به گزارش مشرق، سمیرا خطیب زاده در یادداشت روزنامه افکار نوشت: هر سال به ۲۱ تیرماه یعنی روز «عفاف و حجاب» که نزدیک می شویم، تبیین موضوعی اساسی با توجه به رصد زنان و دختران کشورمان خصوصا جامعه مذهبی، دغدغه ذهنیم می شود و آن اینکه اساسا محدوده «عفاف و حجاب» چیست یا از نظر دین کامل اسلام به چه زنی حقیقتا «با حجاب» یا «با حیا» می گویند؟

آیا صرف سر کردن چادر، آن هم چادرهای براق و جدیدا نگین دار که از فاصله چندکیلومتری هم برقش به چشم می آید، زنان جامعه را در محدوده «با حجاب» قرار می دهد؟! یا چادریی که انواع و اقسام مواد آرایشی را برای زیباتر کردن سیمای خود بکار برده است، زنی با حجاب و حیا قلمداد می شود؟! به نظر شما پوشیدن شلوار تنگ و چسبان یا احیاناً ساپورتی که از زیر چادر مدام نمایان می شود و لاک زدن ناخن آن هم با رنگی جذاب چه حکمی دارد؟!

بگذارید در بیان مسئله کمی از این هم دقیق تر شویم، آیا رفتار طنازانه، گپ زدن همراه با لبخند و شوخی با دوستان، آشنایان و همکاران نامحرم وسیله ای برای جلب توجه نیست؟! هر قدر هم فرد چادر بر سر داشته باشد و حجاب ظاهری را صددرصد رعایت کند. اینجاست که مقوله «عفاف و حجاب» مرز دقیق و حساسی را بر می گزیند که فقط به داشتن چادر خلاصه نمی شود. فلسفه «حجاب داشتن» و «حیا پیشه کردن»، عدم تبرج، جلوه گری و جلب توجه نامحرم است.

حال اگر تو چادر هم بر سر کنی اما به هر وسیله، روش، رفتار و طرز برخوردی توجه نامحرم را به خود معطوف و جلب نمایی و در یک کلام برایش تبرج نمایی به معنای واقعی کلمه عفاف و حجاب را درک نکرده ای!!

این سطور را از این جهت نگاشتم که زنگ خطر بزرگ برای برخی از چادری هایی که خود را با حجاب می پندارند اما در جلب توجه نامحرم گوی سبقت را ربوده اند به صدا در آمده است.

یادداشت پیش رو هرگز در رد چادر نبوده و نیست، چرا که چادری واقعی بودن، میراث داری بانوی آب و آیینه است، به شرط آنکه تمام و کمال باشد.