اکنون دولت به دقیقه نود مدیریت خود رسیده است و به نظر می رسد آخرین تکاپوی دولت یازدهم برای کاستن از نمره منفی اشتغال در چهار سال مدیریتش برداشت 1.5 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی با عنوان " اشتغال روستاییان و عشایر " است که درخواست آن را داشته ولی نتیجه این درخواست محول به تصمیم گیری مجلس شده است.
درحالیکه علی ربیعی از طرح 1.5 میلیارد دلاری برای ایجاد اشتغال صحبت می کند که جزئیات طرح مشخص نیست و در صورت اجرا تنها 70 هزار شغل پیش بینی شده است که برخی از کارشناسان بیان می کنند این تنها بخش اندکی از اشتغالی است که با این مبلغ می توان ایجاد کرد.
صرف بیش از 5 هزار و 500 میلیارد تومان برای ایجاد اشتغال در بخشهای روستایی و بنگاههای خرد و کوچک مورد مناقشه تعداد زیادی از کارشناسان قرار گرفته است چرا که معتقدند دولت برای کمک به روستاییان به جای صرف این میزان هزینه هنگفت باید بدهکاری آنها را زودتر پرداخت کند.
عبدالرضا مصری، نماینده مجلس شورای اسلامی با انتقاد از بی برنامگی دولت می گوید: برای کمک به روستاییان دولت پول گندم آنان را بهموقع پرداخت کند نه اینکه سه ماه پس از تحویل گرفتن گندم پول محصول را پس از گران شدن نهادههای کشاورزی به کشاورزان بپردازد.
به اعتقاد کارشناسان بازار کار، اشتغال حاصل یک فرآیند حساب شده، دقیق و برنامه ای طولانی مدت است که میتواند در بستر سرمایه گذاری مناسب، تحقق رشد مثبت اقتصادی و همچنین رونق فضای کسب و کار ایجاد شود. مطابق تجربه همواره تصمیمات خلق الساعه از سوی دولتها راهگشای حل معضل بیکاری در بازار کار ایران نبوده است. هدف دولت از 1.5 میلیارد دلاری که به پایِ کار 70 هزار روستایی گذاشته است چیست؟ ایجاد اشتغال یا هدف دیگر؟
کارشناسان بازار کار معتقدند چالش های اشتغال زایی در حوزه روستا بیشتر از پرداخت تسهیلات به تأمین بازار محصولات روستاییان و بنگاههای مرتبط، از بین بردن موانع و فرآیندهای طاقتفرسای کسبوکار و همچنین نظام توزیع معیوب نیازمند است.
صاحب نظران در حوزه کسب و کار اجرای این طرح موفق برای ایجاد اشتغال نمی دانند و بیان می کنند طرح برداشت 1.5 میلیارد دلاری از صندوق توسعه ملی درد بیکاری را دوا نمیکند.
سلمان خدادادی کارشناس بازار کار در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، درباره لایحه دولت برای برداشت 1.5 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی برای اشتغال روستایی گفت: این چنین پول ها با چنین روش های ارائه شده هیچ وقت نمی تواند مشکل بیکاری را حل کند. در گذشته تجربه چنین طرح هایی مطرح بوده است ، در دولت اصلاحات هم به برخی کارگاه ها وام هایی پرداخت شد، اما نتیجه خوبی نداشت و به جای ایجاد اشتغال افراد بدهکار سیستم بانکی شدند.
وی ادامه داد: با 1.5 میلیارد دلاری که دولت پیشنهاد آن را داده، مشخص نیست چگونه می خواهد در روستاها شغل ایجاد کند. به نظرم تنها کاری که دولت در این فرصت باقی مانده برای رونق اشتغال می تواند انجام دهد، راه اندازی واحدهای تولیدی است که دچار مشکل هستند، فکر نمی کنم با چنین کارهایی بتوان مسئله بیکاری را حتی یک قدم به جلو حرکت داد چه برسد به آنکه مشکل را حل کرد.