سرویس ورزش مشرق - وقتی مسعود سلطانی فر برای دومین بار به عنوان وزیر پیشنهادی حسن روحانی برای وزارت ورزش و جوانان معرفی شد، برخی در ذهن خود مرور می کردند که چه بسا بهتر بود 3 سال قبل رای اعتماد مجلس را جلب می کرد. عملکرد پرانتقاد محمود گودرزی و معاونانش موجب شد تا بسیاری بر این باور باشند که بهتر بود فردی مانند سلطانی فر، با تمام نقاط ضعف و قوتش، در این مدت خلعت وزارت را بر تن می کرد.
در چنین فضایی، وی وارد ساختمان میدان بهارستان شد و توانست با رایی قابل توجه، اعتماد نمایندگان ملت را جلب کند؛ هرچند تا پایان دولت زمان چندانی باقی نمانده و در روزهای پایانی قبای وزارت را بر تن کرد. با این وجود، انتظار بر این بود تا طرحی نو در اندازد و ورزش را از رکود و کسالت قبل خارج کند؛ ولی چنین خواهد شد؟ اخبار و گمانه زنی های کنونی نشان از آن دارد که شاید اوضاع بهتر نشود و چه بسا، روزهای بدتری در انتظار ورزش کشور باشد.
تداوم عصر مدیران متوسط؟
شاید به جرات بتوان دوران حضور محمود گودرزی را عصر مدیران متوسط و معمولی دانست. حضور معاونان و مدیران کلی که هیچ سابقه درخشان ویژه ای نداشتند، زمینه ساز فضایی شد که دورانی نامطلوبی را برای ورزش رقم زد. روزمرگی، اجرای طرح های شعاری و غیر عملیاتی، تنش های بیهوده با فدراسیون ها و ...، محصول دورانی بود که امضای گودرزی بر آن خورد. در این بین نیز، همراهان وی نقش موثری داشتند که عموما فاقد استراتژی و تفکری بلند برای ارتقای ورزش کشور بودند. آنها نتوانستند زمینه ساز تصمیم های قابل تاملی برای ورزش کشور باشند.
اینگونه بود که به اعتقاد بسیاری، کار برای وزیر بعدی راحت شد. نمره پایین گودرزی در دوران وزارت، موجب می شد تا فرد بعدی بتواند با یک کارنامه معمولی، دورانی درخشانی را رقم بزند. اکنون نیز قرعه فال به نام مسعود سلطانی فر رسیده بود که مدعی شناخت ورزش و اشراف بر آن است. بارها عنوان می شد که اطلاعات ورزشی او بسیار به روز و قابل توجه است؛ اما به این نکته توجه نشده بود که وزیر ورزش باید استراتژیست خوبی باشد؛ نه صرفا دایره المعارف!
سلطانی فر که کار را به تازگی شروع کرده، هنوز انتصابی جدی نداشته؛ اما اسامی که به عنوان همراهان وی به گوش می رسد، حکایت از افرادی دارد که به نوعی، تداوم فضای کنونی هستند. امروز فهرستی از مدیران برای حضور در وزارت ورزش اعلام می شود که در بهترین حالت و با نگاهی مثبت، ادامه عصر متوسط ها در ورزش کشور به شمار می روند. همین نیز زمینه ساز نگرانی های بسیاری شده است.
اسامی که دلسوزان را نگران می کند
گفته می شود که محمدرضا داورزنی (برای معاونت ورزش قهرمانی و حرفه ای)، محمدعلی شجاعی (برای معاونت توسعه منابع و پشتیبانی) و برانوش نیک بین (برای مدیرکلی حوزه وزارتی) در نظر گرفته شده اند تا در روزهای آتی حکم خود را دریافت کنند. اگرچه هنوز این انتصابات قطعی نشده؛ اما مروری بر این نام ها نشان می دهد که کارنامه ای ضعیف و غیرقابل دفاع دارند. می توان اذعان داشت که حضور چنین افرادی، تداوم وضعیت کنونی و یک ناامیدی در جامعه دلسوزان ورزش را در پی خواهد داشت.
انتظار می رود سلطانی فر از نیروهای جوان، خوش فکر و مستعدی بهره ببرد که در ورزش کشور نیز کم نیستند و همواره در سایه برخی امتحان پس داده ها قرار گرفته اند. حضور افرادی مانند آنچه در روزهای اخیر به گوش می رسد، امضای وضعیت متوسط ها و مدیران ناکارآمدی است که در دوران مدیریتی خود، کمکی به ورزش نکرده و موجب پس رفت نیز شده اند. باید منتظ ماند و دید که گام نخست وزیر جدید چگونه خواهد بود.
