به گزارش مشرق، زنان نيمي از جمعيت كشور را تشكيل ميدهند اما بدون اغراق هنوز روحيه مردسالارانه بر تهيه و تنظيم قوانين حاكم است و تعادل و تناسبها مانند گذشته وجود ندارد. به عنوان نمونه اگر در سالهاي گذشته در مراكز استانها دبيرستان دخترانه كم بود و در شهرهاي غير مركز استان، دبيرستان دخترانه وجود نداشت، امروزه شاهد هستيم كه در اين شهرها دانشگاه وجود دارد و بيش از نيمي از دانشجويان اين دانشگاهها را بانوان تشكيل ميدهند.
با اين وجود اما متاسفانه نگاه مردسالارانه در قوانين در تمامي اركان ورود پيدا كرده است و حتي رسانهها هم از اين گزند دور نماندهاند به طوري كه مردم ماهيت قدرتمندترينها را مردان ميدانند.
البته بنده نقدي هم به زنان دارم؛ در حالي كه روز به روز با افزايش روزنامهنگاران زن مواجه هستيم و اينها افرادي داراي فكر و قلم هستند اما باز هم ميبينيم كه مطالبات زنان مشخص نيست و حتي حركتي براي مشخص شدن ماهيت اين مطالبات وجود ندارد؛ به اين معني كه زنان ما در هر مقطع و موقعيتي نميدانند كه از مجلس و دولت چه ميخواهند. در طول تاريخ شرايط زنان تغييرات زيادي داشته و آنان در موقعيتهاي مختلف اجتماعي قرار گرفتهاند اما آيا نيت نوشتاري در رسانهها، متناسب با تغييرات مذكور تغيير كرده است؟ آيا مطالبات قشر فرهيخته زن كه امروزه داراي تحصيلات، قلم و تريبون هستند مشخص است؟ متاسفانه حوزههايي كه ميتوان در آن مطالبات جنسيتي را مطرح كرد فعال نشده است و اگر از دختران جوان پرسيده شود كه چه مطالباتي را مدنظر دارند، نميدانند.
بر اين اساس لازم است كه زنان دغدغههاي خود را مشخص كنند و مطالبات بر زمين مانده خود را بدانند تا به سمت مطالبه آن پيش بروند. متاسفانه مواردي از تضييع حقوق بانوان وجود دارد و در جامعه با آسيبهايی در حوزه زنان مواجه هستيم؛ براي نمونه سن ازدواج افزايش داشته است كه آسيبهايي را هم براي زنان و هم براي مردان ايجاد ميكند، براي حل اين مساله در ابتدا بايد موانع آن مشخص شود و علل اين بيانگيزگي در ايجاد زندگي مشترك ريشهيابي شده و بررسي شود كه آیا ميتوان با قانونگذاري اين انگيزه را ايجاد كرد؟ موانع سياسي، اجتماعي و اقتصادي اين مساله كدامند؟ از اين رو زنان به عنوان نيمي از جمعيت جامعه بايد به اين مسائل فكر كنند و اين مسائل را بشناسند تا بتوانند براي آن راهحلي داشته باشند و به دنبال مطالبه آن بروند. نقش زنان فرهيخته و دانشمند در اين راه طبيعتا پررنگتر است و اين قشر وظيفه دارند ماهيت اين مطالبات را خصوصا براي نسل جوان تبيين كنند.
مشخص شدن مطالبات زنان گامي مهم براي جلوگيري از شعار دادن در حوزه زنان است و اين وظيفه زنان فرهيخته و تحصيلكرده است كه در اين زمينه وارد عمل شوند. برگزاري جشنوارههايي مانند جشنواره زن، رسانه و خانواده در اين راه كمككننده خواهد بود به شرط آنكه از شعارها فاصله گرفته شود و به صورت حقيقي مطالبات زنان در جامعه ايراني مشخص شود. مثلا يكي از حوزههاي مهم درباره زنان و جوانان كه بر زمين مانده است حوزه اشتغال است. زنان ما تا زماني كه از منظر شغلي استقلال نداشته باشند، ساير امور آنان هم دچار مشكل خواهد بود.
دختري كه هزينه تحصيل و مابقي نيازهايش را پدر يا همسرش تامين ميكند اگر دچار مشكلي شود نخستين مسالهاي كه با آن مواجه خواهد شد مساله معيشتي است كه در قانون براي آن راه دقیقی انديشيده نشده و متاسفانه به همين دليل است كه زنان در دنياي امروز دارای مصائب مختلف شده اند. زنان بايد از خود بپرسند آيا مطالبات و مسائل اين گروه از زنان مطرح شده است؟ آيا راهحلي ارائه شده است؟ اين مسائل بايد در سمينارها و جشنوارههايي اين چنيني در حوزه زنان به گونهاي مورد بررسي قرار بگيرد كه از شعارها فاصله داشته باشد، چرا كه ايدهآل انديشيدن مشكلي از مطالبات زنان كه نيمي از جمعيت جامعه را تشكيل ميدهند، حل نخواهد كرد.
نعمت احمدي
حقوقدان و استاد دانشگاه
با اين وجود اما متاسفانه نگاه مردسالارانه در قوانين در تمامي اركان ورود پيدا كرده است و حتي رسانهها هم از اين گزند دور نماندهاند به طوري كه مردم ماهيت قدرتمندترينها را مردان ميدانند.
البته بنده نقدي هم به زنان دارم؛ در حالي كه روز به روز با افزايش روزنامهنگاران زن مواجه هستيم و اينها افرادي داراي فكر و قلم هستند اما باز هم ميبينيم كه مطالبات زنان مشخص نيست و حتي حركتي براي مشخص شدن ماهيت اين مطالبات وجود ندارد؛ به اين معني كه زنان ما در هر مقطع و موقعيتي نميدانند كه از مجلس و دولت چه ميخواهند. در طول تاريخ شرايط زنان تغييرات زيادي داشته و آنان در موقعيتهاي مختلف اجتماعي قرار گرفتهاند اما آيا نيت نوشتاري در رسانهها، متناسب با تغييرات مذكور تغيير كرده است؟ آيا مطالبات قشر فرهيخته زن كه امروزه داراي تحصيلات، قلم و تريبون هستند مشخص است؟ متاسفانه حوزههايي كه ميتوان در آن مطالبات جنسيتي را مطرح كرد فعال نشده است و اگر از دختران جوان پرسيده شود كه چه مطالباتي را مدنظر دارند، نميدانند.
بر اين اساس لازم است كه زنان دغدغههاي خود را مشخص كنند و مطالبات بر زمين مانده خود را بدانند تا به سمت مطالبه آن پيش بروند. متاسفانه مواردي از تضييع حقوق بانوان وجود دارد و در جامعه با آسيبهايی در حوزه زنان مواجه هستيم؛ براي نمونه سن ازدواج افزايش داشته است كه آسيبهايي را هم براي زنان و هم براي مردان ايجاد ميكند، براي حل اين مساله در ابتدا بايد موانع آن مشخص شود و علل اين بيانگيزگي در ايجاد زندگي مشترك ريشهيابي شده و بررسي شود كه آیا ميتوان با قانونگذاري اين انگيزه را ايجاد كرد؟ موانع سياسي، اجتماعي و اقتصادي اين مساله كدامند؟ از اين رو زنان به عنوان نيمي از جمعيت جامعه بايد به اين مسائل فكر كنند و اين مسائل را بشناسند تا بتوانند براي آن راهحلي داشته باشند و به دنبال مطالبه آن بروند. نقش زنان فرهيخته و دانشمند در اين راه طبيعتا پررنگتر است و اين قشر وظيفه دارند ماهيت اين مطالبات را خصوصا براي نسل جوان تبيين كنند.
مشخص شدن مطالبات زنان گامي مهم براي جلوگيري از شعار دادن در حوزه زنان است و اين وظيفه زنان فرهيخته و تحصيلكرده است كه در اين زمينه وارد عمل شوند. برگزاري جشنوارههايي مانند جشنواره زن، رسانه و خانواده در اين راه كمككننده خواهد بود به شرط آنكه از شعارها فاصله گرفته شود و به صورت حقيقي مطالبات زنان در جامعه ايراني مشخص شود. مثلا يكي از حوزههاي مهم درباره زنان و جوانان كه بر زمين مانده است حوزه اشتغال است. زنان ما تا زماني كه از منظر شغلي استقلال نداشته باشند، ساير امور آنان هم دچار مشكل خواهد بود.
دختري كه هزينه تحصيل و مابقي نيازهايش را پدر يا همسرش تامين ميكند اگر دچار مشكلي شود نخستين مسالهاي كه با آن مواجه خواهد شد مساله معيشتي است كه در قانون براي آن راه دقیقی انديشيده نشده و متاسفانه به همين دليل است كه زنان در دنياي امروز دارای مصائب مختلف شده اند. زنان بايد از خود بپرسند آيا مطالبات و مسائل اين گروه از زنان مطرح شده است؟ آيا راهحلي ارائه شده است؟ اين مسائل بايد در سمينارها و جشنوارههايي اين چنيني در حوزه زنان به گونهاي مورد بررسي قرار بگيرد كه از شعارها فاصله داشته باشد، چرا كه ايدهآل انديشيدن مشكلي از مطالبات زنان كه نيمي از جمعيت جامعه را تشكيل ميدهند، حل نخواهد كرد.
نعمت احمدي
حقوقدان و استاد دانشگاه