همین باعث شده تا در اذهان نسبت به آنها این تصور شکل بگیرد که چندان نمی توان به همراهی و هم نوایی مدعیان اصلاح طلبی خوشبین بود و هر آن ممکن است آنها «طرح عبوری» را سازمان دهند. شاید یکی از دلایل مطرح شدن موضوع عبور نکردن از روحانی از طرفی دل‌گرمی به رئیس دولت یازدهم باشد که از این ویژگی اصلاح طلبان خود را ایمن بداند و از طرف دیگر مطرح شدن آن توسط تئوریسین مدعیان اصلاح طلبی و روزنامه های این جریان تاکیدی به هم طیف های خویش باشد که مبادا عبور از روحانی را کلید بزنید. چرا که به کار بردن عباراتی مانند «رحم اجاره ای»، «فرصت پیش آمده» و یا «فرزند خوانده» از طرف مدعیان اصلاح طلبی در مورد دولت تدبیر و امید شائبه عبور از روحانی را به ذهن متبادر می ساخت.
وی حمایت از روحانی را به واسطه ضرورت تاریخی لازم می داند و موضع کسانی مانند منتجب نیا را معامله با دولت عنوان می کند و در همین رابطه می گوید: «این جریان (اصلاح‌طلبان) امروز نیز، موضوع حمایت از دولت را صرف‌نظر از برخی کاستی‌ها و انتقادات، مورد توجه قرار داده است. با این اوصاف، سخن از سهم‌خواهی و معامله با روحانی برای حمایت از او، حرفی نابهنگام، غیردقیق و اشتباه است. اصلاح‌طلبان عاشق چشم و ابروی کسی نیستند. جریان اصلاحات به شرایط تاریخی و موقعیت کشور می‌نگرند. بنابراین تداوم ائتلاف و حمایت از روحانی یک ضرورت تاریخی است.»