به گزارش مشرق، سرانجام پس از کشمکش های زیاد در کنوانسیون حزبی دموکرات ها، هیلاری کلینتون به عنوان نامزد نهایی این حزب در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ ایالات متحده آمریکا معرفی شد.
به این ترتیب، هیلاری کلینتون نخستین زنی است که به دور نهایی رقابت های انتخاباتی ایالات متحده راه پیدا می کند. برخی تحلیلگران، کلیت انتخاب هیلاری کلینتون به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات را یک پیروزی بزرگ برای وی تلقی می کنند.
در این باره نکات مهمی وجود دارد که باید بدان ها توجه داشت:
الف) تا قبل از برگزاری انتخابات درون حزبی دموکرات ها، هیلاری کلینتون با اختلافی ۳۰ درصدی از برنی سندرز پیش بود. از این رو پیروزی هیلاری کلینتون در انتخابات درون حزبی دموکرات ها کاملا محتمل به نظر می رسید. با این حال با آغاز رقابت های انتخاباتی، برنی سندرز نمایشی خیره کننده داشت. او توانست در دو انتخابات درون حزبی در ایالات آیووا و نیوهمپشایر کلینتون را به چالش بکشد.
با این حال هیلاری کلینتون در سایه حمایت سوپر دلیگیت ها و سران حزب دموکرات توانست بر سندرز غلبه پیدا کند. حمایت سران حزب دموکرات از هیلاری کلینتون در طول رقابت های انتخاباتی موضوعی کاملا محرز بود. برنی سندرز از همان ابتدا این موضوع را غیر منصفانه خوانده و خواستار اصلاح ساختار انتخاباتی ایالات متحده آمریکا شده بود. در هر صورت، پیروزی کلینتون بر سندرز، یک پیروزی منصفانه نبوده است.
ب) در جریان برگزاری کنوانسیون حزبی دموکرات ها، شاهد نارضایتی عمیق طرفداران سندرز از هیلاری کلینتون بودیم. کار به جایی کشید که حتی اعلام حمایت سندرز از هیلاری کلینتون نیز نتوانست منجر به آرامش طرفداران سناتور ایالت ورمونت شود.
افشای ایمیل هایی که نشان دهنده حمایت سران حزب دموکرات از هیلاری کلینتون در جریان رقابت های انتخاباتی درون حزبی دموکرات ها بوده است، جو غالب بر کنگره حزبی دموکرات ها را به شدت متشنج ساخت.
در چنین شرایطی اعلام نامزدی هیلاری کلینتون به عنوان گزینه نهایی دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر، نمی تواند مصداق یک پیروزی تمام عیار برای وزیر خارجه سابق آمریکا باشد. هیلاری کلینتون به خوبی نسبت به تنفر عده ای از طرفداران سندرز نسبت به خود آگاه است، تنفری که حتی ممکن است در دور نهایی رقابت های انتخاباتی آمریکا، این موضوع به ضرر هیلاری کلینتون تمام شود.
ج) هم اکنون اصلی ترین دغدغه هیلاری کلینتون و متعاقبا برنی سندرز، احتمال واریز آرای طرفداران سندرز به سود ترامپ است و این ترس و وحشت در اردوگاه دموکرات ها وجود دارد که تحت تاثیر مسائل اخیر به وجود آمده، آرای طرفداران سندرز به سود ترامپ به گردش در آید.
اگرچه برنی سندرز حمایت قاطعانه خود را از هیلاری کلینتون در کنوانسیون حزبی دموکرات ها اعلام کرده اما به نظر می رسد اعلام این حمایت نتوانسته از خشم طرفداران سندرز نسبت به هیلاری کلینتون بکاهد.
در چنین شرایطی اگر آرای سندرز به سود ترامپ به گردش در آید، هیلاری کلینتون بازنده انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ خواهد بود. از این رو هم اکنون اصلی ترین دغدغه هیلاری کلینتون، حفظ آرای سندرز در سبد حزب دموکرات است.
هم اکنون دونالد ترامپ سعی دارد آرای طرفداران سندرز را به سوی سبد رای خود و جمهوری خواهان هدایت نماید. نارضایتی طرفداران سندرز از جانبداری سران حزب دموکرات از کلینتون و افشای این مسئله از طریق سایت ویکی لیکس، زمینه لازم را برای این مسئله ایجاد کرده است.
در نهایت اینکه انتخاب هیلاری کلینتون به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات، آن هم در سایه ای از افشاگری و غوغای طرفداران سندرز یک پیروزی برای وی محسوب نمی شود. وزیر امور خارجه سابق آمریکا از اکنون باید به فکر مواجهه با معضلات ناشی از افشای زد و بند خود با سران حزب دموکرات باشد.
به این ترتیب، هیلاری کلینتون نخستین زنی است که به دور نهایی رقابت های انتخاباتی ایالات متحده راه پیدا می کند. برخی تحلیلگران، کلیت انتخاب هیلاری کلینتون به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات را یک پیروزی بزرگ برای وی تلقی می کنند.
در این باره نکات مهمی وجود دارد که باید بدان ها توجه داشت:
الف) تا قبل از برگزاری انتخابات درون حزبی دموکرات ها، هیلاری کلینتون با اختلافی ۳۰ درصدی از برنی سندرز پیش بود. از این رو پیروزی هیلاری کلینتون در انتخابات درون حزبی دموکرات ها کاملا محتمل به نظر می رسید. با این حال با آغاز رقابت های انتخاباتی، برنی سندرز نمایشی خیره کننده داشت. او توانست در دو انتخابات درون حزبی در ایالات آیووا و نیوهمپشایر کلینتون را به چالش بکشد.
با این حال هیلاری کلینتون در سایه حمایت سوپر دلیگیت ها و سران حزب دموکرات توانست بر سندرز غلبه پیدا کند. حمایت سران حزب دموکرات از هیلاری کلینتون در طول رقابت های انتخاباتی موضوعی کاملا محرز بود. برنی سندرز از همان ابتدا این موضوع را غیر منصفانه خوانده و خواستار اصلاح ساختار انتخاباتی ایالات متحده آمریکا شده بود. در هر صورت، پیروزی کلینتون بر سندرز، یک پیروزی منصفانه نبوده است.
ب) در جریان برگزاری کنوانسیون حزبی دموکرات ها، شاهد نارضایتی عمیق طرفداران سندرز از هیلاری کلینتون بودیم. کار به جایی کشید که حتی اعلام حمایت سندرز از هیلاری کلینتون نیز نتوانست منجر به آرامش طرفداران سناتور ایالت ورمونت شود.
افشای ایمیل هایی که نشان دهنده حمایت سران حزب دموکرات از هیلاری کلینتون در جریان رقابت های انتخاباتی درون حزبی دموکرات ها بوده است، جو غالب بر کنگره حزبی دموکرات ها را به شدت متشنج ساخت.
در چنین شرایطی اعلام نامزدی هیلاری کلینتون به عنوان گزینه نهایی دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر، نمی تواند مصداق یک پیروزی تمام عیار برای وزیر خارجه سابق آمریکا باشد. هیلاری کلینتون به خوبی نسبت به تنفر عده ای از طرفداران سندرز نسبت به خود آگاه است، تنفری که حتی ممکن است در دور نهایی رقابت های انتخاباتی آمریکا، این موضوع به ضرر هیلاری کلینتون تمام شود.
ج) هم اکنون اصلی ترین دغدغه هیلاری کلینتون و متعاقبا برنی سندرز، احتمال واریز آرای طرفداران سندرز به سود ترامپ است و این ترس و وحشت در اردوگاه دموکرات ها وجود دارد که تحت تاثیر مسائل اخیر به وجود آمده، آرای طرفداران سندرز به سود ترامپ به گردش در آید.
اگرچه برنی سندرز حمایت قاطعانه خود را از هیلاری کلینتون در کنوانسیون حزبی دموکرات ها اعلام کرده اما به نظر می رسد اعلام این حمایت نتوانسته از خشم طرفداران سندرز نسبت به هیلاری کلینتون بکاهد.
در چنین شرایطی اگر آرای سندرز به سود ترامپ به گردش در آید، هیلاری کلینتون بازنده انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ خواهد بود. از این رو هم اکنون اصلی ترین دغدغه هیلاری کلینتون، حفظ آرای سندرز در سبد حزب دموکرات است.
هم اکنون دونالد ترامپ سعی دارد آرای طرفداران سندرز را به سوی سبد رای خود و جمهوری خواهان هدایت نماید. نارضایتی طرفداران سندرز از جانبداری سران حزب دموکرات از کلینتون و افشای این مسئله از طریق سایت ویکی لیکس، زمینه لازم را برای این مسئله ایجاد کرده است.
در نهایت اینکه انتخاب هیلاری کلینتون به عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات، آن هم در سایه ای از افشاگری و غوغای طرفداران سندرز یک پیروزی برای وی محسوب نمی شود. وزیر امور خارجه سابق آمریکا از اکنون باید به فکر مواجهه با معضلات ناشی از افشای زد و بند خود با سران حزب دموکرات باشد.
