خبر خداحافظی‌ات به نوعی شوکه کننده بود.

خودم هم شوکه شدم!

چه شد که به یک باره تصمیم گرفتی خداحافظی کنی؟

خب این تصمیم سختی بود، اما دیگر آن را قطعی کردم. همه کسانی که به نوعی با من در ارتباط بودند، از ناملایمتی‌هایی که در حق من صورت گرفت، خبر دارند. در باشگاه سپاهان و مدیریتی جدیدی که به رأس کار آمد، کارهایی را بدون دلیل با من انجام دادند و من یک سال و نیم از فوتبال دور بودم. ابتدای فصل هم رفتارهای مناسبی با من نشد و با اینکه نیم فصل پیشنهادیی هم داشتم و می‌توانستم به تیم دیگری بروم، اما چنین تصمیمی نگرفتم.

دلیلش چه بود، چون می‌خواستی با سپاهان از فوتبال خداحافظی کنی؟

من در گذشته و در مصاحبه‌هایم هست که همیشه گفته بودم، دوست دارم با پیراهن سپاهان از فوتبال خداحافظی کنم. به ویژه زمانی که در قطر بودم و قصد داشتم به فوتبال ایران برگردم، گفتم دوست دارم به سپاهان بیایم و با پیراهن این تیم از فوتبال خداحافظی کنم، اما نشد.

نشد و اتفاقاتی افتاد که برای خودت هم خیلی ناراحت کننده بود. می‌دانی مسئولان باشگاه سپاهان چرا آن رفتارها را با تو انجام دادند؟

واقعاً دلیلش را نمی‌دانم و افراد دیگری باید بگویند چرا اینگونه شد. من کاری که باید در حق مردم اصفهان انجام می‌دادم، انجام دادم. هنوز هم با خیلی از هواداران و مردم اصفهان در ارتباط هستم که لطف آنها از ما دریغ نشده است. خیلی از آنها هم دلیل را نمی‌دانند.

فکر می‌کنی چنین رفتاری با هادی عقیلی که با سپاهان قهرمان لیگ برتر شد، به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و موفقیت کسب کرد، حق تو بود؟

موضوع همین است، کاری با من کردند که مطمئناً حق من نبود. اگر آنها بخواهند دلیلش را بگویم، هیچ دلیل قانع کننده‌ای ندارند. رفتاری که با من شد، درست نبود و فقط خاطره بدی در ذهن من و فوتبالیست‌های دیگر گذاشت. به جرأت می‌توانم بگویم که هیچ کجای دنیا از این اتفاقات رقم نمی‌خورد.

آیا محرم نویدکیا هم به همین دلیلی که نمی‌دانی تصمیم گرفت به یک اره خداحافظی کند و سپاهان را ترک کرد؟

هرکسی شرایط خودش را دارد و من نمی توانم راجع به کسی صحبت کنم.

تو برای تیم امید پرسپولیس بازی کرده بودی و به نوعی بازیکن این تیم محسوب می‌شدی، اما با وجود پیشنهادهایی که از این تیم داشتی، هیچ وقت به پرسپولیس نرفتی. از این مسئله پشیمان نیستی و شاید در این صورت می‌توانستی خداحافظی بهتری داشته باشی؟

این مسئله که هر سال بود و پیشنهاد می‌شد. قبلاً هم به این پرسش پاسخ داده بودم. وقتی برای سپاهان بازی می‌کردم، این تیم همیشه افتخاری کسب می‌کرد. من داشتم از فوتبالم لذت می‌بردم و در کنار تیم هم مردمی بودند که همیشه از سپاهان حمایت می‌کردند و از فوتبال لذت می‌بردند. به همین دلیل دوست داشتم همیشه کنار این مردم و هواداران باشم و پشیمان نیستم.

یعنی مسئله‌ای نبوده که حسرت آن را بخوری؟

تقریباً در فوتبال به چیزهایی که می‌خواستم رسیدم. در تیم ملی بازی کردم، دو بار برای بازیکن سال آسیا نامزد شدم که به عنوان یک مدافع کاری آسان نیست. در رده باشگاهی هم با سپاهان به فینال آسیا رفتیم و آن موقع فکر می‌کردم می‌توانیم قهرمان شویم. حتی در همان سال‌ها که دو سال پشت سر هم قهرمان لیگ شده بودیم، تیم ما بهترین تیم تاریخ لیگ برتر بود و می‌توانستیم خیلی کارها کنیم. می‌شد خیلی بالاتر از قهرمانی آسیا هم پیش رفت، اما نشد. با این حال حسرت آن چنانی در فوتبالم ندارم.

بازی در جام جهانی برای تو حسرت نشد؟ شاید اگر آن اتفاقات رقم نمی‌خورد و کی‌روش تو را از تیم ملی کنار نمی‌گذاشت، می‌توانستی در جام جهانی برزیل بازیکن فیکس تیم ملی باشی.

مطمئناً همه دوست دارند در جام جهانی بازی کنند، اما جام جهانی، همه فوتبال نیست و یک بخش از فوتبال است. بازی کردن در تیم ملی ارزش زیادی داشت و من هم نزدیک به 70 بازی ملی دارم. پس نمی‌توان جام جهانی را از تیم ملی جدا کرد و گفت جام جهانی بخش جدایی است و این کامل جدا کردن، درست نیست. من افتخار می‌کنم که به پیراهن با ارزش تیم ملی رسیدم و سال‌ها بازی کردم. در آن شرایط هم اتفاقاتی افتاد که من یک تصمیم گرفتم و بارها در این خصوص صحبت کردم که تصمیم من درست نبود.