به گزارش مشرق، پدیده «کاندیدای پوششی» برای اولین بار در انتخابات ایران طرح می‌شود. فهم پوششی بودن این کاندیدا نه براساس تحلیل صحنه و روابط سیاسی افراد که براساس پذیرش و اعلان رسمی صورت می‌گیرد. بعد از ثبت‌نام جهانگیری و ایضاً محمد هاشمی، رسانه‌های همسو با دولت به صورت یک صدا و هماهنگ این حرکت را پوششی اعلام کردند و عوارض این پذیرش را نیز پذیرفتند.
اما شاید بتوان مهم‌ترین دلیل آن را اشراف نداشتن کاندیدای اصلی دولت مستقر بر فضای عمومی کشور دانست. پیچیده و تخصصی شدن سؤالات در مناظرات اشراف بر جزئیات را لازم دارد و روحانی بارها ضعف در این اشراف را لو داده است. از سوی دیگر فرمان حوزه اقتصادی کشور و همچنین اطلاعات مربوط به دولت پیش و همچنین اشراف بر اقتصاد مقاومتی در حیطه اطلاعات جهانگیری محسوب می‌شود و او آمده است تا کمک کننده و پاسخگوی عملکرد چهارساله دولت باشد. زد و خوردی را که به بالا و پایین رفتن رأی دولت کمک می‌کند، او انجام دهد و نفر اصلی در هاله‌ای از آرامش مسیر را به سلامت طی کند. اما چون پوششی بودن رسماً اعلام شد، طبیعتاً سبد رأی مستقل برای هاشمی و جهانگیری شکل نمی‌گیرد که بعداً بخواهند تحویل روحانی نمایند و از صحنه خارج شوند. از سوی دیگر آگاهی بینندگان مناظرات از پوششی بودن کاندیداها، تصنعی بودن رفتار انتخاباتی آنان را به ذهن متبادر می‌کند و غیر جدی بودن تلاش‌ها و دفاعیات مناظره را به یک تئاتر تبدیل خواهد کرد.
منبع: روزنامه جوان
