قاری زاده حدود سه دهه‌ای که در سینمای ایران فعالیت داشته، 9 فیلم ساخته است اما نکته اینجاست که میان دو فیلم آخر او «پسران آجری» و «رفقای خوب» نزدیک به هشت سال فاصله افتاد. «رفقای خوب» که این روزها روی پرده است هم گرفتار اکران یک‌جانبه‌ای شده است که به نفع یک فیلم خاص(!) رقم خورده است و همین باعث شده تعداد سینماهای آن اندک و نتواند شرایط مفیدی در اکران داشته باشد.

وضعیتی که «رفقای خوب» در اکران بدان دچار شده بی شباهت به وضعیت شخصیت اصلی داستان این فیلم نیست؛ در «رفقای خوب» آقای جمشید مشایخی نقش بازیگر پیشکسوتی را بازی می‌کند که به دلایل مختلف انزوا برگزیده و سال‌هاست هیچ کس حتی نزدیک‌ترین رفقایش هم از او خبر ندارند.

این بی‌خبری و البته کم‌کاری و دوری از فعالیت حرفه‌ای وضعیت بسیاری از پیشکسوتان سینمای ایران هم هست. پیشکسوتانی که مدیران سینمایی اغلب به چشم زینت المجالس به آنها می‌نگرند و آنها را برای گرفتن چند عکس یادگاری و قرار دادن آنها در رزومه‌شان می‌خواهند ولی هنگام حمایت از فعالیت‌های هنری که می‌شود هنرمندان ثابت قدم و صریح اللهجه، محلی از اعراب ندارند.
 
نه رانت نهادی داشتم و نه مورد حمایت دولت بودم

آقای مجید قاری‌زاده درباره اینکه چرا نزدیک به یک دهه از عرصه سینما دور بوده به «صبح نو» گفت: ما سینماگرانی بودیم که در بخش خصوصی کار می‌کردیم؛ نه رانت نهادی داشتیم و نه مورد حمایت دولت قرار می‌گرفتیم. تأکید می‌کنم در تمام سال‌های فعالیتم ازهیچ گونه حمایت دولتی برخوردار نبودم و ضعف بخش خصوصی در کشور ما که به سینما هم تسری یافت باعث شد هشت سالی بین دو کار آخرم فاصله بیفتد.

وی ادامه داد: الان کسانی در سینما هستند که می گویند بخش خصوصی هستیم اما از آن طرف از نهادهای دولتی وام هم می‌گیرند اما من در کارنامه‌ام، فیلم‌هایی داشتم مانند «جوانی» که برای تولید آنها حتی یک وام هم نگرفتم و طبیعی است که وقتی بخش خصوصی واقعی ضعیف می‌شود بیش از همه امثال من که استخوان خردکرده سینما هستند، ضربه می‌خورند.

دو بار تا آستانه پیش تولید رفتم اما...

این کارگردان با اشاره به بی‌توجهی به پیشکسوتان سینمای ایران گفت: من در هشت سال اخیر دو بار پروانه ساخت هم گرفتم و تا آستانه پیش تولید هم جلو رفتم اما متأسفانه شرایط جوری بود که پروانه‌ها پر نزدند و به دلیل پایین آمدن قدرت بخش خصوصی نتوانستم شرایط تولید را فراهم کنم. مدیران سینمایی نیز هیچ یک حمایتی از طرح‌های من انجام ندادند و رفته رفته این حس برایم شکل گرفته، حمایت‌هایی که حق مسلم باتجربه‌های سینماست هم بدل به رانتی شده که مخصوص یک عده خاص است.

کارگردان «بی‌قرار» و «دخترم سحر» خاطرنشان ساخت: در همه جای دنیا اگر هم بنا بر حمایت باشد باتجربه‌ها و آنهایی که در رشد سینما مؤثر بوده‌اند در صف نخست حمایت‌ها هستند اما متأسفانه در کشور ما چنین نیست و یک سری حمایت‌ها فقط به عده‌ای معلوم الحال می‌رسد. چرایی این امر واقعاً جای سؤال است. ما نمی‌گوییم فقط از پیشکسوتان حمایت کنند اما حداقلش این است که وقتی حمایت‌هایی شامل حال عده‌ای خاص می‌شود درباره چرایی این امر هم توضیح دهند.

الگوی واقعی سینما همین باتجربه‌ها هستند

مجید قاری زاده به‌رغم کم لطفی‌های مدیران دولتی سینما وقتی تصمیم گرفت فیلم «رفقای خوب» را بسازد به نوبه خود کوشید شرایط حضور پیشکسوتان بازیگری را در عرصه فراهم کند و نقش‌های اصلی خود را به چهره‌هایی چون آقایان جمشید مشایخی، داریوش اسدزاده، محمد کاسبی و عنایت بخشی داد.

 این کارگردان با اشاره به این ماجرا به «صبح نو» گفت: من قبلاً هم با این دوستان کار کرده بودم و بسیار این اشخاص بی‌ادعا و محترمند و اینها کسانی نیستند که مانند برخی بازیگران جوان فقط پول را بشناسند. باید بگویم این اساتید با عشق، دل،  جان و تجربه‌هایی که در این سال‌ها با هزاران مشقت کسب کرده‌اند کار می‌کنند.

وی تأکید کرد: این بازیگران سرمایه‌های واقعی سینمای ایران هستند. سرمایه‌هایی که بسیار برای سینمای ایران پر افتخار بوده و برای مردم نمونه‌ای از الگوی خوب هستند. این هنرمندان بدون غرور و تکبر و بسیار مردمی‌اند و من از کارکردن با این عزیزان بسیار لذت بردم. چه خوب‌تر می‌شد که اگر مدیران سینمایی هم بیش از اینها به باتجربه‌های اخلاق‌مدار این سینما توجه کنند.