هدف نهایی صهیونیست‌ها از این ادعا که مسجد الاقصی بر ویرانه های معبد سلیمان ساخته شده است، از بین بردن قبله اول مسلمانان است. جنبش صهیونیسم به مرور با سیاست‌های پشت پرده به سراغ سایر اماکن مقدس مسلمانان و ذخایر فرهنگی، دینی و تاریخی آنها نیز رفته است. روش صهیونیست ها بدین گونه است که با جعل تاریخی تلاش می‌کنند ادعای موهوم خود را توجیه کنند.
پروژه ای در طول سه قرن
از آغاز قرن بیستم میلادی و پس از برگزاری اولین کنگره صهیونیسم در بال سوئیس، سردمداران و شخصیت‌های علمی و مذهبی این جنبش، طرح های مختلفی را برای تخریب مسجد الاقصی و ساخت معبد سلیمان، در دستور کار خود قرار داده‌اند که شاید مهمترین و خطرناک ترین شان حفاری زیر پایه‌های مسجد الاقصی است. آنها تونل های وسیعی زیر شهر قدیمی قدس و نزدیک پایه‌های مسجد الاقصی و صحن‌های آن ایجاد کرده ند.
کاوش و حفاری از طریق حفر تونل در شهر قدیمی قدس که بخش اعظم آن حرم مقدس است و شامل مسجد الاقصی، قبه الصخره و صحن های اطراف این دو می‌شود، سابقه‌ای طولانی دارد و به رغم تصور موجود در افکار عمومی، مربوط به دوره اشغال نیست. این حفاری‌ها پیش از تأسیس جنبش صهیونیسم نیز انجام شده‌اند. اما به لحاظ نوع حفاری شاهد فراز و نشیب‌ها و تغییرات ماهوی در حفاری‌ها بوده‌ایم.
تفاوت حفاری‌های نخست با حفاری های کنونی
نخستین حفاری‌ها که بیش از یک قرن قبل آغاز شده‌اند، ماهیت علمی و باستان شناسانه داشته‌اند. هرچند حفاری‌ها، همگی با هدف یافتن اسناد تاریخی و مستندات باستانی برای تأیید ادعاهای واهی و موهوم یهودیان صهیونیست انجام گرفته‌اند اما در هر جهت از روشی تقریبا علمی برخوردار بوده‌اند و اغلب کسانی که حفاری را مدیریت کرده اند دارای وجهه علمی بوده اند.
نکته مهم در این خصوص از این قرار است که حفاری ها هرچه به قرن 21 نزدیک تر شده اند ماهیت علمی خود را از دست داده اند و بدون اینکه با روشی علمی و براساس مستندات باستانی صورت بگیرند با اهداف سیاسی و توسط اشخاصی غیر علمی که بیشتر نظامی بوده اند اجرا شده اند. این مسئله نشان می دهد حفاری ها تنها با هدف تخریب تمدن موجود در فلسطین در حال انجام اند.
پیشینه
تمامی حفاری هایی که در شهر مقدس و اطراف مسجد الاقصی انجام شده اند را از
لحاظ تاریخی و به لحاظ تفاوت ماهوی به لحاظ علمی بودن می توان در دو مرحله
دسته بندی کرد:
بخش اول مربوط به حفاری های
پیش از اشغال تا سال 1967 است. در این سال پس از جنگ 6 روزه اعراب با رژیم
صهیونیستی، صهیونیست ها به بهانه این جنگ قدس را اشغال کردند.
بخش دوم مربوط به حفاری های پس از سال 1967 تا کنون . از فردای اشغال قدس در سال 1967، حفاری های جدید در قدس آغاز شد که به لحاط ماهیت با حفاری های پیش از آن تفاوت داشت.
نخست: حفاری ها و تونل های قبل از سال 1948 تا 1967
در مرحله نخست حدود 20 حفاری در نقاط مختلف فلسطین انجام شد. ویژگی این حفاری ها این بود که با هدف یافتن آثار باستانی صورت می گرفت. نکته قابل توجه این بود که در این حفاری ها لایه های مختلفی از تمدن اسلامی به دست می آمد و صهیونیست ها با به دست آمدن هر لایه آن را نادیده گرفته، بعضا تخریب می کردند و برای یافتن آثار دیگر به لایه های عمیق تر روی می آوردند.
نخستین حفاری در قدس در سال 1863 میلادی و از سوی هیئتی فرانسوی به ریاست یک باستان شناس به نام «دیسولسی» انجام شد. وی خارج از محیط شهر قدیمی قدس مقبره هایی را یافت و مدعی شد این ها مقبره های ملوکی است که به عصر ملک داود باز می گردند. وی گفت نوشته هایی به زبان آرامی در این مقبره ها یافته است و آنها را به موزه لوور پاریس منتقل کرده است.
در دوره بین سال های 1867 تا 1870 یک تیم انگلیسی با نام صندوق انگلستان برای کشف آثار فلسطین به ریاست کولونل مهندس «چارلز وارین» اقدام به حفاری هایی در منطقه حرم قدسی شریف کرد. وی نتایج حفاری های خود را در دو کتاب به نام های « اکتشاف قدس» 1871 و «مستندات قدس» 1884 منتشر ساخت. وی تونلی به طول 25 و عرض 6 متر حفر کرد. ورودی این تونل بین باب السلسله و باب القطاطین قرار داشته، در مسیر دیوار غربی حرف قدسی شریف ادامه می یابد و به مسیر قاتیبای می رسد.
پدر وینسنت حفاری هایی انجام داد و طی آنها به این نتیجه رسید نبع جیحون نقش اساسی در ترغیب ساخت خانه در اطراف قدس داشته است.
کونراد چک، ژنرال معمار آلمانی، که ساختار تخیلی معبد سلیمان را ترسیم کرد
اقدام به حفاری هایی در شهر قدیمی کرد. مازار رئیس سابق دانشگاه عبری قدس
طرح معبد را یک طرح اسطوره ای توصیف کرد. وی کانالی به طول 80 و عرض 1.5 و
ارتفاع 8 متر را کشف کرد که از زیر مدرسه منجکیه شروع شده به برک سنگی رومی
می رسید. دفتر آثار باستانی رژیم صهیونیستی اعلام کرد تاریخ این کانال به
153 تا 37 قبل از میلاد می رسد و آب قدس و منطقه حرم قدسی را تأمین می کرده
است.
در دوره اشغال فلسطین به دست انگلستان موزه هایی به وجود آمد که نخستین آنها «مدرسه آمریکایی مطالعات شرق به ریاست آلبرایت بود. پس از آن صندوق انگلستان برای کشف آثار باستانی فلسطین آمد و مهمترین حفاری های باستانی بین سال های 1923 تا 1928 در مناطق ملحق شده به شهر قدیمی پیدا شد.
پس از اشغال فلسطین در سال 1948 و حاکمیت اردن به قدس کاتلین کنیون به قدس آمد و مدرسه آثار باستانی انگلستان را ریاست کرد. وی کار در شهر قدیمی را در سال 1961 با اتکا به روش های جدید علم باستان شناسی پی گرفت. وی بر مرزهای شرقی شهر قدیمی متمرکز شد. نتایج کار وی موجب شد اعتقادات و اندیشه هایی که در میان صهیونیست ها بود را رد کرد وی این نتایج را در کتابش به عنوان «قدس، حفاری های 3 هزار ساله» منتشر ساخت که به هیچ وجه تأیید کننده گفته های صهیونیست ها نسبت به منطقه غربی مسجد الاقصی نبود.
