گروه فرهنگ و هنر مشرق- برای نوشتن مرد قصر مرتفع هفت سال تحقیق کردم. هفت سال تحقیق یعنی هفت سال غرق شدن در نوشته‌ها و هر آنچه که درباره‌ی نازی‌ها و ژاپنی‌ها وجود دارد. مخصوصا مطالبی که درباره‌ی نازی‌ها وجود دارد. و شاید به همین دلیل باشد که این رمان از دیگر رمان‌هایم بهتر است. خوب می‌دانستم دارم درباره‌ی چه موضوعی صحبت می‌کنم. منابع درجه یکی در کتابخانه‌ی دانشگاه برکلی کالیفرنیا زیر دستم بود. همان جملات و حرف‌هایی که از زبان مأموران گشتاپو بیرون آمده و بعد از جنگ جهانی دوم ثبت و ضبط شده بود. مدارک و مطالبی که رویشان نوشته بود فقط برای مأموران عالی‌رتبه.



در ژانر علمی-خیالی مضمونی هست به نام «دنیای جایگزین» و مطمئنم شماها می‌دانید مرد قصر مرتفع از این مضمون بهره برده است. در این رمان با دنیای جایگزینی روبه‌رو می‌شویم که آلمان، ژاپن و ایتالیا در جنگ جهانی دوم پیروز شده‌اند. در جایی از رمان آقای تاگومی، که برای من شخصیت اصلی رمان است، به نحوی پایش به دنیای «ما» باز می‌شود، یعنی دنیایی که در آن دولت‌های محور شکست خورده‌‌اند. او فقط مدت کوتاهی در دنیای ما حضور دارد، و تا می‌فهمد چه اتفاقی افتاده با بدبختی تلاش می‌کند به دنیای خودش برگردد و بعد از بازگشت هم هرگز به این سفر کوتاه فکر نمی‌کند؛ برای او تجربه‌ای به غایت ناخوشایند بوده.


 او ژاپنی است و برای همین دنیای ما برایش خیلی بدتر از دنیایی است که به آن عادت کرده است. من در مرد قصر مرتفع توضیح نمی‌دهم او چطور به دنیای ما می‌آید، او در پارکی روی صندلی نشسته و جواهری در دستش است و آن را نگاه می‌کند و بعد که سرش را بالا می‌گیرد می‌بیند که در دنیایی دیگر است. توضیح ندادم چطور این اتفاق افتاده چون نمی دانم.چیزی که موقع نوشتن برای من مهم است، کار آفریدن دنیا است، و درآن لحظه‌ی خاص من در دنیایی زندگی می‌کنم که دارم خلقش می‌کنم.