مشرق- امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام
شما را به ترس از خدا وصیت میکنم و وصیت میکنم که در طلب دنیا مباشید، هر
چند، دنیا شما را طلب کند.
بر هر چه دنیایی است و آن را به دست نمیآورید یا از دست میدهید، اندوه مخورید.
سخن حق بگویید و برای پاداش آخرت کار کنید.
ظالم را دشمن و مظلوم را یاور باشید.
شما دو تن و همه فرزندان و خاندانم را و هر کس را که این نوشته به او میرسد، به ترس از خدا و انتظام کارها و آشتی با یکدیگر سفارش میکنم. که از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) شنیدم که میگفت: آشتی با یکدیگر برتر است از یک سال نماز و روزه.
خدا را ، خدا را ، درباره همسایگان، همسایگان، سفارش شده پیامبرتان ( صلی الله علیه و آله ) هستند. رسول الله ( صلی الله علیه و آله) همواره درباره آنان سفارش میکرد.به گونهای که گمان بردیم که برایشان میراث معین خواهد کرد.
خدا را ، خدا را ، درباره قرآن، مباد که دیگران در عمل کردن به آن بر شما پیشی گیرند.
خدا را ، خدا را ، درباره نماز ، که نماز ستون دین شماست.
خدا را ، خدا را ، درباره خانه پروردگارتان. مباد تا هستید آن را خالی بگذارید که اگر زیارت خانه خدا ترک شود، شما را در عذاب مهلت ندهند .
خدا را،خدا را ، درباره جهاد به مال و جان و زبان خود در راه خدا.
بر شما باد پیوند با یکدیگر و بخشش به یکدیگر و زنهار از پشت کردن به یکدیگر و بریدن از یکدیگر.
امر به معروف و نهی از منکر را فرو مگذارید، که بدترین کسانتان بر شما سروری یابند و از آن پس، هر چه دعا کنید به اجابت نرسد.
متن حدیث:
و من وصیه له ع للحسن و الحسین ع لما ضربه ابن ملجم لعنه الله
أُوصِیکُمَا بِتَقْوَی اَللَّهِ وَ أَلاَّ تَبْغِیَا اَلدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لاَ تَأْسَفَا عَلَی شَیْءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولاَ بِالْحَقِّ وَ اِعْمَلاَ لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَی اَللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلاَحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا ص یَقُولُ صَلاَحُ ذَاتِ اَلْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّهِ اَلصَّلاَهِ وَ اَلصِّیَامِ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی اَلْأَیْتَامِ فَلاَ تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لاَ یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی جِیرَانِکُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِیَّهُ نَبِیِّکُمْ مَا زَالَ یُوصِی بِهِمْ حَتَّی ظَنَنَّا أَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی اَلْقُرْآنِ لاَ یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی اَلصَّلاَهِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لاَ تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اَللَّهَ اَللَّهَ فِی اَلْجِهَادِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَلْسِنَتِکُمْ فِی سَبِیلِ اَللَّهِ وَ عَلَیْکُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ اَلتَّبَاذُلِ وَ إِیَّاکُمْ وَ اَلتَّدَابُرَ وَ اَلتَّقَاطُعَ لاَ تَتْرُکُوا اَلْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَلنَّهْیَ عَنِ اَلْمُنْکَر... .
«نهج البلاغه، نامه 47»
