به گزارش مشرق، اوضاع این روزهای ستاد دولت اعتدال در ساختمان پاستور شبیه هوای تهران است.
و کوچکترین و یا حتی گاهی طبیعی‌ترین مسائل نیز به مثابه تکانه‌هایی شدید عمل می‌کنند و اعتدالیون ستادی را در حالت تدافعی فرو می‌برند.
تئوریسین‌های ستاد اعتدال که چند وقتی بیشتر نیست از به نگاه‌های سنگین مردم از بابت «حقوق‌های نجومی» عادت کرده‌اند انگار... اما این روزها به طرز بی‌سابقه‌ای با «آلودگی هوا» و «فساد صندوق ذخیره فرهنگیان» مواجه شده‌اند و به هر دستاویزی چنگ می‌زنند تا شاید بتوانند از مظان پاسخگویی نسبت به آنها خلاص شوند.
این در حالی است که سطح مطالبات از دولت و شخص رئیس‌جمهور روحانی، بویژه در این مسائل تا آن اندازه بزرگ و نفسگیر شده است که انگار کسی حواسش نیست «فساد» و «آلودگی هوا» دو مقوله ممکن‌الوقوع و طبیعی در هر زمانی، هر حکومتی و هر کشوری هستند و ارتباط چندان وثیقی با دولت‌ها ندارند.
از سوی دیگر اما شوربختانه این بی‌حواسی منجر به گستردگی مطالبات انگار هیچ مقصّری غیر از خود ستاد دولت اعتدال، سازمان محیط زیست و شخص رئیس‌جمهور روحانی ندارد...
این گزارش پاسخ این سؤال است که چرا مسئول رخدادهای این روزها و کسی که مجبور است به آنها پاسخ بدهد کسی جز رئیس‌جمهور روحانی و خانم ابتکار نیست؟!
*خودکرده را تدبیر نیست.../از همان دستی که داده بودند؛ پس گرفتند
روزهای آغاز ریاست جمهوری آقای روحانی در دولت یازدهم ایران بود.
روزهایی که اگرچه حتی شخص رئیس‌جمهور روحانی هم به طرز ناباورانه‌ای پا به آنها گذاشته بود و انتظار عمومی این بود که رئیس‌جمهور تازه وارد اجازه بدهد امور مختلف آرام آرام روی روال قرار گیرد اما این اتفاق نیافتاد.
ماجرا از همان روز اول آغاز شد...
انگار دستور کاری نانوشته در جیب ستادی‌های دولت اعتدال وجود داشت که طبق آن می‌بایست تمام بدی‌های عالم به دولت سابق ربط داده میشد.
دولت سابق می‌بایست «ویران‌کننده»، «فاسد»، «آلوده‌کننده هوا»، «بی‌دستاورد»، «صاحب بزرگترین فسادهای قرن» و حتی «مال‌مردم خور» معرفی میشد.
رئیس جمهور روحانی و یارانش آن روزها مستانه حرف می‌زدند و به فکر زمستان نبودند انگار.
آنها اصلاً حتی به این فکر نمی‌کردند که فساد و آلودگی در هر جامعه‌ای ممکن‌الوقوع است و این بزرگنمایی‌ها، سبب بالا رفتن آستانه حساسیت‌ها در روزگار آن وقوع‌های احتمالی می‌شود و دولت را در مظان مطالباتی گسترده قرار می‌دهد.
اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت در مراسم افتتاح یک سد گفته بود:«در دوره گذشته بیشترین شعار در تاریخ کشور برای مبارزه با فساد داده شد اما بیشترین فسادها و بزرگ ترین فسادهای قرن اتفاق افتاد.»[1]
و یا محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت در همایش حزب سیاسی خود اینطور اظهار می‌کرد که: «700 میلیون دلار از دارایی‌های کشور طی پنج تا شش سال در این کشور خورده و قورت داده شده است.»[2]
رئیس‌جمهور روحانی هم که البته سلسله جنبان این مسئله بود و آنقدر گفت و گفت و تظاهر به فساد و آلوده شدن هوا به دلیل سیاست‌های دولت قبل کرد که این دو مقوله به 2 شاه بیت در ذهن و روان جامعه تبدیل شدند.
آقای روحانی مثلاً در واکنش به افشای یک رانت 650 میلیون یورویی در یکی از وزارتخانه‌هایش، گفته بود:
«تحت نام دور زدن تحریمها، نفت را دادند به عده‌ای و بردند و خوردند و ملت ایران را دور زدند...بازی‌هایی که برخی این روزها درمی‌آورند و می‌گویند فلان‌جا رانت شد، برای پوشاندن این رسوایی‌ها است. ما قصد دعوا با کسی نداریم ولی مردم باید بدانند در سال‌های گذشته چه بر سر آنها گذشته است.»[3]
کسی نمی‌داند چرا رئیس‌جمهور روحانی حاضر نبود به مردم بگوید که آن چند موردی که در برخی ارکان خصوصی و دولت قبل اتفاق افتاده بود نه دزدی و اختلاس که فساد بود.
یعنی مبالغی پول که فقط با رانت و بدون مجوزهای قانونی جا به جا شده بودند و جملگی نیز به حساب بیت‌المال بازگشت داده شدند و مجرمان نیز مورد برخورد و محاکمه قرار گرفتند.
و بماند که جهانگیری و نوبخت نیز هیچگاه اثبات نکردند آن بزرگترین فساد قرن چه بود؟! و یا آن 700 میلیارد دلار چطور و توسط چه کسی یا کسانی خورده و قورت داده شد؟!
و این صحبت‌ها البته در حالی بیان میشد که دولت حواسش نبود «باد بکارد اگر حتما طوفان درو می‌کند»...
*بار اضافه‌ای خانم ابتکار روی دوش دولت گذاشت!/«آلودگی هوا» اینگونه تبدیل به یک بحران برای روحانی شد
در میان اصرارهای آن روزهای ستاد دولت مبنی بر «خوردن و بردن» در دولت قبل! مردم اما هر از گاهی صحبت‌های «معصومه ابتکار» رئیس سازمان محیط زیست را هم درباره آلودگی می‌شنیدند.
که در صحبت‌هایی غیر علمی و غیر مدلل اینگونه وانمود می‌کرد که علت‌العلل آلودگی هوا در تهران سیاست‌های تولید بنزین در دولت‌های نهم و دهم بوده است.
او به یکباره بحث «آلودگی بنزین‌های تولید داخل» را مطرح کرد و به دنبال این اصرارهای او بود که مباحثی مثل تعطیل شدن تولید بنزین داخلی و واردات بنزین یورو 4 بر سر زبان‌ها افتاد.
ابتکار می‌نشست و برمی‌خواست و از این می‌گفت که بنزین‌های تولید داخل عامل آلودگی‌اند و باید تولید آنها متوقف و نسبت به واردات بنزین پاک اقدام شود!
از آن روزها هم 3 سال گذشت و با اینکه هیچگاه ثابت نشد که بنزین‌های تولید ایران آلوده بوده‌اند اما بنزین‌های وارداتی هم کاری از پیش نبردند و هوا باز هم آلوده شد.
*دولت در روزهای یوم‌الحساب/وقت پاسخگویی به مطالباتی که ایجاد کردند، فرا رسیده است
این رفتارها و گفته‌ها اما 3.5 سال آزگار در حالی ادامه می‌یافت که مقامات ستاد دولت یازدهم، رئیس‌جمهور روحانی و خانم ابتکار حتی یک بار هم به خود زحمت ندادند که بر طبیعی و ممکن‌الوقوع بودن آلودگی و فساد در تمام زمان‌ها و دولت‌ها تأکید و از آتش بزرگنمایی‌های خود کم کنند.
اینکه آنها فراموش کردند یا نخواستند از این واضحات عقلی برای افکار عمومی سخن بگویند را کسی نمی‌داند اما هرچه بود این مقولات واضح در زیر آوار سنگین تهمت و سیاه‌نمایی علیه دولت قبل دفن شد و به جایش یک فضای مطالباتی سنگین علیه دولت یازدهم شکل گرفت که هیچکس چندان متوجه آن نبود.
صحبت‌های ستاد دولت اعتدال درباره آلودگی و فساد ذهنیتی را ایجاد کرد که انگار آنها «ید بیضا» دارند و می‌توانند در این زمینه کاری بکنند کارستان!
و بالاخره آنچه نباید اما رخ داد و دولت رئیس‌جمهور روحانی و اعتدالیون هم مثل تمام دولت‌ها و حکومت‌ها در دوران‌های مختلف، درگیر فساد شدند و آلودگی هوا هم دردسری که نباید را اما برای دولت یازدهم شکل داد.
دولت یازدهم به ناگاه با پدیده «حقوق‌های نجومی» برخی مدیرانش مواجه شد و مردم از طریق رسانه‌های اصولگرا فهمیدند که برخی مدیران ستادی دولت و برخی اصلاح‌طلبان حاضر در دولت، حقوق‌های چند ده میلیونی دریافت می‌کنند.
و به دنبال آن هم خبر «فساد 8 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان» به افکار عمومی درز کرد.
و آن مطالبات ایجاد شده یکباره سر برآورد و در کنار آلودگی هوا، دولت را به گوشه رینگ فرستاد...
حالا دیگر مطالبه‌گران چندان به حرف ستادی‌های دولت گوش نمی‌کنند که فساد ممکن است در هرکجا رخ دهد و بدنه اصلی دولت پاک‌دست است.
کسی حالا حتی به حرف‌های رئیس‌جمهور هم وقع چندانی نگذاشت که در مراسم معرفی 3 وزیرش در مجلس با اشاره به مسئله فساد خواستار تقلیل لفظ به «بدهی معوّق» شده و گفته بود:
«دولت هم به تنهایی نمی‌تواند با فساد مبارزه کند و مبارزه با فساد از فرهنگ آغاز می‌شود و از نوجوانی شروع می‌شود. برای بعضی‌ها مثل اینکه بالا و پایین کردن فساد لذت‌بخش است. اینکه دستگاهی وامی داده و آن فرد در پرداخت وام معوقه داشته و بدهی شده است، برخی رسانه‌ها آن را فساد تلقی می‌کنند؛ اگر فسادی است با آن مبارزه کنیم، نه اینکه آن را بزرگ کنیم. بعضی‌ها در جامعه فساد را عادی‌سازی می‌کنند. کار بد را نباید شیوع داد.»[4]
و باز هم کسی توجهی به تقلای رئیس‌جمهور روحانی نکرد که طی صحبت‌های خود در سفر به استان البرز با تشبیه تلویحی مسئله «آلودگی هوا» به «هوای نفس»! گفت:
«خصم خارجی و هوای نفس، بی اخلاقی و تهمت؛ دشمنان منافع ملت ایرانند. البته انسجام و وحدت به عنوان قدرت بزرگ، استعداد ایرانی به عنوان نعمت بزرگ و رهبری شجاع و آگاه در کنار اتحاد قوای سه‌گانه در کنار ما هستند و ما به لطف خدا، رهبری آگاهانه و اتحاد قوا و مردم از همه مشکلات عبور کرده و خواهیم کرد.»[5]
آن بادهای کاشته شده حالا تبدیل به طوفان شده بود...
و رئیس‌جمهور روحانی حرف‌هایی که سه و نیم سال قبل خودش باید به خودش می‌گفت و می‌شنید را امروز در حالی به افکار عمومی می‌گوید که بعید است دیگر گوش شنوایی در کار باشد.
حالا افکار عمومی مسئول اصلی حقوق‌های نجومی، بروز فساد در صندوق ذخیره فرهنگیان و البته عامل آلودگی هوا را دولت و سیاست‌هایش می‌دانند و گویا راه گریزی در این زمینه برای دولت اعتدال و حامیان اصلاح‌طلبش وجود ندارد.
در واقع بر خلاف گفته‌های رئیس‌جمهور، نه کسی کار بد فساد را شیوع داده و نه کسی مایل است فسادی را بزرگنمایی کند بلکه این آسیبی است که از قِبل بزرگنمایی فساد و اشتباهات دولت گذشته رخ داده و هم‌اکنون دامن عوامل بزرگنمایی را گرفته است.
مقوله‌ای که البته آلودگی هوای تهران هم به کمک آن آمده و دیگر کسی در حالی که فقط چند ماه تا آخر عمر دولت یازدهم باقی نمانده، باور نمی‌کند که آلودگی هوا ربط چندانی به سیاست‌های دولت ندارد و تهران با معضلاتی مثل فرهنگ بد خودرو سواری، اتومبیل‌های تک‌سرنشین و پدیده وارونگی هوا در فصل سرما مواجه است.
این معقولات همان چیزهایی است که درباره وضعیت هوا در دولت سابق هم صدق می‌کرد اما معصومه ابتکار و بزرگان او در دولت نخواستند درباره آنها صحبت کنند و اکنون در چاهی افتاده‌اند که خودشان با دست خودشان کنده‌اند.
خانم ابتکار حالا حتی در یک مسافرت خارجی و هنگامی که هزاران کیلومتر هم از ایران دور است اما نمی‌تواند از فشار مطالباتی که خودش و سایر دولتی‌ها برای گفتمان اعتدال ایجاد کرده‌اند خلاصی یابد.
مطالباتی گسترده و ایجاد شده در زمینه فساد و آلودگی که معلوم نیست کشتی طوفان زده دولت رئیس جمهور روحانی را در انتخابات آینده به کدامین سو ببرد...؟!
***
1_ http://www.asriran.com/fa/news/379977
2_ http://www.asriran.com/fa/news/383085
3_ http://www.isna.ir/news/93051607519
4_ http://www.nasimonline.ir/(S(h4cun1knqlrsjoit2qoib5yl))/Content/Detail/2071685
5_ http://president.ir/fa/96383
