همچین کم هم نیستا

دیگه بی انصافی هم نکنیم،حقوق این بنده خدا معمولی هست

گفتن هیت علمی دانشگاه تهران میفهمی یعنی چی؟

هیات علمی دانشگاه های مطرح همه اینطورین فقط ایشون نیست

سلام بزرگوار ناشناس مشکلی نــداره که شما هم درس بخون و استاد تمام دانشگاه بشو و بیشتر از این بگیر ولی وجدانا درس بخون هان

نسبت به حقوق اکثر مردم کم نیست ولی ایشون آدم خیریه و اهل پول جمع کردن و تنهاخوری نیست داداش!

دوستانی که میگن ایشون استاد تمامن، فکر میکنم ایشون دانشیار باشن چون پایه حقوق استاد تمام ظاهرا بیشتر از اینه

مهرداد جان، ما هم نمی گوئیم که حقوق ایشان زیاد است، بلکه حرف اینست که حقوق یا درآمد تعداد بسیار زیادی از افراد جامعه اعم از کارمندان و کارگران و کاسبان خرده فروش از یک میلیون تا دو میلیون است. تعداد این افراد هم کم نیستند. خیلی از این عزیزان مستاجر هم هستند و بخشی از این درآمد را باید به موجر بدهند. همه قبول داریم که برای زندگی در تهران باید درآمدی حدود هفت میلیون داشت تا دائم مجبور به چه کنم چه کنم نباشی ولی این تفاوت درآمد است که باعث رنجش مردم شده است. و با توجه باینکه امثال جناب حداد خودشان در سطوح بالای قانونگزاری بوده اند و از طرفی در این کشور زندگی می کنند و از هزینه های زندگی اطلاع دارند چرا نباید فکری بحال اقشار کم درآمد جامعه می کردند؟ واقعا ایشان و امثال ایشان اطلاع ندارند که یک چهاردیواری در تهران حداقل اجاره اش یک میلیون و پانصد هزار تومان است؟ و فکر نمی کنند که یک کارگر و یا کارمندی که حقوقش همین حدود است چگونه باید زندگی کند؟ این توجیه درستی نیست که فلانی چون درس خوانده و هیات علمی شده بنابراین باید زندگی کند و کسی که مثلا به اندازه ی او درس نخوانده و یا هیات علمی نشده است حق زندگی ندارد. درست است که افراد توانمندتر از رفاه بیشتری برخوردار می شوند اما اگر یک بودجه ی ثابت دست دولت بود و قرار بر تقسیم آن بین افراد با توان بالا و افراد با توان پائینتر بود، آیا انسانی و اخلاقی است که قوت لا یموت افراد با توان و سواد کمتر را ندهیم به این دلیل که افراد با توان بالا و سواد بالا در رفاه کامل زندگی کنند؟ آیا امکان ندارد که یک چهارم از حقوق این افراد باسواد و توانمند کاسته شود و به افراد با حقوق پائین اضافه شود؟ متاسفانه درست برعکس، حقوق این عزیزان هر ساله چندین درصد از حقوق کارمندان دیگر بیشتر اضافه می شود و تنها، اضافه حقوق سالیانه ی آنها از حقوق کامل یک کارمند بیشتر است و این فاصله هر سال بیشتر می شود. و این تفاوت طبقاتی هر سال فاحش تر می شود. واقعا قرار ما این نبود که انقلاب کنیم و اینهمه هزینه و خون بدهیم و اختلاف طبقاتی همچنان چیز عادیی قلمداد شود. واقعا قرارمان نبود به فکر هم نباشیم. قرارمان نبود یک عده روزبروز مرفه تر شوند و یک عده روزبروز فقیرتر. قرارمان نبود افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی روزبروز تعداشان افزایش یابد و ما به این موضوع افتخار کنیم. قرارمان عدالت بود. قرارمان به درد هم رسیدن بود. قرارمان........ وگرنه در پاکی افرادی مثل جناب آقای حداد شکی وجود ندارد و اصلا بحث ایشان نیستند بلکه ایشان بهانه ای شدند برای طرح بعضی مسائل.