به گزارش مشرق، بعد از اجرای طرح تحول سلامت در دولت یازدهم و افزایش حجم کار در بیمارستان های دانشگاهی و دولتی، نیروی پرستاری نیز تحت فشار حجم کاری بالا قرار گرفت و این در حالی بود که در شرایط موجود قبل از اجرای طرح تحول سلامت نیز، کمبود پرستار به شدت خودنمایی می کرد.

دست اندرکاران و تصمیم گیران حوزه سلامت کشور، خوب می دانند که بیشترین حجم خدمات سلامت به بیماران در زمان بستری و...، متوجه کادر پرستاری است. زیرا، این پرستاران هستند که در طول شبانه روز، بیشترین مواجهه را با بیماران دارند. این در حالی است که جایگاه نیروی پرستاری در نظام سلامت کشور، آن طور که باید و شاید، تقویت و مستحکم نشده و همواره شاهد پس لرزه هایی در حوزه سلامت هستیم که آثار تخریبی آن بیشتر متوجه پرستاران است.

توقف طرح های غیرکارشناسی در حوزه پرستاری

محمد شریفی‌مقدم قائم مقام سازمان نظام پرستاری کشور، ایجاد تعامل سازنده دو طرفه در تصمیم‌گیری‌های حوزه پرستاری را مورد اشاره قرار می دهد و می گوید: توقف طرح‌های غیر کارشناسی در حوزه پرستاری نظیر صلاحیت حرفه‌ای پرستاران، تربیت بیمارستانی پرستار، تربیت کمک پرستار و… از جمله خواسته‌های جامعه پرستاری از رئیس‌جمهور دولت دوازدهم است.

وی همچنین بر اجرای قوانین بر زمین مانده پرستاری مثل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و رفع کمبود نیروی پرستاری از طریق افزایش جذابیت‌های حرفه‌ای، تاکید می کند و می افزاید: متاسفانه باب مذاکره و تعامل با وزارت بهداشت در دولت یازدهم بسته شد.

عباس اسکندری رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری اصفهان، می گوید: جامعه پرستاری کشور به رغم بی توجهی ها و بی مهری های وزارت بهداشت دولت یازدهم، در انتخابات ۲۹ اردیبهشت، منافع ملی را بر منافع صنفی و حرفه ای ارجح دانسته و این نشان از بلوغ فکری، بینش سیاسی و بیداری پرستاران دارد.

وی می افزاید: انتظار جامعه پرستاری از رئیس جمهور منتخب دولت دوازدهم، این است که وزیر بهداشت خود را از میان افرادی انتخاب کند که عدالت در نظام سلامت را سرلوحه تمام برنامه های خود بداند و بدان عمل کند. آنچه اکنون بیش از هر چیز لازم و ضروری به نظر می رسد، پیگیری مطالبات قانونی و مغفول مانده جامعه پرستاری است.

انتظارات جامعه پرستاری از رئیس جمهور منتخب

تلاش در جهت اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، تلاش در جهت اجرای دقیق و صحیح قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی در تمامی مراکز درمانی کشور، تلاش در جهت اجرای قانون مشاغل سخت و زیان آور کارکنان بالینی، اولویت دادن به بهداشت و پیشگیری نسبت به درمان، اجرای طرح سلامت خانواده ( پزشک خانواده و نظام ارجاع با مشارکت همه گروه های نظام سلامت)، اصلاح نظام پرداخت در حوزه بهداشت و درمان کشور با سرلوحه قرار دادن عدالت در پرداخت ها، اصلاح نظام آموزشی وزارت بهداشت بر اساس نظر کارشناسان، تعیین تکلیف و تغییر وضعیت پرستاران شرکتی در کوتاه ترین زمان ممکن و جبران کمبود نیروی پرستار به روش منطقی و اصولی و با نگاه حاکمیتی، ایجاد انگیزه و رفع مشکلات پرستاران برای ماندگاری در این حرفه، توصیه در بکارگیری بیشتر پرستاران توانمند در پست های مدیریتی و استفاده بهینه از افکار و ایده های پرستاران در سطوح مختلف نظام سلامت و پرستاری جامعه نگر، از مهم ترین خواسته های جامعه پرستاری است.

قانون ۱۰ ساله پرستاران

قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری که در تابستان سال ۱۳۸۶ با اکثریت آرای نمایندگان خانه ملت به تصویب رسیده است، هنوز در حال خاک خوردن است. این در حالی است که طرح ها و برنامه های زیادی بدون پشتوانه قانونی در حوزه سلامت کشور اجرایی شده است. اما، جامعه ۳۰۰ هزار نفری پرستاری کشور، همچنان بعد از گذشت ۱۰ سال چشم انتظار اجرای قانونی است که منافع آن در وهله اول متوجه مردم و نظام سلامت خواهد شد و سپس، پرستاران از آن نفع خواهند برد.

اجرایی شدن قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری، می تواند هزینه های پرداختی بیمه ها به بیمارستان های وزارت بهداشت را کاهش دهد. بطوریکه در حال حاضر بابت خدماتی که پرستاران انجام می دهند اما تعرفه آنها به نام پزشکان پرداخت می شود، می تواند با اجرایی شدن این قانون، هزینه های پرداختی بیمه ها بابت این نوع از خدمات را به شدت کاهش دهد.

تنها دستاورد پرستاری در دولت یازدهم

حسین علی‌نسائی عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری، می گوید: شاید تنها دستاورد جامعه پرستاری در دولت یازدهم تصویب تعرفه‌های خدمات پرستاری در منزل باشد که البته هنوز هم اجرایی نشده و می‌توانست بسیار زودتر مصوب و اجرایی شود.

وی معتقد است که در دولت یازدهم حوزه‌ پرستاری به‌ علت بی‌مهری‌ها پسرفت داشته است و در دستور کار قرار گرفتن طرح‌هایی همچون کمک پرستاری یک ساله که به دخالت افراد غیر حرفه‌ای در امور حرفه‌ای پرستاری و افت شدید کیفیت خدمات تخصصی و آسیب به سلامت مردم منجر می‌شود، یکی از کم لطفی ها به پرستاران بوده است.

علی نسائی ادامه می دهد: اقدام تخریبی دیگر علیه پرستاران، در دستور کار قرار گرفتن تربیت پرستار بیمارستانی است که این رشته را از محیط آکادمیک خارج و به افت شدید کیفیت آموزش منجر می‌شود. همچنین الزامی که این طرح دارد که مدرک هر فرد برای  اشتغال صرفاً در بیمارستان محل آموزش و تحصیل خود باشد که عملا به استثمار پرستاران منجر می‌شود.

جایگاه پرستاری در نظام سلامت

بر کسی پوشیده نیست که جامعه پزشکی به تنهایی نمی تواند در مسیر ارتقای سلامت مردم و بیماران گام بردارد و در این راه، نیازمند همراهی و همکاری تیم سلامت است که در راس این تیم، نیروهای پرستاری قرار دارند. پرستارانی که در طول شبانه روز مراقب بیماران هستند و همین بالای سر بیمار ماندن، سلامت خود آنها را تهدید می کند. اما، حس خدمت به هموطن و فردی که روی تخت بیمارستان آه و ناله می کند، جامعه پرستاری را مجاب کرده که چشم از سلامت خود بپوشد و تنها به فکر سلامت بیمار باشد. در عین حال، این انتظار خیلی زیادی نیست که خواسته های معقول جامعه پرستاری اجرا شود تا آنها هم خود را سهامدار نظام سلامت بدانند.

شاید، دولت دوازدهم می بایست از این فرصت ۴ ساله برای رفع مشکلات جامعه پرستاری و پایان دادن به تقابل وزارت بهداشت با نمایندگان پرستاری، بیشترین استفاده را ببرد.