این همه ناکامی‌ وقتی مضاعف می‌شود که اعمال خودسرانه اعضای این فراکسیون علنی می‌شود. ماجرای بیانه‌خوانی دختر صفدر حسینی پشت میز خطابه مجلس در طرفداری از خانواده خود، آن‌هم زمانی که دستور کار مجلس با حضور وزیر ارتباطات رسیدگی به فعالیت‌های این وزارتخانه است، سروصدای زیادی به پا و آبروی فراکسیون امید را خدشه‌دار کرد. اعضای شاخص فراکسیون امید ازجمله عارف نیز واکنشی نسبت به این اقدام نادر و جنجالی فاطمه حسینی از خود نشان ندادند تا انفعالات سیاسی این جریان بیشتر رخ عیان کند.

اما به نظر می‌رسد انفعالات و درگیری‌های فراکسیون امید که به اضمحلال این جریان اصلاح‌طلب در مجلس انجامیده است به سبب عدم مدیریت همین موارد است. اینکه یک عضو از فراکسیون اصلاح‌طلبان بدون در نظر گرفتن آبروی جریان خود دست‌به‌کار غیرمنطقی بزند که توسط ریاست مجلس نیز موردانتقاد قرارگرفته و میکروفنش قطع شود، به‌خوبی نشان‌دهنده میزان و عمق انفعالات درونی یک فراکسیون است؛ موضوعی که از سوی برخی از اصلاح‌طلبان هم مورد انتقاد قرار گرفته شد که چرا این رفتار از سوی یک اصلاح‌طلب رخ می‌دهد و بقیه سکوت می‌کنند؛ درحالی‌که طبق ارزش‌های توسعه سیاسی بایستی وی نسبت به چنین رفتاری از مردم عذرخواهی کند.

اصلاح‌طلبان درحالی توسعه‌مند رفتار نمی‌کنند که در شیوه خودبزرگ‌نمایی، خود را نماد توسعه قلمداد می‌کنند و مانند حسین مرعشی از اعضای ارشد حزب کارگزاران و از نزدیکان خانواده هاشمی‌رفسنجانی در جریان انتخابات مجلس دهم بیان می‌کنند که هر کسی به آنان رأی نداده عقب افتاده است. وی بنابراین نگاه نازل سیاسی وقتی که نتایج انتخابات تهران حکایت از پیروزی اصلاح‌طلبان داشت، اعلام کرد:‌ «اکنون می‌توان شاخص توسعه سیاسی ایران در تهران را 100، در مراکز استان‌ها 50 و در شهرستان‌ها 30 در نظر گرفت. ظرف 10 سال آینده توسعه‌یافتگی سیاسی به سراسر ایران سرایت می‌کند و مردم می‌آموزند به‌جای تکیه‌بر شناخت خود به سمت انتخاب بسته‌های سیاسی پیش بروند.»[1]

حالا از بسته سیاسی جریان اصلاحات آن‌هم در مرکز توسعه‌ای که آنان مدعی آن هستند کسی به نام «فاطمه حسینی»‌ بیرون می‌آید که با رفتاری که در صحن علنی مجلس در اولین روزهای آغازین آن داشت با حمایت از اشرافیت با ابروی این جریان سیاسی بازی کرد اما به نظر می‌رسد بر اساس اینکه وی دختر صفدر حسینی وزیر دولت خاتمی و یکی از افرادی است که از طریق این لیست به مجلس راه‌یافته است، این عملش نادیده گرفته می‌شود. درحالی‌که افکار عمومی نسبت به این رفتار موضع مشخص و منفی دارند و این موضوع تماماً به ضرر این جریان تمام خواهد شد. البته مشخص است که اگر این رفتار از نمایندگان جناح رقیب سر می‌زد چه جنجال و پروپاگاندای رسانه‌ای علیه او شکل می‌گرفت.