به گزارش مشرق، روزنامه آلمانی «زوددویچه سایتونگ» اخیرا گزارشی را درباره انتخابات فرانسه نوشته است که به شرح زیر است:
چند قانون نانوشته در بروکسل وجود دارد که به طور معمول هرگز از آنها تخلف نمی شود. شاید مهم ترین خواسته کمیسیون اتحادیه اروپا، عدم دخالت در رقابت های انتخاباتی در کشورهای عضو می باشد. ژان کلود یانکر، رئیس این کمیسیون یکشنبه شب تلفن را به دست گرفت و این قانون را زیر پا گذاشت.
این مقام لوکزامبورگی به امانوئل ماکرون زنگ زد و پیروزی او را در دور اول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه تبریک گفت. یونکر حتی به طور ظاهری نیز بی طرفی خود را قبل از دور دوم انتخابات که دو هفته دیگر برگزار خواهد شد، حفظ نکرده است. سخنگوی وی در این باره توضیح داد که ماکرون، نماینده آن ارزش هایی است که برای [اتحادیه] اروپا از اهمیت بسیاری برخوردارند. موضوع بر سر "انتخاب بین دفاع از آنچه [اتحادیه] اروپا از آن حمایت می کند، و گزینه دیگری که نابودی [اتحادیه] اروپا را به دنبال خواهد داشت، " است.
بدون توافق بین برلین و پاریس، در اتحادیه اروپا پیشرفتی صورت نمی گیرد
صراحت غیردیپلماتیک یونکر علتی عمیق تر و عملگرایانه تر دارد. در عمل، می توان فرض کرد اقدام او هیچ آسیبی در بر نداشته است: کسانی که طرفدار اتحادیه اروپا هستند، از جهت گیری آقای یونکر برداشت بد نخواهند کرد. هر کسی که برخوردی خصمانه داشته باشد، احتمالاً به هر حال مارین لوپن را انتخاب می کرد. نکته اساسی دیگری وجود دارد: از دید یونکر، انتخابات فرانسه تعیین خواهد کرد آیا وی هنوز هم در بروکسل شغلی برای خود خواهد داشت یا خیر.
در ماه مارس، او در گزارشی غیر رسمی درباره آینده اتحادیه اروپا اعلام کرد که در صورت پیروزی احتمالی لوپن که مخالف سرسخت اتحادیه اروپاست، این اتحادیه از هم خواهد گسیخت. اما اکنون در بروکسل می توان به آینده ای فراتر از سپتامبر اندیشید. بر اساس تجربیات پیشین، بدون وجود توافق و همکاری بین برلین و پاریس در این اتحادیه پیشرفت اندکی صورت می گیرد. اما اگر پس از انتخابات آلمان، آنگلا مرکل بار دیگر به سمت صدر اعظمی انتخاب شده یا مارتین شولتز به عنوان صدراعظم جدید منصوب شود، همکاری های جدید با ماکرون از سوی فرانسه موجب تحرک در اتحادیه اروپا خواهد شد. از دیدگاه بروکسل، این احتمال در واقع نوعی روزنه امید محسوب می شود.
برخی از ایده های ماکرون به احتمال زیاد با شک و تردید روبرو خواهد شد
با این حال، امکان دارد که ایده های ماکرون، رئیس جمهور احتمالی آینده برای بسیاری بیش از حد سختگیرانه و پیچیده باشد. به خصوص در ائتلاف پارلمانی حزب دمکرات مسیحی (CDU) برلین، ایده های این سیاستمدار ٣٩ ساله درباره آینده اقتصادی و پولی اتحادیه با شک و تردید، اگر نه مقاومت شدید، روبرو خواهد شد. ماکرون می خواهد بودجه جداگانه ای را برای منطقه یورو تصویب کرده – و همچنین وزیران دارایی و پارلمان مخصوصی را برای منطقه یورو ایجاد کند. این فرانسوی نمی خواهد توزیع بودجه را در درجه اول به قوانین مالی، بلکه به مالیات و سیاست های اجتماعی ارتباط دهد. این که چگونه چنین چیزی دقیقاً ممکن خواهد شد، در برنامه انتخاباتی گنجانده نشده است.
برای چنین اصلاحات گسترده ای در هر صورت به انجام تغییراتی در معاهده اتحادیه اروپا نیاز خواهد بود که در فرانسه نیز به یک همه پرسی به رغم عدم قطعیت آن منجر خواهد شد. برلین می گوید حتی فقط به همین علت، چنین طرحی غیر واقعی و غیر قابل انجام می شود. اگرچه ولفگانگ شویبله، وزیر دارایی و عضو حزب دمکرات مسیحی (CDU) همواره می گوید او موافق تقویت منطقه یورو است، اما بر خلاف ماکرون او می خواهد در ابتدا خطرات مالی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا را پیش از ایجاد یک شکل دادن جدید به این اتحادیه، کاهش دهد. به همین دلیل، شوبل در مورد ایده ایجاد یک تضمین مالی مشترک شک و تردیدهایی دارد.
ایده های ماکرون به چالش کشیده می شوند
پیر موسکوویچی، کمیسر امور اقتصادی و پولی به ماکرون در این باره توصیه ای کرده است: "فرانسه باید ابتدا اعتبار خود را تقویت و تثبیت کند. " در ارتباط با اتحادیه پولی، این سخن بدان معنی است که دولت جدید در پاریس باید از معیارهای پیمان ثبات به طور کامل و دقیق پیروی کند. موسکوویچی که خود نیز اهل فرانسه است، گفت: "فرانسه باید به قوانین احترام بگذارد. " او در گذشته سمت وزیر دارایی دولت پاریس را بر عهده داشته و به عنوان یک سوسیالیست با مشکل تمایل به خرج مقادیر بیشتر از آنچه در بودجه مشخص شده، آشنا می باشد. با این وجود، برای موسکوویچی کاملا روشن است: تنها زمانی که فرانسه ثابت کند به تعهدات و پیمان های مالی خود پایبند است، می تواند بار دیگر نقش رهبری در اتحادیه اروپا را به عهده گیرد.
در بروکسل، این اعتقاد وجود دارد: همانند گذشته، طرح های پیشنهادی برای تعمیق اتحادیه پولی از سوی پاریس دریافت خواهند شد. مرکل و وزیر دارایی او به طور عمده از سوی کمیسیون اروپا بیش از حد به عنوان عاملی برای کند کردن روند این ادغام در نظر گرفته می شوند. سوال این است که بنابراین ماکرون چگونه می تواند دولت فدرال آلمان را متقاعد کند تا به معنای واقعی کلمه، برای [اتحادیه] اروپا بیشتر خرج کند؟
البته، او می تواند امید داشته باشد که شولتز به عنوان صدراعظم بعدی در برلین انتخاب شود، زیرا در آن صورت بسیاری از طرح های وی به احتمال زیاد با درهای باز روبرو خواهند شد. اگرچه حتی این نامزد عضو حزب سوسیال دمکرات (SPD) نیز می داند که اکثر آلمانی ها بر این باورند که فقط آنها برای "بروکسل" خرج می کنند، در حالی که دیگران همچنان فقط بدهی به بار می آورند.
ماکرون به طور قطع شریک آسانی برای برلین نخواهد بود
روشن است که ماکرون نیز آن شریک آسانی که بسیاری از افراد در برلین مشتاق وی بودند، نخواهد بود. ایده های وی بسیار چالش برانگیز هستند. بسیاری از آنها نیز هنوز هم مبهم می باشند، به ویژه که او برگزاری یک دوره مشاوره شش تا ده ماهه را در تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا پیشنهاد می کند. آنها باید یک نقشه راه را که به یک برنامه پنج ساله برای اروپا منجر شود، تهیه کنند. ماکرون همچنین باید درباره برخی پروژه های خود توضیح دهد که او دقیقاً چه چیزی را می خواهد. او باید حاضر به سازش باشد، زیرا در غیر این صورت او در پارلمان فرانسه شکست خواهد خورد، به ویژه که طی انتخابات آتی آن که در ماه ژوئن برگزار می شود، جنبش وی به نام " آن مارش - به پیش " به سختی خواهد توانست اکثریت را به دست آورد.
بنابراین بسیاری از سوالات هنوز بی پاسخ باقی مانده اند. از منظر آلمان نیز البته پرسش های بیشتری وجود دارد: ماکرون درباره مازاد تجاری جمهوری فدرال آلمان که وی در مبارزات انتخاباتی خود آن را مورد انتقاد قرار داده بود، چه نظری دارد؟ آیا او با کمیسیون اروپا که از سال ها پیش درباره مازاد تجاری آلمانی انتقاد کرده اما تا کنون به علت نداشتن متحدان قدرتمندی در میان کشورهای عضو به هیچ نتیجه ای نرسیده، در این زمینه متحد خواهد شد؟ یا اینکه ماکرون به شویبله خواهد پیوست و خواستار همکاری بیشتر بین دولت ها و محدود کردن قدرت کمیسیون خواهد شد؟
مقامات بروکسل در هر صورت امیدوارند که طرح های پیشنهادی آنان در رئیس جمهور ماکرون تأثیر بیشتری داشته باشد.
