من یه چیزی رو نمیفهمم چرا مصدق محبوب دل غربزدهها و اصلاحطلبهاست؟ در حالی که مصدق با استعمار "غرب" مبارزه کرد و از "آمریکاییها" ضربه خورد مشکل غربگراهای ایران قحط الرجال و نبود اسطوره نیست؟

اینکه مصدق چه کار کرد و چه اشتباهاتی کرد الان اصلا اولویت ندارد. کما اینکه آقای کاشانی هم اشباهات بزرگی داشت و مخصوصا در خصوص نفوذیهای بیتش. اما آنچه الان مهم است این است که بدانیم مصدق که روزی مصدق السلطنه بود و قاتل دلیران تنگستان و چهره ای بدنام محسوب می شد چطور تبدیل به قهرمان ملی شد. مصدق قهرمان ملی نشد مگر با ایستادن در مقابل استعمار و گپافشاری بر حق ملی شدن نفت ایران. برای این اسقلال طلبی البته بهایی بسیار سنگین داد. دچار تحریمها و انزوای بین المللی شد و هیچ کس نفت ایران را نمی خرید. تورم به بالای صد درصد رسید. دولت حتی حقوق کارمندانش را نداشت که بدهد. بحران اقتصادی ایران را فرا گرفت. دانشجویان و نخبگان همه ضد او بودند. هر روز روزنامه ها به او اهانت می کردند و افترا می زدند. روزنامه چلنگر که نماد تفکرات سوسیالیستی و روشنفکری آن روز بود کاریکاتور مصدق را به صورت الاغ کشید. در این بین مصدق نمی توانست با مجلسی که در همه کارهای دولت دخالت می کرد کار کند و دست به اشتباه بزرگی به نام رفراندم زد که کار را خرابتر هم کرد. مصدق متهم به دیکتاتوری و ضدیت با قانون و لجاجت و مبارزه با مجلس شد. آری. اگر بخواهیم صادقانه حرف بزنیم مصدق در واقع احمدی نژاد عصر خودش بود و دقیقا همه اتهامات احمدی نژاد را پیدا کرد کما اینکه احمدی نژاد هم متهم به انحراف از دین و مبارزه با مجلس و قانون و نظایر آن شد. صد البته مصدق بدون خطا نبود و احمدی نژاد هم بدون خطا نبود. هر چند خاستگاههای کاملا متفاوتی داشتند. مصدق یک شاهزاده قجری بود و احمدی نژاد یک آهنگر زاده. اما آنچه مهم است برنامه یکسان استعمارگران برای مقابله با کسانی است که در مقابلش بایستند. پس خود را با ماجرای رابطه مصدق با آمریکا گول نزنید. آن زمان آمریکا هیچ سابقه منفی حداقل برای ایرانیان نداشت و ابدا نمی شد آن را استکبار نامید. هر کس دیگری هم جای مصدق بود به آمریکا اعتماد می کرد. ابرقدرتی تازه نفس و فاقد سوء سابقه! بهترین راه فرار برای ملتی که یک قرن از دست روس و انگلیس در عذاب بود. اما آنچه الان باید برای مهم باشد این است چه شد که مدعیان پیروی از مصدق دقیقا در نقطبه مقابل روشهای او قرار گرفتند و استقلال کشور را به عنوان تعامل با دنیا از کف می دهند تا مثلا نفت بفروشند و اقتصاد نفتی را زنده نگهدارند! درد این است که چرا کسانی با مصدق مقایسه می شوند که باید با اردشیر زاهدی و یا میرزا حسین خان سپهسالار و میرزا آقاخان نوری مقایسه شوند؛ یغتی دقیقا همان کسانی که دستاوردهای ملت ایران را هدیه به بیگانه هدیه کردند تا مثلا خطر جنگ را از ایران دور کنند و یا اقتصاد کشور را راه بیندازند! بدون شک میرزا آقاخان نوری با هدیه دادن هرات از حنگ با انگلیس جلوگیری کرد و اردشیر زاهدی هم مجددا توانست نفت بفروشد و تورم را بر طرف کند! پس به جای نوشتن این مطالب بیایید از مصدق استفاده بهیته بکنید و او را مانند آینه دق در مقابل مدعیان ملی گرایی قرار دهید. بخدا رفتن دنبال این مباحث که مصدق چه اشتباهی کرد یا نتیجه اعتمادش به آمریکا چه بود فقط و فقط بازی در همان زمینی است که دشمن می خواهد. زمین بازی آنها را به هم بریزید.