به گزارش مشرق، محمد باقری معمتد عضو تیم ملی ایران در سی امین دوره بازیهای المپیک که به میزبانی لندن برگزار شد، با صدور بیانیه ای به اتفاقات اخیر در تکواندو نتایج این رشته در المپیک ریو واکنش نشان داد. در این بیانیه آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و عرض ارادت به پیشگاه ملت شریف ایران اسلامی
پیرامون مصاحبه اخیر قهرمان المپیک و جهان جناب ساعی عزیز و برابر جوابیه ریاست محترم فدراسیون مبنی بر اینکه قضاوت را به مردم واگذار میکنم ، لازم دیدم بیانیه‌ای را صادر نمایم.
سخنان قهرمان المپیک و ارزنده ایران اسلامی بخشی از واقعیت‌های امروز تکواندو کشورمان است. سالها این اشکالات فاحش وجود داشته و الان سر باز کرده است. اگر در این چند سال قهرمانان و مربیان برجسته تکواندو در سکوت بودند و یا اینکه انتقادات سطحی داشتند، صرفا برای حفظ منافع تکواندو و حرمت ها بوده است که متاسفانه آقایان از این فرصت و سکوت بزرگان تکواندو سوء استفاده نمودند.
در شرایط فعلی همه مربیان، ملی پوشان، قهرمانان و افتخار آفرینان و کارشناسان خبره این رشته ورزشی از وضعیت پیش آمده نا راضی بوده و شکایت دارند، سر آمدن صبر و حوصله دلسوزان تکواند دلیل همه این انتقادات است. دیگر تاب و تحمل اهانتها، سواستفاده ها، تحقیر ها، زورگویها را ندارند.
من خدمت شما عزیزان عرض کنم، چرا همه مدال آوران و مربیان برجسته و موفق از این فرد انتقاد کرده و با او مخالفت دارند؟! بدون شک اشکالات فاحشی وجود داشته که صبر همه لبریز گردیده است. از طرفی ایشان هر زمان تصمیم به حذف مربی یا قهرمانی گرفته برای رسیدن به هدف دست به هر کاری زده است. سئوال من اینجاست ، در چنین شرایطی خداوند، ائمه اطهار، نظام، اعتقاد و اخلاق را در نظر می‌گرفتند؟! که الان وقتی بسیاری از دلسوزان واقعی تکواندو پیگیر اشکالات فاحش وی برآمدند از اعتقاد و اخلاق و...... سخن می گویند.
مسئولان وزارت ورزش و جوانان پاسخ دهند زمانیکه ایشان به اتفاق برخی همکاران خود ، قهرمانان ، مربیان ملی و ارزنده کشورمان را قربانی دسیسه‌های خود کرده و از هر ابزاری برای رسیدن به خواسته خود بهره می بردند، شما دوستان کجا تشریف داشتید؟! آیا مسئولان ورزش کشور از خود سئوال کردند که چرا بیشتر قهرمانان و مربیان افتخار آفرین در ۳۰ سال گذشته از وضعیت موجود در تکواندو بسیار نگران و عصبانی هستند؟ چون مشکلات این دوستان بسیار عمیق و فراتر از تصور است.
سوال دیگر بنده این است ،چه کسانی نسبت به عملکرد آنان انتقادات فاحش دارد؟ اکثریت قهرمانان و مربیان برجسته که همین افراد سالهای سال در مسابقات قاره‌ای، جهانی و المپیک چه در لباس تیم ملی و چه مربی افتخارات بسیاری کسب کردند و آقایان سالها از همین افتخارات برای خود موقعیت های بسیار فراهم ساختند. چرا الان این افتخار آفرینان نیستند؟ کجا هستند؟ اصلا چرا نیستند؟ چرا فقط عده معدود که تعداد آنها به اندازه انگشتان یک دست هم نمیرسد در بدنه فدراسیون هستند.
ایشان به عنوان رئیس فدراسیون چه پاسخی دارند؟ حاضرم در هر برنامه تلویزیونی به اتفاق دیگر قهرمانان با ایشان در خصوص شفاف سازی بسیاری از مسائل مناظره کنم. ولی مطمئن باشید نامبرده در این فضا قرار نمی‌گیرد چون اشکالات فراوان دارد! ایشان امثال ساعی را به کدام مردم حواله می دهد؟ اشخاصی که منتسب به نامبرده هستند یا مردم شریف ایران که بسیار هوشمند هستند و زحمات و افتخارات آفرینی قهرمانان را دیده اند؟
آقای رئیس مردم نمی‌گویند چرا بسیاری از قهرمانان، مربیان و افتخار آفرینان به چه دلیل از شما بشدت انتقاد دارند؟ چرا مسئولین ورزش کشور نظارتی بر عملکرد و نوع مدیریت نامبرده در این سالها نداشتند که در این مقطع کار اینجا رسید؟ تا جاییکه اکثریت کسانیکه بطور کامل در بطن فدراسیون به نوعی حضور مستمر داشتند و افتخارات بسیاری به ارمغان آمد در حال حاضر برای نجات تکواندو کشور بدلیل تمام بی عدالتی ها و روحیات ناجوانمردانه سخت پیگیر اصلاحات اساسی و بررسی تمام عملکردهای فدراسیون در این چندین ساله به غیز از بعد قهرمانی باشند.
اگر دوستان و خبرگزاری ها در پرتال فدراسیون به تالار مدال آوران تاریخ تکواندو ایران رجوع کنند ، خواهند دید جمع تعداد مدالهای بدست آمده توسط ۵ قهرمان برابری می نماید با تعداد مدالهای کسب شده توسط قهرمانان تکواندو نزدیک به ۱۰۰ کشور جهان. اگر این قهرمانان در کشورهای دیگری از قاره آمریکا تا اروپا و آفریقا و آسیا قرار داشتند بسیار بسیار جایگاه بهتریداشتند. اما در ایران کشوری منطبق با دیانت ،انسانیت و اخلاق بوده در یک فدراسیون با این قهرمانان و مربیان برجسته چگونه با زشترین و ناجوانمردانه ترین رفتار برخورد گردید و متاسفانه کسی پیگیری هم نکرد.
اگر اعتقاد، اخلاق و اخلاص که آقایان همیشه در زمان تنگنا از آن بهره می برند ، این است باید فاتحه ورزش و اخلاق خوانده شود. من خود یکی از همین قربانیان هستم ،مثل من بسیار هستند. خواهش بنده از بزرگان این هست نسبت به خروج این وضعیت اقدام عاجل کنند چون واقعا دیگر نمی‌شود سکوت یا صبری کرد.»
«بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و عرض ارادت به پیشگاه ملت شریف ایران اسلامی
پیرامون مصاحبه اخیر قهرمان المپیک و جهان جناب ساعی عزیز و برابر جوابیه ریاست محترم فدراسیون مبنی بر اینکه قضاوت را به مردم واگذار میکنم ، لازم دیدم بیانیه‌ای را صادر نمایم.
سخنان قهرمان المپیک و ارزنده ایران اسلامی بخشی از واقعیت‌های امروز تکواندو کشورمان است. سالها این اشکالات فاحش وجود داشته و الان سر باز کرده است. اگر در این چند سال قهرمانان و مربیان برجسته تکواندو در سکوت بودند و یا اینکه انتقادات سطحی داشتند، صرفا برای حفظ منافع تکواندو و حرمت ها بوده است که متاسفانه آقایان از این فرصت و سکوت بزرگان تکواندو سوء استفاده نمودند.
در شرایط فعلی همه مربیان، ملی پوشان، قهرمانان و افتخار آفرینان و کارشناسان خبره این رشته ورزشی از وضعیت پیش آمده نا راضی بوده و شکایت دارند، سر آمدن صبر و حوصله دلسوزان تکواند دلیل همه این انتقادات است. دیگر تاب و تحمل اهانتها، سواستفاده ها، تحقیر ها، زورگویها را ندارند.
من خدمت شما عزیزان عرض کنم، چرا همه مدال آوران و مربیان برجسته و موفق از این فرد انتقاد کرده و با او مخالفت دارند؟! بدون شک اشکالات فاحشی وجود داشته که صبر همه لبریز گردیده است. از طرفی ایشان هر زمان تصمیم به حذف مربی یا قهرمانی گرفته برای رسیدن به هدف دست به هر کاری زده است. سئوال من اینجاست ، در چنین شرایطی خداوند، ائمه اطهار، نظام، اعتقاد و اخلاق را در نظر می‌گرفتند؟! که الان وقتی بسیاری از دلسوزان واقعی تکواندو پیگیر اشکالات فاحش وی برآمدند از اعتقاد و اخلاق و...... سخن می گویند.
مسئولان وزارت ورزش و جوانان پاسخ دهند زمانیکه ایشان به اتفاق برخی همکاران خود ، قهرمانان ، مربیان ملی و ارزنده کشورمان را قربانی دسیسه‌های خود کرده و از هر ابزاری برای رسیدن به خواسته خود بهره می بردند، شما دوستان کجا تشریف داشتید؟! آیا مسئولان ورزش کشور از خود سئوال کردند که چرا بیشتر قهرمانان و مربیان افتخار آفرین در ۳۰ سال گذشته از وضعیت موجود در تکواندو بسیار نگران و عصبانی هستند؟ چون مشکلات این دوستان بسیار عمیق و فراتر از تصور است.
سوال دیگر بنده این است ،چه کسانی نسبت به عملکرد آنان انتقادات فاحش دارد؟ اکثریت قهرمانان و مربیان برجسته که همین افراد سالهای سال در مسابقات قاره‌ای، جهانی و المپیک چه در لباس تیم ملی و چه مربی افتخارات بسیاری کسب کردند و آقایان سالها از همین افتخارات برای خود موقعیت های بسیار فراهم ساختند. چرا الان این افتخار آفرینان نیستند؟ کجا هستند؟ اصلا چرا نیستند؟ چرا فقط عده معدود که تعداد آنها به اندازه انگشتان یک دست هم نمیرسد در بدنه فدراسیون هستند.
ایشان به عنوان رئیس فدراسیون چه پاسخی دارند؟ حاضرم در هر برنامه تلویزیونی به اتفاق دیگر قهرمانان با ایشان در خصوص شفاف سازی بسیاری از مسائل مناظره کنم. ولی مطمئن باشید نامبرده در این فضا قرار نمی‌گیرد چون اشکالات فراوان دارد! ایشان امثال ساعی را به کدام مردم حواله می دهد؟ اشخاصی که منتسب به نامبرده هستند یا مردم شریف ایران که بسیار هوشمند هستند و زحمات و افتخارات آفرینی قهرمانان را دیده اند؟
آقای رئیس مردم نمی‌گویند چرا بسیاری از قهرمانان، مربیان و افتخار آفرینان به چه دلیل از شما بشدت انتقاد دارند؟ چرا مسئولین ورزش کشور نظارتی بر عملکرد و نوع مدیریت نامبرده در این سالها نداشتند که در این مقطع کار اینجا رسید؟ تا جاییکه اکثریت کسانیکه بطور کامل در بطن فدراسیون به نوعی حضور مستمر داشتند و افتخارات بسیاری به ارمغان آمد در حال حاضر برای نجات تکواندو کشور بدلیل تمام بی عدالتی ها و روحیات ناجوانمردانه سخت پیگیر اصلاحات اساسی و بررسی تمام عملکردهای فدراسیون در این چندین ساله به غیز از بعد قهرمانی باشند.
اگر دوستان و خبرگزاری ها در پرتال فدراسیون به تالار مدال آوران تاریخ تکواندو ایران رجوع کنند ، خواهند دید جمع تعداد مدالهای بدست آمده توسط ۵ قهرمان برابری می نماید با تعداد مدالهای کسب شده توسط قهرمانان تکواندو نزدیک به ۱۰۰ کشور جهان. اگر این قهرمانان در کشورهای دیگری از قاره آمریکا تا اروپا و آفریقا و آسیا قرار داشتند بسیار بسیار جایگاه بهتریداشتند. اما در ایران کشوری منطبق با دیانت ،انسانیت و اخلاق بوده در یک فدراسیون با این قهرمانان و مربیان برجسته چگونه با زشترین و ناجوانمردانه ترین رفتار برخورد گردید و متاسفانه کسی پیگیری هم نکرد.
اگر اعتقاد، اخلاق و اخلاص که آقایان همیشه در زمان تنگنا از آن بهره می برند ، این است باید فاتحه ورزش و اخلاق خوانده شود. من خود یکی از همین قربانیان هستم ،مثل من بسیار هستند. خواهش بنده از بزرگان این هست نسبت به خروج این وضعیت اقدام عاجل کنند چون واقعا دیگر نمی‌شود سکوت یا صبری کرد.»
