حسینیه مشرق - پس از ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه هر کدام از اقوام و نزدیکان امام حسین(ع) به فراخور زمان و مکان به سخنرانی پرداختند. پس از اینکه فاطمه صغری(س) سخنرانی خود را به پایان رساند، بلافاصله ام کلثوم(س) دختر گرامی حضرت علی(ع) شروع به سخنرانی کردند که متن آن به شرح ذیل است:
ام کلثوم علیها‌السلام دختر على علیهالسلام از پشت پرده نازک، در حالى که با صداى بلند مىگریست چنین خطبه خواند: یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ سَوْأَةً لَکُمْ مَا لَکُمْ خَذَلْتُمْ حُسَیْناً وَ قَتَلْتُمُوهُ وَ انْتَهَبْتُمْ أَمْوَالَهُ وَ وَرِثْتُمُوهُ وَ سَبَیْتُمْ نِسَاءَهُ وَ نَکَبْتُمُوهُ فَتَبّاً لَکُمْ وَ سُحْقاً وَیْلَکُمْ أَ تَدْرُونَ أَیُّ دَوَاهٍ دَهَتْکُمْ وَ أَیَّ وِزْرٍ عَلَى ظُهُورِکُمْ حَمَلْتُمْ وَ أَیَ دِمَاءٍ سَفَکْتُمُوهَا وَ أَیَّ کَرِیمَةٍ أَصَبْتُمُوهَا وَ أَیَّ صَبِیَّةٍ سَلَبْتُمُوهَا وَ أَیَّ أَمْوَالٍ انْتَهَبْتُمُوهَا قَتَلْتُمْ خَیْرَ رِجَالاتٍ بَعْدَ النَّبِیِّ ص وَ نُزِعَتِ الرَّحْمَةُ مِنْ قُلُوبِکُمْ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْفَائِزُونَ وَ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ؛
اى کوفیان، بدی بر شما باد (روزگارتان تیره شود) چرا حسین را تنها گذاشتید و او را کشتید، و اموالش را به یغما بردید و تصاحب کردید و بانوان حرمش را اسیر کرده و آزردید؟ هلاکت باد بر شما و از رحمت خدا دور شوید. واى بر شما! آیا مىدانید چه فاجعه دردناکى را مرتکب شدهاید؟ چه خونهایى را ریختید؟ چه گستاخى به حریم بزرگان کردید؟ و لباس چه کودکانى را ربودید؟ و چه اموالى را تاراج کردید؟ شما بهترین مردان بعد از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم را کشتید؟ رحم و مهر از دلهاى شما رخت بربسته است؛ آگاه باشید که حزب خدا پیروزند، و حزب شیطان در ضرر و زیان هستند. سپس تمسک به این شعر کردند:
قَتَلْتُمْ أَخِی صَبْراً فَوَیْلٌ لِأُمِّکُمْ سَتُجْزَوْنَ نَاراً حَرُّهَا یَتَوَقَّد
سَفَکْتُمْ دِمَاءً حَرَّمَ اللَّهُ سَفْکَهَا وَ حَرَّمَهَا الْقُرْآنُ ثُمَّ مُحَمَّد
أَلَا فَابْشِرُوا بِالنَّارِ إِنَّکُمْ غَدا لَفِی سَقَرَ حَقّاً یَقِیناً تُخَلَّدُوا
وَ إِنِّی لَأَبْکِی فِی حَیَاتِی عَلَى أَخِی عَلَى خَیْرِ مَنْ بَعْدَ النَّبِیِّ سَیُولَد
بِدَمْعٍ غَرِیزٍ مُسْتَهَلٍّ مُکَفْکَف عَلَى الْخَدِّ مِنِّی دَائِماً لَیْسَ یَجْمُد
«شما برادرم را بىدفاع کشتید، واى بر شما که به زودى با آتش داغ شعلهور دوزخ مجازات خواهید شد. شما خونهایى را ریختید که خداوند و سپس قرآن و محمّد صلى اللَّه علیه و آله و سلم ریختن آن خونها را حرام کرده است. آگاه باشید آتش دوزخ بر شما بشارت باد. شما در فرداى قیامت در قعر آتش دوزخى هستید که همواره زبانه مىکشد. من در طول زندگیام براى مصائب برادرم مىگریم، براى آن کسى که پس از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم بهترین مولود بود.
با اشکهاى فراوان و ریزان که پیوسته بى آنکه خشک شوند، بر گونهها ریخته شوند».
خطبه حضرت ام کلثوم علیها السلام همه حاضران را دگرگون و ماتم زده کرد، به طورى که از هر سو ناله و شیون برخاست، زنها موهاى خود را پریشان کرده بودند، و خاک بر سرهاى خود مىریختند، و صورتهاى خود را مىخراشیدند، و سیلى بر صورت خود مىزدند و فریاد واى و هلاکتشان بلند بود، مردان نیز مىگریستند و ریشهاى خود را (از شدّت اندوه) مىکندند، هیچ مرد و زنى مانند آن روز گریه و زارى نکردند.
ام کلثوم علیها‌السلام دختر على علیهالسلام از پشت پرده نازک، در حالى که با صداى بلند مىگریست چنین خطبه خواند: یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ سَوْأَةً لَکُمْ مَا لَکُمْ خَذَلْتُمْ حُسَیْناً وَ قَتَلْتُمُوهُ وَ انْتَهَبْتُمْ أَمْوَالَهُ وَ وَرِثْتُمُوهُ وَ سَبَیْتُمْ نِسَاءَهُ وَ نَکَبْتُمُوهُ فَتَبّاً لَکُمْ وَ سُحْقاً وَیْلَکُمْ أَ تَدْرُونَ أَیُّ دَوَاهٍ دَهَتْکُمْ وَ أَیَّ وِزْرٍ عَلَى ظُهُورِکُمْ حَمَلْتُمْ وَ أَیَ دِمَاءٍ سَفَکْتُمُوهَا وَ أَیَّ کَرِیمَةٍ أَصَبْتُمُوهَا وَ أَیَّ صَبِیَّةٍ سَلَبْتُمُوهَا وَ أَیَّ أَمْوَالٍ انْتَهَبْتُمُوهَا قَتَلْتُمْ خَیْرَ رِجَالاتٍ بَعْدَ النَّبِیِّ ص وَ نُزِعَتِ الرَّحْمَةُ مِنْ قُلُوبِکُمْ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْفَائِزُونَ وَ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ؛
اى کوفیان، بدی بر شما باد (روزگارتان تیره شود) چرا حسین را تنها گذاشتید و او را کشتید، و اموالش را به یغما بردید و تصاحب کردید و بانوان حرمش را اسیر کرده و آزردید؟ هلاکت باد بر شما و از رحمت خدا دور شوید. واى بر شما! آیا مىدانید چه فاجعه دردناکى را مرتکب شدهاید؟ چه خونهایى را ریختید؟ چه گستاخى به حریم بزرگان کردید؟ و لباس چه کودکانى را ربودید؟ و چه اموالى را تاراج کردید؟ شما بهترین مردان بعد از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم را کشتید؟ رحم و مهر از دلهاى شما رخت بربسته است؛ آگاه باشید که حزب خدا پیروزند، و حزب شیطان در ضرر و زیان هستند. سپس تمسک به این شعر کردند:
قَتَلْتُمْ أَخِی صَبْراً فَوَیْلٌ لِأُمِّکُمْ سَتُجْزَوْنَ نَاراً حَرُّهَا یَتَوَقَّد
سَفَکْتُمْ دِمَاءً حَرَّمَ اللَّهُ سَفْکَهَا وَ حَرَّمَهَا الْقُرْآنُ ثُمَّ مُحَمَّد
أَلَا فَابْشِرُوا بِالنَّارِ إِنَّکُمْ غَدا لَفِی سَقَرَ حَقّاً یَقِیناً تُخَلَّدُوا
وَ إِنِّی لَأَبْکِی فِی حَیَاتِی عَلَى أَخِی عَلَى خَیْرِ مَنْ بَعْدَ النَّبِیِّ سَیُولَد
بِدَمْعٍ غَرِیزٍ مُسْتَهَلٍّ مُکَفْکَف عَلَى الْخَدِّ مِنِّی دَائِماً لَیْسَ یَجْمُد
«شما برادرم را بىدفاع کشتید، واى بر شما که به زودى با آتش داغ شعلهور دوزخ مجازات خواهید شد. شما خونهایى را ریختید که خداوند و سپس قرآن و محمّد صلى اللَّه علیه و آله و سلم ریختن آن خونها را حرام کرده است. آگاه باشید آتش دوزخ بر شما بشارت باد. شما در فرداى قیامت در قعر آتش دوزخى هستید که همواره زبانه مىکشد. من در طول زندگیام براى مصائب برادرم مىگریم، براى آن کسى که پس از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله و سلم بهترین مولود بود.
با اشکهاى فراوان و ریزان که پیوسته بى آنکه خشک شوند، بر گونهها ریخته شوند».
خطبه حضرت ام کلثوم علیها السلام همه حاضران را دگرگون و ماتم زده کرد، به طورى که از هر سو ناله و شیون برخاست، زنها موهاى خود را پریشان کرده بودند، و خاک بر سرهاى خود مىریختند، و صورتهاى خود را مىخراشیدند، و سیلى بر صورت خود مىزدند و فریاد واى و هلاکتشان بلند بود، مردان نیز مىگریستند و ریشهاى خود را (از شدّت اندوه) مىکندند، هیچ مرد و زنى مانند آن روز گریه و زارى نکردند.
