به گزارش مشرق، بررسی تطبیقی مفاد قراردهای نظامی در این منطقه دریایی نشان می دهد که شرکت های آلمانی درخلال شش سال اخیر نقش بیشتری نسبت دو رقیب انگلیسی و فرانسوی خود در ایجاد رقابت های تسلیحاتی گسترده در این آبراه استراتژیک داشتند. این شرکت ها به ویژه عامل اصلی توسعه زیردریایی های بسیار بزرگ و پیچیده چین بوده اند.
البته شرکت های آلمانی ، فرانسوی و انگلیسی در ایجاد ، تولید و صادرات تسلیحات نظامی در دنیا در زمره 10 کشور برتر دنیا جای دارند.
دریای چین جنوبی که به منطقه مورد منازعه چین و کشورهایی مانند فیلیپین ، مالزی، تایوان، ویتنام و برونئی تبدیل شده در چند سال اخیر به یک رزمگاه کامل دریایی میان این کشورها و همچنین آمریکا تبدیل شده است. صحنه قدرت نمایی نظامی در این دریا زمانی به اوج خود رسید که یکی از نهادهای وابسته به سازمان ملل ادعای حاکمیت کامل چین بر این دریا را در ژوئیه 2016 میلادی رد کرد.
سال گذشته دیوان لاهه پس از بررسی درخواست فیلیپین برای رسیدگی به موضوع ادعای مالکیت دولت چین برآبهای دریای جنوبی چین، به نفع فیلیپین رأی داد و گفت که شواهدی وجود ندارد که نشان دهد چین به طور تاریخی بر آبها و منابع آن منطقه تسلط انحصاری داشته است.اگرچه دولت فیلیپین فعالیت چین در زمینه انحصار بهره‌برداری از منابع طبیعی در این منطقه را غیرقانونی دانسته و رسما در این زمینه شکایت خود را مطرح کرده است، اما سایر همسایگان دریای چین جنوبی نیز ادعاهای مشابهی دارند.
پس از این رای بود که دریای استراتژیک چین جنوبی با گسترش حضور ناوهای جنگی کشورهای منطقه به ویژه چینی و آمریکایی روبه رو شد. چین مدعی است که آبهای این منطقه تحت کنترل ژاپنی ها قرار گرفته است. درعین حال همسایگان دریای چین جنوبی بر سهم خود در مالکیت این آبها تاکید دارند و آمریکا نیز دراین میان به ادعای حمایت از متحدان آسیایی اش و نیزمقابله با کره شمالی ناو جنگی کارل وینسون را به آبهای منطقه اعزام کرده و همچنین با اعزام 25 هزار نیروهای نظامی خود ، توان نظامی اش را برای هر نوع اقدام احتمالی در پایگاههای استرالیا تقویت کرده است.
همه این عوامل دست به دست هم داده تا این خطه آبی شاهد نظامی گری گسترده ای در سال های اخیر باشد.به گزارش تارنمای تجارت جهانی دفاعی ،از سال 2009 کشورهای هم مرز با دریای چین چنوبی واردات نظامی (دفاعی) خود را با 71 درصد افزایش به شش میلیارد و 700 میلیون دلار تا ابتدای سال 2016 رساندند.
طبق این گزارش، نقش شرکت های آلمانی در افزایش گرفتن مسابقه تسلیحاتی در جنوب شرق آسیا در این سال ها بسیار حائز اهمیت است . در این مدت این شرکت ها نه تنها تجهیزات نظامی چین را تامین کردند، بلکه پیشرفته ترین تسلیحات را به کشورهای مخالف چین نیز فروختند که در در واقع این آمار بخش سیاه صادرات صنایع آلمانی است.به نوشته نشریه هندلزبلات ، آلمان پس از آمریکا ، روسیه ، چین و فرانسه با رقم هفت میلیارد و 860 میلیون دلار پنجمین صادر کننده تسلیحات نظامی دنیا است.شرکت های انگلیسی و فرانسوی پس از شرکت های آلمانی هم نقش موثری در نظامی کردن منطقه دریای چین جنوبی داشتند.
براساس آمار مرکز تحقیقات صلح بین المللی استکهلم ، فرانسه از سال 1990 تا ابتدای سال 2016 حدود چهار میلیارد دلار تجهیزات نظامی و شرکت های انگلیسی بالغ بر 800 میلیون دلار تسلیحات نظامی به چینی ها فروختند.طبق این گزارش البته آلمان با رقم 259 میلیون دلار فروش تسلیحات نظامی به چین در این مدت ،بالاترین میزان فروش تسلیحات نظامی از اروپا به چین را به خود اختصاص داده است.
در اطراف دریای چین جنوبی، سایر کشورهای هم مرز این حوضه آبی هم که از افزایش توان نظامی چین نگران بودند ، به سوی شرکت های اروپایی برای افزایش توان نظامی و دریایی خود روی آوردند.مالزی که ادعای مالکیت بر بخشی از این آبها را دارد، ( همان جایی که چین پایگاههای نظامی ایجاد کرده است) ، شش فروند کشتی نظامی گشت زنی با قدرت فرار راداری به مدل MEKO A-100 را به آلمانی ها برای استفاده در دریای چین جنوبی سفارش دادند.
درضلع جنوبی این دریا نیز، شرکت آلمانی 'لارسن' 6 کشتی جنگی به برونئی که با چین برسر مالکیت این حوضه اختلاف دارد، تحویل داد.کمی آن طرف تر، سنگاپور نیز با سفارش خرید دو زیر دریایی جدید از دیگر شرکت آلمانی، (ThyssenKrupp Marine Systems) به ارزش یک میلیارد و 600 میلیون دلار میلیارد دلار که قرار است سال 2020 تحویل شود، درپی افزایش توان نیروی دریایی خود در منطقه است.به هرصورت این گونه اقدامات، حاکی ازاوج گرفتن یک رقابت تسلیحاتی در جنوب شرق آسیاست و عواقب بروز هر نوع بحران نظامی احتمالی نه تنها به هشت کشور حاشیه این دریا بلکه در آسیا و جهان تسری خواهد یافت.
