به گزارش مشرق، در روزهایی که بسیاری از فدراسیون های ورزشی در کنار ورزشکاران المپیکی خود برای حضور هرچه بهتر در المپیک ریو تلاش می کردند یکی از رشته های ورزشی شرایطی کاملا متفاوتی داشت. فدراسیون در یک طرف صحنه جنگ و یک ملی پوش و مربی اش در طرف دیگر هر کدام سنگ بر بنایی می گذاشتند که از پای بست محکوم به ویرانی بود.
احسان روزبهانی بی شک نام آشناترین چهره رشته بوکس است. بوکسوری که با لژیونر شدنش و مسیری که از فدراسیون خواسته یا ناخواسته جدا شد هم خودش را مطرح کرد و هم این رشته رزمی را. بدون شک همانقدر که روزبهانی مدیون بوکس است این رشته نیز مدیون معرفی خود با این سفیر کم سن و سال بود. شاید همین باعث شد تا احسان کمی مغرورتر از آن چیزی شود که همه انتظارش را داشتند.
او نخستین سهمیه المپیک را کسب کرد و همین باعث شد تا محبوبیتش به ویژه در میان مسئولان وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک بیشتر هم شود و در عوض این فدراسیون بوکس بود که در مقابل وی موضع گرفته بود. احسان و سرمربی اش شرایطی کاملا متفاوت با سایرین می خواستند و این البته تا حدی نیز حقشان بود اما شیوه بیان گاهی اشتباه و همراه با سوءتفاهم هایی بود.
فدراسیون بوکس اعلام کرد روزبهانی هر سفری بخواهد اعزام خواهد شد اما دریغ از یک سفر. ملی پوش بوکس، فدراسیون را مقصر می دانست و مسئولان فدراسیون می گفتند احسان بارها در پای اعزام ،خودش سفر را به بهانه های مختلف کنسل کرده است.
کم کم شدت درگیری ها بالا گرفت و مصاحبه های تند و تیز روزبهانی در گلایه از بی توجهی فدراسیون کار را تا جایی پیش برد که وی حتی تهدید به شکایت شد. ناطق نوری رییس باسابقه فدراسیون بوکس مدعی شد چند صد میلیون برای احسان هزینه کرده است و هیچ چیز کم نگذاشته است اما این موضوع بارها توسط روزبهانی تکذیب شد و در پایان هم هیچکس نفهمید چه کسی راست می گوید.
نشست خبری جنجالی فدراسیون بوکس پس از پایان زودهنگام رقابتهای روزبهانی در المپیک ریو آتش اختلافات را شعله ورتر کرد. فدراسیون بوکس که حتی تا پایان بازیهای المپیک صبر نکرده بود در این نشست بیشتر جلسه ای محاکمه ای برای روزبهانی گذاشته بود تا به مسئولان ورزش بفهماند نتیجه حمایتهای بی‌جا و زیاد از حد شما از ملی پوش ما ناکامی و خداحافظی زودهنگام او از ریو بود. نمایش فدراسیون بوکس از شکست ملی پوش خود بیشتر شبیه خودزنی بود و البته نشست خبری اختصاصی روزبهانی در پاسخ به اظهارات مسئولان فدراسیون دومین اشتباه سکانس آخر بود.
روزبهانی در این نشست خبری به اظهارات اخیر رییس فدراسیون بوکس واکنش نشان داد و بازی یک-یک شد. قانون کنش و واکنشی که در فدراسیون بوکس ایجاد شده است تنها یک نتیجه دارد و آن هم نابودی مطلق این رشته، تخریب چهره روزبهانی، زیر سئوال رفتن خدمات ارزنده رییس کهنه کار فدراسیون بوکس و از همه بدتر دلزدگی جامعه نسبت به این رشته خواهد بود.
احسان روزبهانی که روزی یکی از دردانه های فدراسیون بوکس بود حالا شبیه فرزند خوانده ای شده است که خود از عقده های بی‌شمارش نسبت به فدراسیون می گوید؛ از رها شدن و تنها شدن. روزبهانی در نشست خبری اش گفت گاهی آنقدر در تمرین تنها بودم که وقتی حتی یک غریبه از پشت توری سالن تمریناتم را می دید انگیزه می گرفتم.
روزبهانی که در المپیک لندن تا آستانه کسب مدال هم پیش رفته بود در ریو در همان نخستین دیدار حذف شد و این حذف بیش از آنکه دلیل فنی داشته باشد ناشی از حواشی گسترده ای بود که به ویژه در چند ماه اخیر رخ داد. احسان ناک اوت حاشیه شد. چیزی که خودش نیز در نشست خبری اعلام کرد و گفت کاش به ۳ ماه قبل بازمی گشت و هرگز خودش را درگیر حواشی نمی کرد.
هنوز هم دیر نشده است. هم فدراسیون بوکس و هم روزبهانی می دانند که انتهای راهی که می روند بن بست است. روزبهانی فرصت این را دارد که مجددا استارت بزند تا در بازیهای آسیایی و المپپیک ۲۰۲۰ بتواند در حد و اندازه خودش ظاهر شود و حقش را از دنیای حرفه ای بگیرد. فدراسیون بوکس هم که با تلاشهای ناطق نوری سرپا شد می تواند با سعه صدر و درایت بیشتری با قهرمانانش برخورد کند و اگر حتی آنها بیراهه می روند در همان ابتدای راه برشان گرداند. بوکس چشم انتظار نقطه پایانی بر اختلافات درون خانواده ای خود است.
احسان روزبهانی بی شک نام آشناترین چهره رشته بوکس است. بوکسوری که با لژیونر شدنش و مسیری که از فدراسیون خواسته یا ناخواسته جدا شد هم خودش را مطرح کرد و هم این رشته رزمی را. بدون شک همانقدر که روزبهانی مدیون بوکس است این رشته نیز مدیون معرفی خود با این سفیر کم سن و سال بود. شاید همین باعث شد تا احسان کمی مغرورتر از آن چیزی شود که همه انتظارش را داشتند.
او نخستین سهمیه المپیک را کسب کرد و همین باعث شد تا محبوبیتش به ویژه در میان مسئولان وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک بیشتر هم شود و در عوض این فدراسیون بوکس بود که در مقابل وی موضع گرفته بود. احسان و سرمربی اش شرایطی کاملا متفاوت با سایرین می خواستند و این البته تا حدی نیز حقشان بود اما شیوه بیان گاهی اشتباه و همراه با سوءتفاهم هایی بود.
فدراسیون بوکس اعلام کرد روزبهانی هر سفری بخواهد اعزام خواهد شد اما دریغ از یک سفر. ملی پوش بوکس، فدراسیون را مقصر می دانست و مسئولان فدراسیون می گفتند احسان بارها در پای اعزام ،خودش سفر را به بهانه های مختلف کنسل کرده است.
کم کم شدت درگیری ها بالا گرفت و مصاحبه های تند و تیز روزبهانی در گلایه از بی توجهی فدراسیون کار را تا جایی پیش برد که وی حتی تهدید به شکایت شد. ناطق نوری رییس باسابقه فدراسیون بوکس مدعی شد چند صد میلیون برای احسان هزینه کرده است و هیچ چیز کم نگذاشته است اما این موضوع بارها توسط روزبهانی تکذیب شد و در پایان هم هیچکس نفهمید چه کسی راست می گوید.
نشست خبری جنجالی فدراسیون بوکس پس از پایان زودهنگام رقابتهای روزبهانی در المپیک ریو آتش اختلافات را شعله ورتر کرد. فدراسیون بوکس که حتی تا پایان بازیهای المپیک صبر نکرده بود در این نشست بیشتر جلسه ای محاکمه ای برای روزبهانی گذاشته بود تا به مسئولان ورزش بفهماند نتیجه حمایتهای بی‌جا و زیاد از حد شما از ملی پوش ما ناکامی و خداحافظی زودهنگام او از ریو بود. نمایش فدراسیون بوکس از شکست ملی پوش خود بیشتر شبیه خودزنی بود و البته نشست خبری اختصاصی روزبهانی در پاسخ به اظهارات مسئولان فدراسیون دومین اشتباه سکانس آخر بود.
روزبهانی در این نشست خبری به اظهارات اخیر رییس فدراسیون بوکس واکنش نشان داد و بازی یک-یک شد. قانون کنش و واکنشی که در فدراسیون بوکس ایجاد شده است تنها یک نتیجه دارد و آن هم نابودی مطلق این رشته، تخریب چهره روزبهانی، زیر سئوال رفتن خدمات ارزنده رییس کهنه کار فدراسیون بوکس و از همه بدتر دلزدگی جامعه نسبت به این رشته خواهد بود.
احسان روزبهانی که روزی یکی از دردانه های فدراسیون بوکس بود حالا شبیه فرزند خوانده ای شده است که خود از عقده های بی‌شمارش نسبت به فدراسیون می گوید؛ از رها شدن و تنها شدن. روزبهانی در نشست خبری اش گفت گاهی آنقدر در تمرین تنها بودم که وقتی حتی یک غریبه از پشت توری سالن تمریناتم را می دید انگیزه می گرفتم.
روزبهانی که در المپیک لندن تا آستانه کسب مدال هم پیش رفته بود در ریو در همان نخستین دیدار حذف شد و این حذف بیش از آنکه دلیل فنی داشته باشد ناشی از حواشی گسترده ای بود که به ویژه در چند ماه اخیر رخ داد. احسان ناک اوت حاشیه شد. چیزی که خودش نیز در نشست خبری اعلام کرد و گفت کاش به ۳ ماه قبل بازمی گشت و هرگز خودش را درگیر حواشی نمی کرد.
هنوز هم دیر نشده است. هم فدراسیون بوکس و هم روزبهانی می دانند که انتهای راهی که می روند بن بست است. روزبهانی فرصت این را دارد که مجددا استارت بزند تا در بازیهای آسیایی و المپپیک ۲۰۲۰ بتواند در حد و اندازه خودش ظاهر شود و حقش را از دنیای حرفه ای بگیرد. فدراسیون بوکس هم که با تلاشهای ناطق نوری سرپا شد می تواند با سعه صدر و درایت بیشتری با قهرمانانش برخورد کند و اگر حتی آنها بیراهه می روند در همان ابتدای راه برشان گرداند. بوکس چشم انتظار نقطه پایانی بر اختلافات درون خانواده ای خود است.
