به گزارش مشرق، احمد توکلی در یادداشتی نوشت: مقصود از فساد سیستمی این است که دستگاههای مسئول مبارزه با فساد، خودشان مشکل پیدا کردهاند. این واقعیت را هیچ کس انکار نمیکند. خود آیتالله آملی هم گفتند پارسال 50 قاضی را معلق کردهاند. این عدد در مقابل تعداد کثیر قاضی پاک، زیاد نیست اما چون اینها در یک جا متمرکز نیستند و پخش هستند، محیط را خراب میکنند و تلقی مردم هم این است که وضع بیشتر از اینها خراب است.
البته طبیعتاً هم باید این عدد از 50 تا بیشتر باشد، چون باید پذیرفت که همیشه تمام مجرمان پنهان یک باره به تله نمیافتند. در نتیجه اعتمادی که باید به این دستگاه که محل پناه است، وجود داشته باشد مخدوش میشود.
وقتی اعتماد به دستگاه قضا مخدوش شد، همچنین بازرسی کل، دیوان محاسبات، کمیسیون اصل 90، سازمان حسابرسی و همه جاهایی که مسئول مبارزه با فساد هستند، همین طور اعتماد به آنها مخدوش شد؛ دیگر سیستم به راحتی نمیتواند از خودش دفاع کند. درست مانند وضعیتی که گلبولهای سفید که حافظ سلامت و مدافعان بدن هستند کارشان مخدوش شود، سیستم «ام.اس» میگیرد و به این صورت از هر جا امکان دارد آسیب ببیند.
ما ادعایمان این نیست که همه سیستم خراب است، ما میگوییم سیستم بخشی از قدرت دفاع خود را از دست میدهد و لذا نمیتواند فعالانه برخورد کند. لذا میگوییم فساد سیستمی است. اگر ما قانع شویم که فساد سیستمی است، آنگاه با آن سیستماتیک مبارزه میکنیم و مبارزه نقطهای نمیکنیم. میفهمیم که باید خیلی چیزها را با هم ببینیم و لذا بر اساس این تحلیل نظام یافته، با فساد نظام یافته برخورد میکنیم.
من با صراحت عرض میکنم در مجلس شورای اسلامی در سالهای اخیر وقتی چیز جدیدی مطرح میشد، مخصوصاً وقتی بدون مقدمه بود، ما همیشه نگران این بودیم ببینیم به جز اینکه خود حرف چیست، پشت حرف چیست.
مثلاً پیشنهادی در حین بررسی لایحهای در سال 94 میآمد که قاعدهای مالیاتی را تغییر دهیم بعد در انتهای پیشنهاد این جمله بود که این حکم شامل پروندههای در دست بررسی باقی مانده از سال 1390 تا کنون نیز میگردد.
ما اینجا حساس میشدیم که پرونده چه کسانی از سال 90 تا الآن مانده است؟ قاطعانه میگویم که حق داشتیم شک کنیم. نمیگویم حتماً شک ما درست بوده ولی حق داشتیم. چون ما دیدهایم که در مجالس تصمیم گیری، آدمهای فاسد نشستهاند. وقتی آن کسی که رئیس کمیسیون است، بعد ردصلاحیت میشود، معنی این چیست؟