سرویس جهان مشرق - مقاله ای که از پی می آید، در تاریخ 2 دسامبر در مجله آنلاین FRONTPAGE منتشر شد. فرانت پیج یکی از پایگاه های شاخص محافظه کاران تندروی آمریکاست. یکی از مهم ترین سرخط های اصلی کار این نشریه، پیشبرد برنامه اسلام-هراسی و ضدیت با اسلام است. بر اساس گزارش ها، پیوندهای نزدیکی بین این مجله و لابی صهیونیستی پرنفوذ «آیپک» در آمریکا وجود دارد.

مقاله مورد نظر با عنوان اصلی«بازی پرخطر بر سر روسیه، همزمان با پیشروی محور (آیت الله)خامنه ای-پوتین» به قلم یک نویسنده اسراییلی به نام «داوید هورنیک» است.

هورنیک روزنامه نگار ساکن شهر «بر شبعا» در سرزمین اشغالی است و تمرکز کاری او بر مساله نفوذ و قدرت منطقه ای ایران در نسبت با رژیم صهیونیستی است. متن مقاله کاملا از منظر یک صهیونیست و با محوریت منافع این رژیم نوشته شده است، لیکن اذعان نویسنده به توفیق اتحاد روسیه و ایران در مبارزه با تروریزم و مخاطرات آن برای رژیم صهیونیستی، از جهت آشنایی با دیدگاه دشمن درباره مساله سوریه و اوضاع کنونی منطقه، خالی از فایده نیست.

 

اخباری که این هفته از سوریه می آید، طبق معمول پیچیده و ظاهرا متناقض است.

در یک سو، ائتلاف روسیه-سوریه-ایران-حزب الله ظاهرا بر مقاومت شورشیان در حلب غلبه کرده اند- نقطه عطفی که می تواند روند جنگ را به نفع این ائتلاف تغییر دهد؛ در سوی دیگر، رسانه های عرب و دیگر رسانه ها، روز چهارشنبه گزارش دادند که نیروی هوایی اسراییل یک انبار تسلیحات سوریه را در غرب دمشق و یک کاروان حمل اسلحه برای حزب الله را در خاک سوریه هدف قرار داد.

تا شب پنجشنبه، هیچ اقدام تلافی جویانه علیه اسراییل انجام نگرفت و تحلیل گران اسراییلی چنین اقدامی را نامحتمل می دانند؛ البته رسانه های خارج از اسراییل معمولا درباره تسلیحات متعلق به حزب الله در سوریه گزارش های زیادی منتشر می کنند.

 

سیاست اسراییل این است که در این موارد سکوت پیشه کند، یعنی نه تایید و نه تکذیب. با این حال، در آپریل گذشته، نخست وزیر اسراییل، بنیامین نتانیاهو، اذعان کرد که اسراییل یک دوجین حمله هوایی در سوریه علیه «تسلیحات تعیین کننده» برای حزب الله انجام داده است.

این دیگر مساله پنهانی نیست که از زمان جنگ 2006 میان اسراییل و حزب الله در لبنان، حزب الله به شدت تجهیز شده است و اکنون هزاران موشک در اختیار دارد. ولی اسراییل برخی انواع تسلیحات را- راکت‌های دقیق زن، سیستم های پیشرفته ضد کشتی و ضدهوایی- خط قرمز دستیابی برای حزب الله می داند.

 

با این وجود، آن چه اوضاع را در صحنه سوریه تغییر داد، استقرار رادارها و سیستم قدرتمند ضدهوایی S-400 روسیه در خاک سوریه در اواخر سال گذشته است. این سیستم ها سوریه، لبنان و بیشتر خاک اسراییل (سرزمین های اشغالی) را پوشش می دهند و می توانند آسمان شمال اسراییل را رصد کنند.

 

از آن زمان، حملات هوایی کم تری توسط اسراییل در سوریه گزارش شده است. در یکی از این موارد، در سپتامبر گذشته، نتیجه(برای اسراییل) شوم بود، یعنی زمانی که سوریه- که خود به لحاظ نظامی هم وزن اسراییل نیست، ولی توسط ایران و روسیه حمایت می شود- دو موشک به جنگنده اسراییلی شلیک کرد.

پس چرا اسراییل این هفته(به سوریه) حمله کرد؟ چرا این بار هیچ واکنش نظامی انجام نگرفت؟

یک گمانه: تسلیحاتی که در انبار ارتش سوریه و در محموله هدف قرار گرفته وجود داشت، جزو همان خطوط قرمز اسراییل برای دستیابی حزب الله بود.

گمانه دیگر: هماهنگی اسراییل-روسیه که روی آن بسیار تبلیغ شده و گفته می شود که طبق آن رییس جمهور روسیه و نخست وزیر اسراییل به توافقاتی مبنی بر عدم تقابل(در سوریه) رسیده اند، همچنان پا‌بر‌جاست.

فاکتورهای تعدیل کننده دیگر این هستند که طی برخی گزارش‌ها، اسراییل از آسمان لبنان، نه سوریه، به این اهداف حمله کرد و ظاهرا هیچ نیروی سوریه یا حزب الله کشته نشد.

جا دارد که این جا به اظهارات «یوسی کوپرواسر»، که قبلا مقام ارشدی در اطلاعات نظامی اسراییل بود، در وبسایت نشریه آلمانی «آلگماینر» اشاره کنیم:

" ایران در حال افزودن بر سرعت تسلیح نیروهای نیابتی خود در منطقه است چرا که نگران است که آغاز به کار دولت ترامپ، فضای مانور آن را در سوریه به طرز چشمگیری کاهش دهد."

کوپرواسر درباره اسراییل و روسیه نیز گفت:

" یک درک متقابل از منافع یکدیگر بین این دو وجود دارد. گرچه روسیه و ایران حامیان حزب الله در نبرد با نیروهای ضد دولت اسد هستند، روسیه درک می کند که اسراییل نمی تواند اجازه تسلیح حزب الله را از خاک سوریه به لبنان بدهد، جایی که قرار است این تسلیحات به سوی دولت یهودی نشانه بروند."

تا کی این وضعیت نسبتا قابل تحمل- برای اسراییل- می تواند ادامه یابد؟

قراین نشان می دهد که این وضعیت، روزهای آخر خود را طی می کند، حتی اگر اهداف راهبردی پوتین با متحدان آن یکسان نباشد- مسلما او یک ایدئولوگ شیعه مثل رهبران ایران و حزب الله یا متحد شیعیان یعنی بشار اسد نیست- اما گام هایی که بر می دارد، روز به روز بی پرواتر می شود.

علاوه بر این که روس ها تسلیحات مهم خود را به روسیه فرستادند و ناو هواپیمابر خود را هم به سواحل روسیه منتقل کرده اند، در تامین مشترک نیروهای نیابتی ایران در یمن(حوثی ها) و همچنین کمک به شبه نظامیان شیعه وابسته به ایران در عراق هم نقش دارند.

همچنان که کوپرواسر مطرح کرد، مهم ترین دغدغه اسراییل، افزایش گستره نفوذ ایران، در ورای عراق، سوریه و لبنان است.

برای دولت ترامپ که به زودی روی کار می آید، مهار این موج باید یک اولویت عاجل باشد. انگیزه واقعی پوتین هر چه که باشد، او به ایجاد یک وضعیت خطرناکِ غیرقابل تحمل برای اسراییل و انشقاق بلوک های شیعه و سنی در خاورمیانه کمک می کند- یک دستور کار برای تداوم جنگ و بی ثباتی انفجاری.