به گزارش مشرق، بی‌تردید آغاز فعالیت بوکس در بعد از انقلاب و تثبیت این نهال نوپای ورزش ایران و جا انداختن آن در میان رشته های ورزشی مرهون زحمات احمدناطق نوری و مجموعه اوست. کسی که حدود 30 سال است ریاست فدراسیون بوکس را بر عهده دارد و اگر مسئولان فدراسیون جهانی از این همه فعالیت او در این رشته مطلع بودند و خود او هم فعالیت بین المللی بیشتری داشت قطعا هم اکنون یکی از پست های کلیدی فدراسیون جهانی و یا حداقل آسیایی برای ایران بود که متاسفانه اصلا اینطور نیست.

لغو سفر ونزوئلا و از دست رفتن همه داشته ها
تیم بوکس حرفه ای ایران در راه المپیک قرار بود با ترکیب سجاد محمد پور، امین قاسمی پور و سجاد محرابی دو روز قبل عازم ونزوئلا شود تا در مسابقات کسب سهمیه المپیک ریو که آخرین میدان کسب سهمیه بود شرکت کند اما این سفر به دلیل عدم کسب روادید لغو شد تا پروژه ناکامی بوکس ایران تکمیل شود و بوکس ایران فقط یک نماینده در المپیک 2016 ریو داشته باشد.

حال و بعد از لغو این سفر این سوال پیش می آید که آیا مسئولان فدراسیون که از قبل در جریان شرایط سخت اعزام تیم به ونزوئلا (یعنی گرفتن ویزای فرودگاهی برای آلمان و فرانسه) بودند نمی‌توانستند این کارها را از قبل انجام دهند تا این شانس کسب سهمیه به این راحتی از بوکس ایران گرفته نشود؟ آیا آنها تمام تلاش خود را برای اخذ روادید این سفر کردند؟ یا اینکه آن‌قدر درگیر نتایج اسفبار تیم ملی در باکو بودند که اعزام تیم به ونزوئلا و اهمیت این رقابت‌ها را فراموش کرده بودند؟

آیا این که گفته می شود به خاطر گرفتن دعوتنامه سجاد محرابی، کارهای اخذ روادید برای قاسمی پور و محمدپور هم دیر انجام شد درست است و اگر درست است آیا واقعا این خرد جمعی وجود نداشت که مسئولان فدراسیون به خاطر یک نفر که شرایط مبهمی داشت شانس دو نفر دیگر که شانس خوبی هم داشتند را از بین نبرند؟

آیا فدراسیون بوکس اهمیت کسب سهمیه المپیک آن هم در آخرین میدان را درک کرده بود یا اینکه به خاطر احتمالات و اینکه بوکسورها در ونزوئلا هم نتیجه خوبی نگیرند تصمیم گرفت اخذ روادید را دست مایه‌ای قرار دهد تا از انتقادات بعدی جلوگیری کند؟ و چندین و چند سوال دیگر که جواب دادن به آنها عزم جدی مسئولان فدراسیون و پیگیری ویژه مسئولان وزارت ورزش را می طلبد.

به هر حال بدون تردید بوکس ایران در راه کسب سهمیه المپیک ریو ناکام ماند و تنها با یک بوکسور، احسان روزبهانی در وزن 81 کیلوگرم در المپیک ریو حاضر خواهد بود تا بعد از المپیک 2004 آتن که بوکس ایران یک سهمیه داشت، این نتیجه ضعیف تکرار شود. جالب است هر دوی این نتایج ضعیف در زمان ریاست ناطق نوری در فدراسیون رخ داده است. البته در المپیک آتن تیم ایران 2 سهمیه گرفته بود اما یک نفر به دلیل مثبت شدن تست دوپینگش به المپیک اعزام نشد.

آقای ناطق نوری، الوعده وفا
رئیس فدراسیون بوکس سال گذشته گفت:" هدف اصلی ما کسب چهار یا پنج سهمیه برای المپیک 2016 ریو است و اگر نتوانم به آن دست یابم از بوکس کنار می‌روم. ما دو فرصت طلایی برای کسب سهمیه المپیک 2016 داریم که یکی از آنها رقابت‌های چین و دیگری رقابت‌های آذربایجان است. امیدواریم بتوانیم مانند المپیک 2012 برای کاروان ورزشی ایران چند سهمیه را کسب کنیم و در بازی‌های المپیک 2016 موفق باشیم."

متاسفانه هردوی این مسابقات با ناکامی مطلق بوکس ایران به پایان رسید و حال باید دید مردسپیدموی بوکس ایران که از ابتدای فعالیت مجلس شورای اسلامی در آن بود تا زمانی که بازنشسته شود به قول خود وفا خواهد کرد؟

کسی که به قول خودش بوکس ایران را با یک چمدان تحویل گرفت و حالا با کلی ساختمان، رینگ و اعتبار آن را ساخته است. کسی که بارها اعلام کرده از فدراسیون حقوق نمی گیرد اما آیا با این شرایط مسئولان ورزش ایران و رییس تلاشگر بوکس ایران می توانند به قول‌های خود پایبند باشند و خون تازه‌ای را به این رشته پرطرفدار در ایران و المپیکی مهم تزریق کنند.

ماندنی که به خاطر بوکس است!
رئیس فدراسیون بوکس گفته که اگر مانده‌ام و بوکس را هدایت می‌کنم، به خاطر این است که مدیون بوکس هستم. من حقوق‌بگیر نیستم و برای بوکس تلاش می‌کنم و سرمایه می‌آورم. برای هدایت بوکس از پست سیاسی‌ام استفاده کرده‌ام. بنده اگر با این رشته آشنایی نداشتم، سال 42 در درگیری که برایم پیش آمد کشته می‌شدم، چرا که در اوایل انقلاب به خاطر فعالیت‌های سیاسی می‌خواستند مرا بکشند.

حال باید دید مسئولان فدراسیون که نداشتن بودجه و اعتبارات و تجهیزات را بهانه نتیجه نگرفتن در این رشته عنوان می‌کنند و نداشتن پشتوانه در این رشته و اقبال عمومی مردم را به عدم پخش تلویزیونی مرتبط می کنند، اکنون چه بهانه‌ای برای این نتایج اسفناک خواهند یافت و آیا با مسببان این اشتباه بزرگ و از دست رفتن این شانس خوب برای کسب سهمیه المپیک برخورد خواهند کرد؟