به گزارش مشرق، هادی محمدی: منابع رسانه‌ای، اطلاعاتی را منتشر کرده‌اند که با دو قرینه اطلاعاتی مربوط به اظهارات رابرت مالی، معاون اوباما و معاون هماهنگ‌کننده کاخ سفید و سیاست‌هایی که در دو تا سه سال گذشته در سوریه از سوی آمریکا دنبال شده، مطابقت دارد. مضافا اینکه در بودجه 2017 پنتاگون نیز 250 میلیون دلار برای عملیات ویژه ماوراء بحار در نظر گرفته شده است و به عنوان حمایت، آموزش و پشتیبانی مالی از گروه‌های آزمایش شده (مورد اعتماد) در سوریه هزینه خواهد شد.
رابرت مالی در گفت‌وگوی اخیر خود با فارین پالیسی گفته است که «اگر نتوانیم با روسیه در مورد یک طرح مشترک (منافع مشترک) به توافق برسیم، ما چیزی از دست نمی‌دهیم و فقط از گروه‌های معارض (تروریست‌ها) حمایت می‌کنیم و نمی‌گذاریم نظام سوریه پیروز شود!!»
این یعنی اگر روسیه با دیدگاه‌های ما موافقت نکند، آمریکایی‌ها نقشه B که قبلا از آن سخن گفته بودند را تحت عنوان راهبرد «جنگ طولانی و فرسایشی» در سوریه دنبال خواهند کرد.
از سوی دیگر مراکز و موسسات نظامی، امنیتی و سیاسی در آمریکا نگاه واحدی به بحران سوریه و روش و راه‌حل آن ندارند. پنتاگون، سیا و کاخ سفید، تحلیل و روش واحدی برای سوریه ارائه نمی‌دهند. طرح پنتاگون و تا حدودی سیا، اجرای طرح (VSO) که طرح حمایت از گروه‌های معارض سوری مورد اعتماد (آزمون داده) که هم قادر به اشغال مناطق باشند و هم از آمریکا و شرکای آمریکا (ائتلاف آمریکایی در سوریه) طرفداری کنند، می‌باشد. چنین طرحی به آمریکا و یا مقامات پنتاگون اجازه خواهد داد تا راهبرد جنگ طولانی و ناکام گذاشتن نظام سوریه در پیروزی بر تروریست‌ها را به اجرا بگذارند. اگرچه تمایل کاخ سفید در یک توافق سیاسی با روسیه است ولی ناچار است تا گزینه‌های راهبردی متفاوتی را علی‌رغم شکست طرح پنتاگون از سال 2013 تاکنون برای تربیت و آموزش و سازماندهی و بکارگیری نیروهای مورد اعتماد در فرماندهی مستقر در اردن (فرماندهی الموک) و یا فرماندهی مستقر در کنار مرزهای ترکیه و سوریه، در نظر داشته باشد.
تلاش پنهان برای تغییر نام و ظاهر احرار الشام و جبهه‌النصره و بقیه گروه‌های بیعت کرده با القاعده در همین راستا قرار دارد ولی اگرچه این گروه‌های تکفیری و تروریستی حاضر باشند تا خود را ظاهرا از القاعده جدا کنند ولی زمان قابل توجهی لازم است تا آنها خود را حامی آمریکا و غرب به طور علنی نشان دهند. لذا الگوی موردنظر جناح پنتاگون در طرح VSO ( Vetted Syrian opposition) مانند آن چیزی است که با کردهای شمال سوریه و تحت عنوان نیروهای دمکراتیک سوریه در حال اجرا است. امریکایی‌ها اینگونه توصیف می‌کنند که گروه‌های معارض مورد اعتماد باید مشروعیت خود را در مبارزه با داعش کسب کنند و خود را به عنوان نیروهای تامین کننده امنیت در سوریه و با حمایت امریکا و ائتلاف، مطرح نمایند. امریکا طرح VSO را به هم پیمانان خود اراده کرده است و قطر و عربستان بودجه زیرساخت‌های آموزشی و ترکیه و اردن هزینه پایگاه‌های نظامی – آموزشی را خواهند پرداخت.
به همین دلیل است که امریکا و مقامات آن تاکید می‌کنند چیزی را از دست نخواهند داد و در راهبرد خود کشورها و نیروهای با انگیزه و همسو با پروژه امریکایی در سوریه را بکار خواهند گرفت تا این کشورها و نیروها، خود را در منافع مشترک با آمریکا ملاحظه کرده و نگرانی جریان‌های تکفیری و کسانی که به دنبال تاسیس دولت اسلامی هستند را نداشته باشند. یا تکفیری‌ها با پروژه امریکا همراه و همسو می‌شوند که طرح پنتاگون با نیروی بیشتری به پیش می‌رود و یا با تاخیر و یا مخالفت روبرو می‌شود که امریکا از آنها به عنوان یک جریان موازی برای فرسایش نظام سوریه استفاده خواهد کرد.
نکته مهم در مقابل این رویکرد امریکایی این است که راهبردهای خودی باید از دو ویژگی برجسته برخوردار باشند. ابتدا اینکه راهبرد قابل انعطاف و تکامل در مقابل گزینه‌های حریف و دشمن در دست داشته باشیم تا قابلیت مقابله داشته باشد و ثانیاً اینکه، این راهبرد در ابعاد سیاسی، نظامی، تسلیحاتی، امنیتی و اطلاعاتی از کتمان و سری بودن کافی برخوردار باشند تا در بازی امنیتی و عملیاتی، امکان غافلگیری دشمن و ابزارهای تروریستی آن فراهم‌تر شود.
