به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، ادبیات انقلاب اسلامی پر است از سروده‌هایی که شاعران از آغاز جنگ تحمیلی به یاد جبهه‌های نبرد و شهدا سر داده و کوشیده‌اند تا از این طریق، روحیه مقاومت را میان رزمندگان و مردم زنده نگاه دارند؛ از این حیث شعر یکی از اصلی‌ترین هنرهایی است که طی سال‌های دفاع مقدس و حتی پس از آن، همراه با مردم حرکت کرده است.کمتر کسی از خیل شاعران مردمی است که در دفتر شعرش به موضوع دفاع مقدس نپرداخته باشد؛ خواه به شکل مستقیم مانند سروده‌های زنده‌یاد حمید سبزواری و گاه به صورت غیر مستقیم مانند اشعار حسین منزوی و دیگران. زنده‌یاد محمدرضا آقاسی از جمله شاعران متعهد انقلاب اسلامی بود که بیشتر در دو حوزه آیینی و دفاع مقدس فعالیت کرده است. سروده ذیل یکی از اشعار آقاسی درباره شهدای جنگ تحمیلی است. آقاسی در این دسته از سروده‌هایش مانند شعری با عنوان «کوچه‌های بی‌شهید» نگاهی اعتراضی به جامعه ایران پس از جنگ تحمیلی دارد؛ به افرادی که پس از جنگ آرمان‌های شهدا را فراموش کرده و فاصله گرفته‌اند. شاعر قصد دارد در این بخش از سروده‌ها، تلنگری به مخاطب بزند و با یادآوری روزهای ایثار، جامعه آرمانی را به یاد او بیاورد.
یکی از سروده‌های آقاسی در رابطه با دفاع مقدس که در میان دوستداران به این ادبیات معروف شد و مورد استقبال قرار گرفت، قطعه «از جنگ» بود که بخشی از آن از زبان یکی از فرزندان شهدا نقل می‌شود. تسنیم همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس این شعر را به همراه ویدئویی موجود از شعرخوانی آقاسی بازنشر کرده است:
من از خون شهیدان شرم دارم
که خلقی را به خود سر گرم دارم
ز من پرسید فرزند شهیدی
که بابای شهیدم را ندیدی
به من می گفت مادر او جوان بود
دلیر و جنگجوی و پر توان بود
نمی‌دانم چه سودایی به سر داشت
به دوشش کول و باری از سفر داشت
قدم در کوچه باغ عشق می زد
به جان خویش داغ عشق می‌زد
چه عشقی عشق مولایش خمینی
که بوسد تربت سقف حسینی
به امیدی که از آن گل کام گیرد
بگرید تا دلش آرام گیرد
