به گزارش مشرق، اينكه دومين فيلم سينمايي تاريخ سينما درباره زندگاني پيامبر خاتم(ص) از سوي فيلمسازي شيعي مذهب ساخته شده و حالا در كشوري سني‌مذهب به نمايش درمي‌آيد را مي‌توان براي اين فيلم يك موفقيت به حساب آورد. از اصلي‌ترين انگيزه‌هاي عوامل و سفارش‌دهندگان فيلم نيز تقويت وحدت ميان فرق و مذاهب اسلامي عنوان شده است.

اين روزها سينماي ايران در برقرار كردن ارتباط با مخاطب خارجي تجربه‌هاي تازه‌اي را از سر مي‌گذراند. در حالي‌كه فيلم باديگارد به اكران‌هاي محدود اما موفق خود در كشورهاي مختلف غربي ادامه مي‌دهد و از كشور انگلستان به عنوان تازه‌ترين ميزبان اين فيلم ياد شده است، فيلم محمد رسول‌الله اكران سراسري خود را در يكي از مهم‌ترين كشورهاي اسلامي تجربه مي‌كند. سينماي ايران براي عرض‌اندام و موفقيت چاره‌اي جز چشم دوختن به بازارهاي بين‌المللي و فراخ‌تر كردن حلقه مخاطبان خود به وراي مرزهاي ايران ندارد.

 

اصولاً در جهان امروز هر صنعتي براي درنورديدن قله‌هاي موفقيت بايد جهاني فكر كند و از زبان بين‌المللي براي ارتباط‌گيري استفاده نمايد. اين مسئله در حوزه صنعت سينما كه ماهيتي فرهنگي دارد، بيش از صنايع ديگر اهميت پيدا مي‌كند.

تجربه باديگارد و محمد رسول‌الله نشان مي‌دهد سينماي ايران حتي اگر محتواي آثارش مسائل انقلابي و مذهبي باشد با رعايت اصول فني و تكنيكي ظرفيت ارتباط برقرار كردن با مخاطب خارجي را دارد. مجيد مجيدي فيلم محمد رسول‌الله را به انگيزه نشان دادن چهره رحماني پيامبر مكرم اسلام (ص) ساخته است و اين فيلم در زمانه‌اي كه بخشي از جهان اسلام در آتش جهل گروه‌هاي تكفيري مي‌سوزد، مي‌تواند وجهه حقيقي دين اسلام را به نمايش بگذارد و اكران فيلم در كشور تركيه با جمعيتي سني‌مذهب خود يك فرصت براي اين فيلم محسوب مي‌شود.
حبيب ايل‌بيگي، معاون نظارت و ارزشيابي سازمان سينمايي در اينستاگرام درباره آغاز اكران فيلم محمد رسول‌الله نوشته: «به نظر من سينما مي‌تواند نقش بيشتري از ديپلماسي و سياست در ارائه راه‌حل بهتري براي برون‌رفت از مشكلات منطقه داشته باشد. متأسفانه سال‌هاست تصوير درستي از اسلام در دنيا منتشر نمي‌شود و خوشبختانه اين فيلم مي‌تواند در اين راه قدمي مناسب بردارد و كمى از كم‌كاري‌هاي فعالان هنرمند مسلمان را جبران كند.» 

موضع حبيب ايل‌بيگي را اگر به عنوان موضع سازمان سينمايي قلمداد كنيم بايد نسبت به تأثير اكران فيلم محمد رسول‌الله بر آرا و تفكرات مديران سينمايي دولت خشنود بود، چرا كه بخش عمده‌اي از مديران سينمايي در دوره‌هاي مختلف و به ويژه مديران فعلي، توانمندي‌هاي سينماي ايران را صرفاً در حوزه سينماي جشنواره‌اي خلاصه مي‌دانستند و مي‌انگاشتند كه سينماي ايران تنها براي عرض‌اندام و جايزه گرفتن در محدوده جشنواره‌هاي فيلم حرف براي گفتن دارد و اين تلقي از ظرفيت سينماي ايران به حمايت از توليد آثاري مي‌انجاميد كه قابليت ارتباط با مخاطب عام سينما را نداشت. البته سينماي ايران با تصحيح مشكلات و ضعف‌هاي خود در حوزه فيلمنامه توان توليد آثاري به مراتب كم‌هزينه‌تر از فيلم محمد رسول‌الله كه بتواند مخاطب عام را نيز با خود همراه كند، دارد. اين تلقي غلط كه تنها آثاري كه از پروداكشن‌هاي بزرگ و صحنه‌هاي پرهزينه برخوردارند قابليت جذب مخاطب عام را دارند، اساساً تلقي غلطي است و بي‌ترديد اگر مشكل فيلمنامه در سينماي ايران مرتفع شود و نسل تازه‌اي از فيلمنامه‌نويس‌ها قدرت خود را در اين زمينه به نمايش بگذارند، شاهد انقلابي در صنعت سينماي ايران خواهيم بود كه همپاي ارتقاي فني و تكنولوژيك اين حوزه منجر به جهشي بزرگ خواهد شد. سينماي استراتژيك لزوماً سينماي پرهزينه نيست، همانطور كه همه فيلم‌هايي كه در جشنواره‌هاي خارجي مي‌درخشند لزوماً فيلم‌هاي مخاطب خاص نيستند. سينماي استراتژيك با تقويت فيلمنامه و كم كردن هزينه فيلم‌ها حتماً حرف‌هاي بيشتري در آينده سينماي ايران خواهد داشت.