به گزارش مشرق، مناسبات ترکیه و آلمان هر روز تحت تاثیر حوادث تازه ای که به وقوع می پیوندد، بحرانی تر می شود. علی رغم اینکه مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه چندی پیش وعده اصلاح روابط برلین و آنکارا را در آینده ای نزدیک داده بود، هم اکنون شواهد موجود نشان دهنده حاکمیت بحرانی دامنه دار بر روابط آلمان و ترکیه است.  

در تازه ترین بحران ایجاد شده بین دو کشور، دستگیری یک نویسنده آلمانی- ترک در اسپانیا به دستور دولت ترکیه خشم مقامات و سیاستمداران آلمانی را برانگیخته است. این نویسنده، با پیگیری ترکیه و توسط پلیس اینترپل در اسپانیا دستگیر شده است. این اقدام ترکیه، با اعتراض زیگمار گابریل، وزیر امور خارجه آلمان و دیگر مقامات این کشور رو به رو شده است. همچنین چند روز قبل، مقامات آلمانی، ترکیه را نسبت به مداخله سیاسی در انتخابات سراسری آلمان متهم کردند. صورت مسئله این است که  مطابق ادعای مقامات آلمانی، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه از شهروندان ترک تبار در آلمان خواسته است تا در انتخابات پیش رو به احزاب دموکرات مسیحی، سوسیال دموکرات و سبزها رای ندهند. اردوغان این سه حزب را دشمنان ترکیه نامیده است. وجود حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزارنفر از ترک تبارهای واجد شرایط رای در آلمان سبب شده است تا حساسیت مقامات آلمانی نسبت به درخواست اردوغان از آنها برانگیخته شود. در این میان، بیشترین نگرانی متوجه سوسیال دموکراتهای آلمان است زیرا اکثر ترک تبارهای آلمان، به صورت سنتی به حزب سوسیال دموکرات رای می دهند. بر این اساس، حدود ۶۵ درصد از ترک تبارهای آلمان، معمولا آرای خود را به سود حزب سوسیال دموکرات و بقیه آنها، آرای خود را به سود چپها، سبزها و دموکرات مسیحی ها به گردش در می آورند.

بی دلیل نیست که زیگمار گابریل به عنوان یکی از رهبران حزب سوسیال دموکرات در آلمان به شدت از اردوغان و مواضع وی عصبانی است. گابریل به خوبی می داند که دستور اردوغان مبنی بر تحریم انتخابات توسط ترک تبارهای آلمان، بیشتر به ضرر حزب متبوع وی تمام می شود و از سوی دیگر، مسیر پیروزی آنگلا مرکل و حزب دموکرات مسیحی را هموار تر می کند.

اخیرا  اردوغان مدعی شده بود که با برگزاری انتخابات سراسری در آلمان، از شدت تنشها میان برلین و آنکارا کاسته خواهد شد! با این حال چنین ادعایی با واقعیات موجود همخوانی ندارد. احتمالا دولت بعدی آلمان توسط دموکرات مسیحی ها و ائتلاف احزاب مسیحی یا مشترکا توسط دموکرات مسیحی ها و سوسیال دموکراتها تشکیل خواهد شد. وقوع هر دوی این احتمالات به ضرر اردوغان خواهد بود زیرا رئیس جمهور ترکیه، هر دو حزب سنتی آلمان را که دارای بیشترین رای در بین شهروندان آلمانی هستند را دشمن آنکارا نامیده است. در چنین شرایطی، تقابل میان برلین و آنکارا، فارغ از هر نتیجه ای که در انتخابات سراسری آلمان حاصل شود به قوت خود باقی خواهد ماند. یکی از مواردی که در این خصوص شاهد ظهور و بروز آن هستیم، ابراز مخالفت علنی تر آلمان با عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا است. مرکل و زیگمار گابریل طی یک سال اخیر و خصوصا پس از وقوع کودتای نافرجام در ترکیه و برگزاری همه پرسی افزایش اختیارات رئیس جمهور در این کشور، بر شدت تقابل خود با آنکارا افزوده اند. روندی که در دولت بعدی آلمان نیز قطعا ادامه پیدا خواهد کرد.