به گزارش مشرق، احمد کاظم زاده در یادداشت روزنامه جوان نوشت:

رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه در حالی برای دیدار با دونالد ترامپ رئیس‌جمهور امریکا راهی واشنگتن شده که اقدام امریکا در تسلیح کردهای سوریه موسوم به یگان‌های مدافع خلق خشم ترکیه را برانگیخته و بر این دیدار سایه افکنده است.

دولت ترامپ رویکرد جدید خود را اینگونه توجیه می‌کند که به کردهای سوریه در مبارزه با داعش و آزادسازی رقه نیاز دارد اما واقعیت امر این است دولت ترامپ در این خصوص به شدت تحت تأثیر رویکرد و مواضع رژیم صهیونیستی قرار دارد و این رژیم در پی تقویت نیروهای گریز از مرکز کردی در منطقه از جمله در سوریه بوده است.

در حالی که امریکا به نیروهای کرد سوریه به عنوان شریکی در مبارزه با تروریسم داعشی می‌نگرد در مقابل ترکیه مدافعان خلق سوریه را به علت وابستگی به پ. ک. ک گروه تروریستی می‌داند و بنا بر این ابهام در مقوله تروریسم و روشن نشدن مصادیق آن یکی از عوامل مؤثر بر اختلافات جاری دولت ترامپ و دولت اردوغان شده بود.

اردوغان تصور می‌کرد که با روی کار آمدن ترامپ فصلی تازه در روابط امریکا و ترکیه آغاز خواهد شد و به همین علت جزو اولین کسانی بود که پیروزی ترامپ را به او تبریک گفت و حتی از طرح ترامپ مبنی بر تشکیل منطقه امن در سوریه حمایت کرد. با این حال انتظار ترکیه از ایجاد منطقه امن نیز حاصل نشد زیرا روسیه طرح ایجاد منطقه امن را به ایجاد مناطق عاری از تنش تبدیل کرد که محور مبارزه مشترک با تروریسم تکفیری قرار گیرد و دوم اینکه مناطق شمالی سوریه از ایجاد چنین منطقه‌ای مستثنی شد حال آنکه ترکیه در پی ایجاد یک چنین منطقه‌ای در این بخش بود.

اردوغان از اعزام تیم امنیتی و اطلاعاتی به واشنگتن برای منصرف کردن دولت ترامپ از تسلیح کردهای سوریه توفیقی به‌دست نیاورد و اکنون مسئولیت این کار بر دوش خود اردوغان افتاده است و در صورتی که در این سفر نیز توفیقی به‌دست نیاورد به احتمال زیاد از شرکت در مراسم استقبال از ترامپ در ریاض خودداری خواهد کرد.

در واقع اردوغان هزینه دخالت بی‌محابا در سوریه را می‌پردازد که با این کار موجب شد نیروهای گریز از مرکز کردی در سوریه تقویت شوند، حال آنکه قبل از جنگ سوریه کاملاً در محاق قرار داشتند. بنا بر این هر چند اکنون تا حدودی دیر شده اما باز به نظر می‌رسد تنها راه مطمئن برای ترکیه و دولت اردوغان برای مقابله با خطر تقویت نیروهای گریز از مرکز کردی چه در داخل این کشور و چه در سوریه و عراق بازگشت به سیاست سنتی این کشور در همکاری با دولت‌های مرکزی در منطقه است و با توجه به اینکه رویکرد دولت‌های غربی تحت تأثیر مواضع و رویکرد رژیم صهیونیستی قرار دارد، بنابراین نزدیکی به این کشورها نه تنها کمکی به رفع دغدغه‌های ترکیه نمی‌کند بلکه همچنانکه مشاهده می‌شود به آن می‌افزاید.