به گزارش مشرق، رهبر انقلاب در سخنرانی روز 13 آبان با اشاره به مناظره های دو کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفتند: این دو کاندیدا این روزها حقایق و فجایعی را از داخل آمریکا صراحتاً افشا میکنند که ما قبلاً بسیار کمتر از آن را میگفتیم اما عده‌ای باور نمی‌کردند و یا نمی‌خواستند باور کنند اما اکنون اظهارات آنها در مناظره‌ها نشانگر نابودی ارزش های انسانی در آمریکاست.
رهبر انقلاب اسلامی با استناد به مطالب مناظره های اخیر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در خصوص تبعیض نژادی و فقر در آمریکا و تعلق 90 درصد ثروت آمریکا به یک درصد از مردم این کشور، خاطر نشان کردند: لگدمال شدن ارزش‌های انسانی و حقوق بشر، تبعیض و نژادپرستی از واقعیت‌های امروز جامعه آمریکاست.
گزارش زیر نگاهی است به مهمترین مسائلی که کارزار انتخاباتی سال 2016 درباره مسائل داخلی و سیاست خارجی کشور آمریکا آشکار کرده است.
نظام مالیاتی حامی اقشار غنی
بخش مهمی از مناظره ها و کارزار انتخاباتی امسال میان دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، همانند تمامی کارزارهای سالهای گذشته، به مسائل اقتصادی و برنامه های کاهش مالیات اختصاص داشته است. ترامپ و کلینتون از آغاز رقابت انتخاباتی، بارها برنامههای اقتصادی یکدیگر را به باد انتقاد گرفتند. یکی از دلایل محوری بودن مباحث مربوط به این موضوع، نقائصی است که در نظام مالیاتی آمریکا از دیرباز وجود داشته است.
نظام مالیاتی آمریکا به گفته بسیاری از کارشناسان، نیازمند ایجاد اصلاحات ساختاری است. به عنوان مثال، نظام مالیات بر درآمد شخصی در حال حاضر به گونه ای است که راههای فرار متعددی پیش روی اقشار ثروتمند و غنی قرار می دهد و راه را برای اینکه آنها نرخ مالیات کمتری نسبت به طبقات متوسط بپردازند باز میگذارد. خود دونالد ترامپ، چنانکه هیلاری کلینتون بارها در طول این کارزار اشاره کرد، نمونه ای تمام عیار برای نشان دادن معایب این نظام مالیاتی تلقی می شود.
ترامپ، چند ماه پیش، بعد از آنکه روزنامه نیویورک تایمز گزارش داد وی از پرداخت مالیات در طول 18 سال گذشته طفره رفته دور زدن نظام مالیاتی آمریکا را نشانه هوشمندی خود دانست. همین موضوع باعث شد هیلاری کلینتون، ترامپی که با شعار ایجاد تغییر در نظام حاکمیتی آمریکا روی کار آمده را اینطور توصیف کند: « او نماینده همان سیستم فرسوده ای است که قصد تغییرش را دارد».
خود باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا هم در جریان یک نشست خبری در آوریل سال جاری به ناکارآمد بودن این نظام مالیاتی و جهت دار بودن آن به نفع اربابان زر و زور اعتراف کرد: «اینجا در ایالات متحده، راههای گریزی وجود دارند که تنها افراد ثروتمند و شرکتهای صاحب قدرت به آنها دسترسی دارند... بسیاری از این راههای گریز به بهای تضییع حق خانواده های قشر متوسط به دست می آیند، زیرا درآمدی که از دست میرود بایستی در جای دیگر جبران شود.» (واشنگتنپست، 5 آوریل 2016)
نقش آمریکا در افراط گرایی در جهان
از جمله موضوعات محوری در کارزار انتخاباتی سال 2016 که دونالد ترامپ بارها آن را مطرح کرده نقش دولت اوباما در تشکیل گروههای افراطی نظیر گروه تروریستی داعش در منطقه است.
ترامپ بارها در سخنرانی ها و همچنین در مناظره های مستقیم با رقیب انتخاباتی اش، اوباما و کلینتون را «بنیانگذاران داعش» معرفی کرده؛ (به عنوان مثال سی ان ان، 12 آگوست 2016). اگرچه او کمتر و یا با کاربرد عباراتی غیردقیق منظورش از این حرف را تشریح کرده، اما سال گذشته ویکی لیکس سندی افشا کرد که نقش دولت اوباما در تشکیل داعش افشا کرد.
این سند که مربوط به «آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا» است نشان می‌دهد پنتاگون در سال 2012، کاملاً آگاه بوده که اصلی‌ترین نیروهای معارض در حال نبرد با دولت بشار اسد را عناصر القاعده عراق تشکیل می‌دهند، اما در عین حال به حمایت از آنها ادامه داده است.
طبق این سند، آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در نامه‌ای به تاریخ آگوست 2012 به صراحت اعتراف کرده که می‌داند که نیروهای القاعده عراق اصلی‌ترین گروههای درگیر جنگ با دولت مرکزی بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه را تشکیل می‌دهند.
سند مذکور، اما دامنه نقش آمریکا در جنگ داخلی سوریه را از صرف آگاهی به حمایت از تروریست‌ها فراتر می‌برد. نکته عجیب‌تر در این سند این است که دولت باراک اوباما در آن زمان به درستی پیش‌بینی کرده که حمایت‌های واشنگتن از معارضان سوریه به تشکیل یک بنیان سلفی در شرق سوریه و یک خلافت اسلامی مرتبط با القاعده در سوریه و عراق (داعش کنونی) منجر می‌شود.
اما واشنگتن نه تنها از این موضوع نگران نشده، بلکه از آن استقبال هم کرده است، زیرا در این سند پنتاگون پس از طرح پیش‌بینی ذکر شده در بالا چنین آمده است: «این دقیقاً چیزی است که قدرتهای حمایت‌کننده از مخالفان سوریه در راستای منزوی کردن رژیم سوریه که محور راهبردی بسط تشیع قلمداد می‌شود به دنبال آن هستند.»
چند ماه بعد از افشای این سند، در مردادماه سال گذشته «مایکل فلین»، رئیس سابق آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در مصاحبه‌ای به صراحت گفت واشنگتن و هم‌پیمانان این کشور، برای تحت فشار قرار دادن دمشق، آگاهانه از تروریست‌ها در سوریه، از جمله داعش و گروه جبهه‌النصره حمایت کرده‌اند.
فلین در مصاحبه با شبکه خبری الجزیره گفت: «جنبش‌های تکفیری زاییده سیاست‌های مبتنی بر جهل و بی‌تجربگی نیست بلکه نشأت گرفته از تصمیماتی بود که با آگاهی و عزم و اراده و به طور قاطع توسط واشنگتن اتخاذ شد.»
نقش رسانه های شرکتی در انتخاب رئیس جمهور
کسانی که سخنرانی های ترامپ را دنبال می کنند احتمالاً با واژه «رسانه های شرکتی» (Corporate Media) به طور مکرر روبه رو شده اند.. منظور از این عبارت، در واقع، نقش چند اَبَر شرکت در مالکیت و تأمین منابع مالی رسانه ها و تولید و توزیع اخبار است.
مطابق بررسی هایی که پایگاه بیزینس اینسایدر در سال 2012 انجام داده مالکیت 90 درصد کل رسانه های آمریکا را 6 شرکت بزرگ در دست دارند. منتقدانی از جمله «نوام چامسکی»، دانشمند و زبان شناس مشهور آمریکایی معتقدند این تمرکز مالکیت موجب می شود که رسانه ها در تهیه اخبار و انتشار آنها به جای آنکه صدای مردم باشند و در جهت منافع آنها عمل کنند، همواره منافع شرکت ها را در نظر بگیرند و بنابراین، اخبار را سانسور یا گزینش و یا اخبار خاصی را برای رساندن به گوش مردم انتخاب کنند.
در فصل های انتخاباتی هم این رسانه ها، طبیعتاً تلاش خواهند کرد از نامزدی که بیشتر احتمال تأمین منافع آنها را دارد، حمایت کنند.
شاید به همین دلیل هم هست که ترامپ، بارها در جریان مناظره های انتخاباتی از گرایش «رسانه های شرکتی» به انتخاب هیلاری کلینتون گلایه کرد.
وی در جریان یک راه پیمایی در واشنگتن گفت: «رسانه های شرکتی نمی توانند درباره نظام حاکم آمریکا بنویسند چون رسانه های شرکتی، خود حاکمیت هستند. خبرنگارانی که برای رسانه هایی مانند واشنگتن پست یا نیویورک تایمز کار می کنند ممکن است فکر کنند خبرنگار هستند، اما آنها در واقع چرخ دنده های یک ماشین سیاسی فاسد هستند. ماشین کلینتون.»
نقش پول در انتخابات آمریکا
«زمانی یک لابی گر- یک آدم خوب - پیش من آمد و به من 5 میلیون دلار پیشنهاد داد (و گفت) لطفاً، من می خواهم به شما 5 میلیون دلار برای تبلیغاتتان بدهم. من گفتم من هیچ علاقه ای به داشتن این پول ندارم. در واقع، فکر می کنم این اولین بار است که این اتفاق دارد می افتد.»
این حکایتی است که ترامپ در کارزارهای انتخاباتی اش آن را درباره نقش محوری پول و صدای ثروتمندان، به جای صدای همه مردم، در انتخاب رئیس جمهور آمریکا مطرح کرده است. بسیاری از طرفداران وی هم می گویند به این دلیل به او رأی خواهند داد که او را «آدم خودش» می بینند نه سیاستمداری که وامدار گروه هایی است که میلیون ها دلار به نامزدها برای تبلیغات پول می دهند و در مقابل از رئیس جمهور هنگام ورود به کاخ سفید انتظار عمل در راستای منافع گروهی خاص را دارند.
قبل از ترامپ، برنی سندرز، رقیب هیلاری کلینتون برای تصاحب نامزدی حزب دموکرات در مرحله مقدماتی انتخابات آمریکا هم خواستار حذف نقش پول های هنگفت در رقابت برای ورود به کاخ سفید شده بود.
وی در مقدمه کتاب «دلاراکراسی» می نویسد:
«حقیقت این است که وقتی انتخابات ملی، ایالتی و محلی ما به وسیله میلیاردرها خرید و فروش می شوند ما نمیتوانیم امور خود را اداره کنیم، به طوری که آنها با استفاده از تبلیغات سی ثانیه ای هر مخالفی را با فریاد بیرون می کنند. دموکراسی نیازمند گفتمانی غنی و قوی درباره ایده هاست و نه رقابت ولخرجانه ای که آن ایده ها را تحقیر کند، بحث های صادقانه را تقلیل دهد و رأی دهندگان را نسبت به روند سیاسی سرخورده کند.»
موضوعی که سندرز و سایر منتقدان به آن اشاره می کنند حکمی از دادگاه عالی آمریکا در سال 2010 است که راه را برای ورود پولهای کلان و سرمایه های شرکت ها در تبلیغات انتخاباتی باز می گذارد. در این حکم مقرر شده که شرکتها، همانند افراد، آزاد به صرف هزینه در تبلیغات انتخاباتی هستند. به گفته منتقدان، این حکم انتخابات آمریکا را به منازعه ای تبدیل کرده که پول ثروتمندترین اقشار جامعه آمریکا آن را هدایت می کند.
مسائل نژادی و خشونت
چالش های نژادی و مسئله خشونت که البته از قبل از رقابت های انتخاباتی هم به شکل عیان در جامعه آمریکا نمود داشت، در کارزار انتخاباتی سال 2016 جزء مسائلی بود که هر دو نامزد حزب دموکرات و جمهوری خواه به آن اشاره کردند.
به عنوان مثال، به این بخش از مناظره اول توجه کنید:
مجری: نسبت آمریکایی هایی که می گویند روابط بین نژادی در این کشور وضع بدی دارد، بیش از هر زمان دیگر در طول دهه های اخیر است. بخش زیادی از این مسئله از تیراندازی به آمریکایی های آفریقایی تبار توسط پلیس ناشی می شود، چنانکه اخیراً در شارلوت و تولسا شاهد آن بوده ایم. مسائل نژادی از جمله مسائل بزرگ در این کارزار بوده و یکی از شما باید یک شکاف عمیق و تلخ را پر کنید. شما چطور می خواهید این شکاف را از بین ببرید؟
کلینتون: بله. حرف شما درست است. مسائل نژدی جزء چالش های عمده در کشور ما است. متأسفانه، نژاد هنوز هم تعیین کننده مسائل زیادی است، از جمله اینکه افراد در کجا زندگی می کنند، از چه نوع آموزشی در مدارس دولتی برخوردار می شوند و بله، نژاد، نحوه برخورد با شما در نظام قضایی کیفری را هم تعیین می کند.
«بسیاری از آمریکایی های آفریقایی تبار به خاطر جرائم غیرخشونت بار کارشان به زندان می کشد، و این یک حقیقت است که اگر شما یک مرد جوان سیاه پوست باشید و همان کاری را انجام بدهید که یک سفید پوست انجام داده بیشتر احتمال دارد، دستگیر، محکوم و زندانی شوید. بایستی کاری برای نژادپرستی در نظام کیفری مان انجام بدهیم.»
دونالد ترامپ نیز با تمام اختلافاتی که با کلینتون دارد، در این موضوع با او هم نظر است:
ترامپ: «در وضعی قرار داریم که آمریکایی های آفریقایی تبار، هیسپانیک ها دارند در جهنم زندگی می کنند، چون اوضاع برای آنها بسیار خطرناک است. شما دارید از خیابان رد می شود، ممکن است تیر بخورید. در شیکاگو، هزاران مورد تیراندازی از اول ژانویه وجود داشته است. هزاران مورد. من این را می گویم؛ چه خبر است؟ آیا این کشوری جنگ زده است؟ داریم چکار می کنیم، ما باید خشونت را متوقف کنیم. بایستی نظم و قانون را در جاهایی مانند شیکاگو که هزاران نفر کشته می شوند برگردانیم. در واقع، از زمان روی کار آمدن اوباما 4000 نفر کشته شده اند.»
