به گزارش مشرق، عقیده به ظهور یک « نجات دهنده» حتی از نظر یهود و نصاری نیز قطعی است و این که در میان همه طوایف یهود و همه شاخه های مسیحیت وجود این عقیده قطعی و مسلم است. چنان که نویسنده  آمریکایی کتاب «قاموس مقدس» درباره شیوع اعتقاد به ظهور و انتظار پیدایش یک «منجی بزرگ جهانی» در میان قوم «یهود» می نویسد: عبرانیان منتظر قدوم مبارک «مسیح» نسلا بعد نسل بودند و وعده آن وجود مبارک ... مکررا در «زبور» و کتب «اشعیا» داده شده است. تا وقتی که «یحیای تعمید دهنده» آمده، به قدوم مبارک وی بشارت داد. لیکن «یهود» آن نبوآت (پیشگویی ها) را نفهمیده با خود همی اندیشیدند که «مسیح» (سلطان زمان) خواهد شد و ایشان را از دست جور پیشگان و ظالمان رهایی خواهد داد و به اعلا درجه مجد و جلال ترقی خواهد کرد.

 این نویسنده در ادامه در کتاب خود از یهودیان زبان به شکایت می گشاید که دعوت عیسای مسیح را بعد از آن همه اشتیاق و انتظار، سرانجام نپذیرفتند و او را مسیح واقعی نپنداشتند. او را با مسیح موعودی که سلطان زمان خواهد بود و- منجی واپسین و مژده اش را کتاب مقدس شان داده بود- و سال ها در انتظارش در التهاب سوزان لحظه شماری می کردند مطابق نیافتند. از این رو با او به دشمنی برخاستند، حتی وی را جنایتکار به ملت اسرائیل و تعالیمش را ضد آرمان اساسی کتب مقدس «عهد عتیق» (تورات و ملحقات آن) دانستند، ناچار به محاکمه اش فراخواندند و به اعدام محکومش کردند و همچنان با احساس غبنی جانکاه مجددا در انتظار «مسیح موعود» و رهایی بخش از رنج و ستم نشستند.

 مسیحیان با این که حضرت عیسی علیه السلام را «مسیح موعود» یهودیان می دانستند چون نسبت به پیروی او احساس ناتمامی کردند، یکباره امیدشان از «زمان حال» برکنده شد؛ حماسه انتظار را از سرگرفتند و در انتظار «مسیح» و بازگشت وی از آسمان در پایان جهان نشستند.

 طبق نوشته «مستر هاکس» آمریکایی، در کتاب خود «قاموس کتاب مقدس» کلمه «پسر انسان» 80 بار در «انجیل» و ملحقات آن ( عهد جدید) به کار رفته که فقط 30 مورد آن با حضرت عیسی علیه السلام قابل تطبیق است و 50 مورد دیگر از «مصلح» و نجات دهنده ای سخن می گوید که در آخر زمان ظهور خواهد کرد.

 اعتقاد به ظهور یک «منجی بزرگ جهانی» و اشتیاق به ظهور یک رهبر آسمانی در میان یهود و نصاری آن چنان اصیل و ریشه دار است که در طول تاریخ این دو ملت، مدعیان شگفتی را پدید آورده و افراد زیادی پیدا شده اند که خود را به دروغ «مسیح موعود» معرفی کرده اند.

 به طوری که صاحب کتاب «قاموس کتاب مقدس» درباره شماره مدعیان دروغین «مسیح موعود» می نویسد:  24 نفر از مسیحیان ( مسیح های دروغگو) در میان بنی اسراییل ظاهر گشتند که مشهورترین و معروف ترین آنها «برکوکبه» است که در اوایل قرن ثانی می زیست و آن دجال (دروغگو) معروف ادعا می نمود که راس و رئیس و پادشاه قوم یهود است.

 در صده دوازدهم تقریبا ده نفر از مسیحیان – یعنی مسیح های دروغگو– ظاهر گردیده جمعی را به خود گروانیده و این مطلب اسباب فتنه و جنگ شده و جمعی کثیر نیز در آن معرکه، طمعه شمشیر گردیدند و آخرین مسیحیان- مسیح های دروغگو- «مردخای» است. او شخصی بود آلمانی که در سال 1682 میلادی ظهور کرده، اسباب اشتداد فتنه و استعال نائره فساد گشت و چون فتنه بالا گرفت فراری گردیده معدوم الاثر شد.

 نویسنده کتاب «دیباچه ای بر رهبری» بعد از نقل این جریان از کتاب «قاموس کتاب مقدس» می نویسد: «متاسفانه اطلاع مولف آمریکایی– کتاب « قاموس کتاب مقدس» به زبان فارسی که سال ها نیز ساکن همدان بوده است درباره شماره مدعیان «مسیحایی» و همچنین درباره آخرین کسی  که به عنوان «مسیح موعود» قیام کرده نارسا است.

 شماره این مدعیان به مراتب بیشتر از آن است که وی یادآور شده است، همچنین قیام «مردخای» آلمانی در قرن هفده، واپسین قیامی نیست که تاریخ مسیحیت آن را به یاد می آرود. تنها طی دو قرن هیجده و نوزده در انگلستان بالغ بر شش تن، به نام «مسیح موعود» ظهور کرده اند و اغتشاش هایی را هم دامن زده اند و پاره ای از آنان نیز به کیفر رسیده اند.

 البته به موازات دین مسیح، در دین یهود نیز مسیح های دروغین متعدد ظهور کرده اند؛ از جمله یکی از مسیح های یهودی، «داود آل روی» از یهودیان ایران است. او در اواسط قرن دوازدهم در میان یهودیان ایران، مدعی شد که « مسیح موعود» است.         

 پی نوشت: «ظهور حضرت مهدی (عج) از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان» نوشته سید اسدالله هاشمی شهیدی