به گزارش مشرق، فرشاد مومنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی به روزنامه شرق گفت:
درباره قراردادهای نفتی واقعیتی وجود دارد که وزارت نفت در دوره قبل از
دولت قبلی (در دولت اصلاحات)، ذیل عنوان قراردادهای بیع متقابل،
سهل‌انگاری‌ها و خطاهای بسیار بزرگی صورت داده بود. در همان زمان نامه‌ای
منتشر کردیم که امضای بیش از صد کارشناس فرارشته‌ای علاقه‌مند به توسعه را
پای خودش داشت و با کمال تاسف همه پیش‌بینی‌هایی که در بیانیه صورت گرفته
بود، در دوره قبلی مسئولیت مهندس زنگنه در کادر قراردادهای بیع متقابل صورت
گرفته بود، محقق شد.
وی می‌افزاید: بنابراین به طور طبیعی به اعتبار آن
تجربه تاریخی و به اعتبار ضریب بالای سرنوشت‌سازی قراردادهای نفتی، به
نظرمان باید به قراردادهای نفتی به مثابه یک مسئله ملی توجه شود و هرقدر
حضور و نقش فعالیت‌های کارشناسی و دانشگاهی بالاتر برود راه بیشتر به روی
برخوردهای فرصت‌طلبانه در این زمینه بسته می‌شود.
مومنی تصریح کرد: در
زمانی که قراردادهای بیع متقابل به شکل سهل‌انگارانه و پی در پی امضا می‌شد
ادعا این بود که تمرکز روی میادین مشترک خواهد بود. در حالی که آنچه عملا
اتفاق افتاد همان‌طور که کارشناسان پیش‌بینی کرده بودند، این بود که سهم
میادین مشترک در قراردادهای غیرمتقابل نزدیک به صفر بود. وقتی این سابقه
وجود دارد این حساسیت باید وجود داشته باشد چون اکنون هم دوباره برای بستن
باب گفت‌وگو ادعا می‌شود که در حال از دست دادن زمان هستیم. بحث ما این است
که همه این هزینه‌ها را در 10 سال گذشته پرداخت کرده‌ایم بنابراین به جای
اینکه بیهوده نوعی اضطراب در جامعه راه بیندازیم، بهتر است با خرد کارشناسی
و با استفاده از حداکثرذخیره دانایی جامعه قراردادها را ارزیابی کنیم.
