به گزارش مشرق، سارا سادات خادمالشریعه، بانوی شطرنجباز کشورمان عصر روز گذشته (یکشنبه) و پس از پایان رقابتهای گرندپری بانوان جهان در روسیه به کشور بازگشت.
وی در مرحله پنجم که به میزبانی شهر خانتی مانسیسک برگزار شد، به مقام جالب توجه سوم دست یافت و در مجموع نیز در بین بزرگان شطرنج دنیا رتبه دهم را کسب کرد.
افتخارآفرینی خادمالشریعه در حالی رقم خورد که شطرنجباز کشورمان در دور هشتم و در رویارویی با حریفی از اوکراین به دلیل شرایط نامساعد روحی و روانی این حریف، به تساوی راضی شد.
حرکت جوانمردانه خادمالشریعه با عکسالعمل مثبتی در جامعه ورزش ایران روبهرو شد و در سریعترین زمان ممکن پیامهای تبریک و تمجید زیادی برای این حرکت منتشر شد.
در این میان مسعود سلطانیفر وزیر ورزش و جوانان، کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک و حتی مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران با انتشار پیامها و پستهای جداگانهای از این حرکت تمجید کردند.
سلطانیفر در پیام خود که در یکی از شبکههای اجتماعی منتشر کرده بود، از علاقهاش برای پیگیری اخبار مسابقات خادمالشریعه حرف زد. هاشمی نیز با اشاره به اینکه تنها مدالآوری ملاک نیست، از ارزشمند بودن چنین حرکاتی ولو آنکه ورزشکارانمان روی سکو هم نروند، صحبت کرد. همچنین چمران به حرکتی اشاره کرد که خاص پهلوانان ایرانی است.
ترکیب این حرکت جوانمردانه از سوی خادمالشریعه و عنوان ارزشمندی که او بهدست آورد، این انتظار را ایجاد کرد که مسئولان ورزش کشور در زمان بازگشت او به ایران، به استقبالش بروند یا حداقل نمایندگانی را رهسپار فرودگاه کنند تا حرکت بانوی شطرنجباز ایرانی در عمل نیز مورد تمجید قرار بگیرد، اما در جایی که باید بهترین کار صورت میگرفت، این اتفاق رخ نداد تا مشخص شود فاصله حرف تا عمل بسیار زیاد است.
اوج این بیتوجهیها جایی بود که مسئولان ورزش به دعوت فدراسیون شطرنج نیز ارزشی قائل نشدند. مهرداد پهلوانزاده رئیس این فدراسیون به خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم گفت: از برخی مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دعوت کرده بودیم. قرار بود شهریان، معاون ورزش بانوان وزارت ورزش بیاید، اما او با بیان اینکه نمیتواند در فرودگاه امام خمینی (ره) حضور یابد، یکی از معاونانش را به عنوان نماینده معرفی کرد. این معاون نیز به بهانه ترافیک نتوانست به استقبال بیاید!
هفته گذشته بود که همه روی یک موج بلند برای مطرح کردن خود سوار شدند و انواع و اقسام پیامهای تبریک و تمجید را فرستادند، غافل از اینکه هیچکدام از آنها در نقطه اصلی این داستان نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا کنند.
وی در مرحله پنجم که به میزبانی شهر خانتی مانسیسک برگزار شد، به مقام جالب توجه سوم دست یافت و در مجموع نیز در بین بزرگان شطرنج دنیا رتبه دهم را کسب کرد.
افتخارآفرینی خادمالشریعه در حالی رقم خورد که شطرنجباز کشورمان در دور هشتم و در رویارویی با حریفی از اوکراین به دلیل شرایط نامساعد روحی و روانی این حریف، به تساوی راضی شد.
حرکت جوانمردانه خادمالشریعه با عکسالعمل مثبتی در جامعه ورزش ایران روبهرو شد و در سریعترین زمان ممکن پیامهای تبریک و تمجید زیادی برای این حرکت منتشر شد.
در این میان مسعود سلطانیفر وزیر ورزش و جوانان، کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک و حتی مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران با انتشار پیامها و پستهای جداگانهای از این حرکت تمجید کردند.
سلطانیفر در پیام خود که در یکی از شبکههای اجتماعی منتشر کرده بود، از علاقهاش برای پیگیری اخبار مسابقات خادمالشریعه حرف زد. هاشمی نیز با اشاره به اینکه تنها مدالآوری ملاک نیست، از ارزشمند بودن چنین حرکاتی ولو آنکه ورزشکارانمان روی سکو هم نروند، صحبت کرد. همچنین چمران به حرکتی اشاره کرد که خاص پهلوانان ایرانی است.
ترکیب این حرکت جوانمردانه از سوی خادمالشریعه و عنوان ارزشمندی که او بهدست آورد، این انتظار را ایجاد کرد که مسئولان ورزش کشور در زمان بازگشت او به ایران، به استقبالش بروند یا حداقل نمایندگانی را رهسپار فرودگاه کنند تا حرکت بانوی شطرنجباز ایرانی در عمل نیز مورد تمجید قرار بگیرد، اما در جایی که باید بهترین کار صورت میگرفت، این اتفاق رخ نداد تا مشخص شود فاصله حرف تا عمل بسیار زیاد است.
اوج این بیتوجهیها جایی بود که مسئولان ورزش به دعوت فدراسیون شطرنج نیز ارزشی قائل نشدند. مهرداد پهلوانزاده رئیس این فدراسیون به خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم گفت: از برخی مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دعوت کرده بودیم. قرار بود شهریان، معاون ورزش بانوان وزارت ورزش بیاید، اما او با بیان اینکه نمیتواند در فرودگاه امام خمینی (ره) حضور یابد، یکی از معاونانش را به عنوان نماینده معرفی کرد. این معاون نیز به بهانه ترافیک نتوانست به استقبال بیاید!
هفته گذشته بود که همه روی یک موج بلند برای مطرح کردن خود سوار شدند و انواع و اقسام پیامهای تبریک و تمجید را فرستادند، غافل از اینکه هیچکدام از آنها در نقطه اصلی این داستان نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا کنند.