به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، با گذشت یک سال و چهار ماه از به روی مین رفتن ناخواسته «امیرحسین» و «امیرمحمد پیکانی»، این دو دانش‌آموز ایلامی به دلیل مشکلات مالی، سوختگی دست و صورت و معلولیتی که برایشان بوجود آمده است دیگر نمی‌توانند به مدرسه بروند.

یدالله پیکانی پدر امیرمحمد و امیرحسین پیکانی که اواخر اسفندماه سال 93 در شهر مهران روی مین رفته بودند درباره آخرین وضعیت دو فرزندش گفت: پس از اینکه فرزندانم روی مین رفتند حدود 41 میلیون تومان برای بهبود وضعیت‌شان هزینه درمان کردم. 6 ماه است که دنبال دریافت یک وام هستم تا بتوانم برخی از هزینه‌هایی که انجام داده‌ام را جبران کنم . در مراجعه به یکی از نهادهای امدادی هم گفتند: خودت باید معلولیت داشته باشی تا این وام به شما تعلق بگیرد. این در حالی است که من به عنوان کارگر هستم حقوق چندانی دریافت نمی‌کنم.

امیرمحمد که دیگر 14 سالش شده است، 12 مرتبه دست و صورتش را عمل جراحی کرده‌اند و امیرحسین که 9 سال دارد هم سه بار عمل جراحی شده است. سنگینی هزینه تمام این عمل‌ها بر عهده خودم بوده‌است اما متأسفانه دیگر نهادها کمکی نکرده‌اند. اگرچه در ابتدا 25 درصد مجروحیت به فرزندانم تعلق گرفته بود اما پس از اینکه چند ماهی گذشت این 25 درصد به 20 درصد کاهش یافت.

عصر روز یکشنبه دهم اسفند ماه 93، پنج دانش‌آموز دبستان عشایری سیار امیرآباد ایلام مستقر در منطقه کنجانچم مهران، پس از پایان ساعت درس آن روز، بازی‌کنان قدم به قدم به یک مین بر جای مانده از دوران جنگ تحمیلی نزدیک می‌شوند؛ محمدهادی روی مین عمل‌نکرده پا می‌گذارد و هر پنج دانش‌آموز، طعمه تله موذی قدیمی می‌شوند.