به گزارش مشرق، پس از مشخص شدن ریاض به عنوان نخستین مقصد سفر خارجی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، هر چند بدبینانه اما واقع گرایانه می توان شرایط آینده منطقه را در چارچوب مناسبات واشنگتن – ریاض مورد بررسی قرار داد.

ترامپ قرار است در سفر قریب الوقوع خود به واتیکان، اسرائیل و عربستان سفر کند.

ترکیب این سه مقصد که متشکل از مراکز مقدس مسیحی، یهودی و مسلمان است نشان می دهد که ترامپ به دنبال ایجاد محملی مقدس و دینی بر ادعای مبارزه با تروریسم و حتی تلاشی جدید برای کمک به خلق یا تقویت یک پروژه ایران هراسی جدید در منطقه است. در هر صورت فارغ از واتیکان و تل آویو بدون تردید باید ریاض را مقصد اصلی سفر نخست خارجی ترامپ دانست.

از یک سو قرار است در این سفر قراردادهای بسیار هنگفت فروش تسلیحات به ریاض که برخی از آنها در دوران اوباما تعلیق شده بود منعقد شود لذا بخشی از اهداف این سفر را باید در ابعاد اقتصادی کلان آن دید. بنابراین باید خود به خود انتظار داشت جنگ یمن پس از این دیدار دچار اوضاع غیر انسانی و ناگوار تری بشود و حتی شاهد استفاده از سلاح های نامتعارف باشیم.

چنان که به نظر می رسد واشنگتن به نیابت از خود و اکنون که ریاض از جیب خود در حال پرداخت هزینه هاست، دست سعودی ها را در ماجراجویی های فعلی و حتی جدید در منطقه باز می گذارد.از سوی دیگر انتظار این است که بخش عمده ای از هدف ترامپ از این سفر، تقویت و نزدیکی بیشترعربستان سعودی و رژیم صهیونیستی است.

در مصاحبه اخیر و جنجالی وزیر دفاع عربستان و البته سایر مصاحبه های سابقش، وی کوچک ترین اشاره ای به  فلسطین نمی کند موضوعی که نشان می دهد محمد بن سلمان و حاکمان آینده سعودی احتمالا به دنبال خشمگین کردن اسرائیلی ها نیستند و یا حداقل اینکه به تقویت این روابط به خصوص در آینده می اندیشند.

در کنار این موضوع باید سیاست ریاض در افزایش تنش با تهران را نیز موضوعی قطعی دانست و سفر ترامپ به منطقه را باید ریل گذاری واشنگتن برای ایفای نقش بیشتر سعودی ها در این موضوع قلمداد کرد. موضوعی که باز هم در مصاحبه اخیر وزیر دفاع سعودی کاملا ملموس بود.

علاوه بر اینها این سفر می تواند به ایجاد یک ائتلاف عربی میان عربستان و تعدادی از کشورهای منطقه از جمله همسایگان شمالی عربستان، اردن و مصر با هدف اجرای سیاست های ضد ایرانی منجر شود.مقامات سعودی با اطلاع از اوضاع نابسامان اقتصادی خود درهای خزانه های خود را به روی آمریکایی ها بازگذاشته اند. این موضوع ذاتا نشانه های خوبی در بطن خود ندارد و باید به آن بدبینانه نگریست.

عراق، یمن و مناسبات ریاض و تهران هر کدام به تنهایی یا با هم عواملی هستند که می‌توانند در سیاست ها و نقشه های کینه توزانه ریاض جایی داشته باشند.