به گزارش مشرق، تیم ملی فوتبال ایران درحالی پس از دیدار با چین وارد تهران شد که بسیاری از کارشناسان فوتبال معتقدند این تیم تا اینجای رقابت‌ها، نتیجه‌ی خوبی به دست آورده اما کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی فوتبال ایران بعد از ورود به ایران بخش نسبتاً قابل توجهی از صحبت‌هایش را معطوف به بازی ایران و ازبکستان کرد. او نه درباره مسائل فنی این دیدار بلکه درباره داوری آن بازی صحبت کرد. او گفت که "بنجامین ویلیامز" قرار است این دیدار را قضاوت کند و نسبت به اتفاقات احتمالی این دیدار ابراز نگرانی کرد.
نکته عجیب این ماجرا آنجاست که خبر قضاوت ویلیامز ظاهرا تا پیش از این رسانه‌ای نشده بود و سرمربی تیم ملی اولین کسی است که به آن اشاره کرده است. یعنی اگر کی‌روش این مسئله را رسانه‌ای نمی‌کرد، احتمالا تا آستانه بازی با ازبکستان کسی درباره این اتفاق سخنی نمی‌گفت.
بخش مهم صحبت‌های کی‌روش انتقادات او نسبت به انفعال فدراسیون فوتبال ایران نسبت به این ماجرا است. او نوک پیکان انتقاد خود را متوجه کفاشیان کرده است. کی‌روش به حق گفت که ویلیامزی که قبول نکرد برای مسابقات لیگ قهرمانان آسیا به ایران بیاید الان چگونه برای دیدار ایران و ازبکستان انتخاب شده است. به قول کی‌روش اگر او داور با شهامت و با شخصیتی بود او باید در همه جای دنیا حتی کره ماه هم بتواند قضاوتش را به راحتی انجام دهد.
کی‌روش این بار نیز مثل همیشه بازیرکی از کفاشیان خواسته در این زمینه پاسخ دهد. صحبت او، با استدلالی منطقی همراه است. چطور ویلیامز حاضر نشد برای دیدار آسیایی فولاد به ایران بیاید اما حاضر شده قاضی دیدار ایران و ازبکستان باشد؟ از طرفی چرا فدراسیون فوتبال ایران در این زمینه سکوت کرده و در زمان ابلاغ این خبر از سوی AFC واکنشی نشان نداده است؟ از طرفی دیگر علی کفاشیان که نایب رئیس AFC است چرا مانع از این چینش داوری نشده است؟
وقتی همه این پازل‌ها را کنار هم می‌گذاریم و می‌بینیم که تیم ملی عربستان با یک پنالتی مشکوک برابر تایلند به پیروزی رسیده و با قضاوت داور قطری یک پنالتی مشکوک هم برابر عراق به دست آورده و کار را به تساوی کشانده و در نهایت با یک پنالتی دیگر از سد این تیم هم گذشته است، مانند کی‌روش به شدت و به طور عمیق متعجب می‌شویم و هرچقدر هم که بخواهیم مثبت فکر کنیم، نمی‌توانیم باور کنیم که برخی از مسائل رخ داده و مسائلی که پیش روی ماست، کاملا تصادفی بوده است.
مطمئنا زمان فعلی، زمان سکوت و عملکرد منفعلانه نیست. فدراسیون فوتبال ایران باید نسبت به انتخاب ویلیامز اعتراض جدی داشته باشد و از تمام ظرفیت خود در AFC استفاده کند. علی کفاشیان اگر الان از قدرت خود در AFC برای احقاق حق تضییع شده ایران استفاده نکند، چه زمانی این کار را خواهد کرد؟ فراموش نکنیم که ما در گروهی قرار گرفته‌ایم که در آن تیم سوریه کره جنوبی را متوقف می‌کند و حتی یک امتیازها هم در این گروه تعیین کننده هستند.
نکته پایانی و عجیب در این میان این است که کاش قبل از کی‌روش فدراسیون نشین‌ها انتخاب ویلیامز را اعلام می‌کردند، شاید آن وقت ما هم کمتر متعجب می‌شدیم.
نکته عجیب این ماجرا آنجاست که خبر قضاوت ویلیامز ظاهرا تا پیش از این رسانه‌ای نشده بود و سرمربی تیم ملی اولین کسی است که به آن اشاره کرده است. یعنی اگر کی‌روش این مسئله را رسانه‌ای نمی‌کرد، احتمالا تا آستانه بازی با ازبکستان کسی درباره این اتفاق سخنی نمی‌گفت.
بخش مهم صحبت‌های کی‌روش انتقادات او نسبت به انفعال فدراسیون فوتبال ایران نسبت به این ماجرا است. او نوک پیکان انتقاد خود را متوجه کفاشیان کرده است. کی‌روش به حق گفت که ویلیامزی که قبول نکرد برای مسابقات لیگ قهرمانان آسیا به ایران بیاید الان چگونه برای دیدار ایران و ازبکستان انتخاب شده است. به قول کی‌روش اگر او داور با شهامت و با شخصیتی بود او باید در همه جای دنیا حتی کره ماه هم بتواند قضاوتش را به راحتی انجام دهد.
کی‌روش این بار نیز مثل همیشه بازیرکی از کفاشیان خواسته در این زمینه پاسخ دهد. صحبت او، با استدلالی منطقی همراه است. چطور ویلیامز حاضر نشد برای دیدار آسیایی فولاد به ایران بیاید اما حاضر شده قاضی دیدار ایران و ازبکستان باشد؟ از طرفی چرا فدراسیون فوتبال ایران در این زمینه سکوت کرده و در زمان ابلاغ این خبر از سوی AFC واکنشی نشان نداده است؟ از طرفی دیگر علی کفاشیان که نایب رئیس AFC است چرا مانع از این چینش داوری نشده است؟
وقتی همه این پازل‌ها را کنار هم می‌گذاریم و می‌بینیم که تیم ملی عربستان با یک پنالتی مشکوک برابر تایلند به پیروزی رسیده و با قضاوت داور قطری یک پنالتی مشکوک هم برابر عراق به دست آورده و کار را به تساوی کشانده و در نهایت با یک پنالتی دیگر از سد این تیم هم گذشته است، مانند کی‌روش به شدت و به طور عمیق متعجب می‌شویم و هرچقدر هم که بخواهیم مثبت فکر کنیم، نمی‌توانیم باور کنیم که برخی از مسائل رخ داده و مسائلی که پیش روی ماست، کاملا تصادفی بوده است.
مطمئنا زمان فعلی، زمان سکوت و عملکرد منفعلانه نیست. فدراسیون فوتبال ایران باید نسبت به انتخاب ویلیامز اعتراض جدی داشته باشد و از تمام ظرفیت خود در AFC استفاده کند. علی کفاشیان اگر الان از قدرت خود در AFC برای احقاق حق تضییع شده ایران استفاده نکند، چه زمانی این کار را خواهد کرد؟ فراموش نکنیم که ما در گروهی قرار گرفته‌ایم که در آن تیم سوریه کره جنوبی را متوقف می‌کند و حتی یک امتیازها هم در این گروه تعیین کننده هستند.
نکته پایانی و عجیب در این میان این است که کاش قبل از کی‌روش فدراسیون نشین‌ها انتخاب ویلیامز را اعلام می‌کردند، شاید آن وقت ما هم کمتر متعجب می‌شدیم.
