به گزارش مشرق، اگرچه فاصله زمانی زیادی تا برگزاری انتخابات سراسری در کشور آلمان باقی نمانده است، اما نتایج نظرسنجی ها نشان می دهد که بسیاری از شهروندان آلمانی تصمیم خود را در خصوص رای دهی به احزاب سنتی و نوین این کشور اتخاذ نکرده و حتی تعداد زیادی از شهروندان این کشور، قصد مشارکت سیاسی در انتخابات را ندارند.

بر اساس نتایج نظر سنجی موسسه "امنید" که به سفارش نشریه "فوکوس" انجام شده است تقریبا حدود نیمی از واجدین شرایط رای دادن در آلمان هنوز تصمیم نگرفته اند باید به کدام حزب در انتخابات پارلمانی 24 سپتامبر رای بدهند. در بین مردان حدود 60 درصد و در بین زنان حدود 44 درصد در این باره تصمیم گرفته اند.

در سال 2014 میلادی، زمانی که انتخابات پارلمانی اروپا در کشورهای مختلف عضو این مجموعه (اتحادیه اروپا)برگزار شد، شاهد مشارکت اندک شهروندان در آن بودیم. میزان مشارکت شهروندان کشورهای مختلف اروپایی در آن انتخابات، چیزی در حدود 44 درصد بود. این در حالی بود که مقامات ارشد اروپایی نهایت تلاش خود را جهت ترغیب شهروندان برای شرکت در این انتخابات به کار گرفتند.

با این حال، در نهایت مشاکت ناامید کننده ای در این آوردگاه سیاسی صورت گرفت و محصول این مشارکت اندک، راهیابی احزاب راست افراطی به پارلمان اروپا بود. ملی گرایانی که اساسا اتحادیه اروپا و منطقه یورو را قبول نداشته و خواستار دگردیسی ساختاری در اروپای واحد بودند، در انتخابات پارلمانی سال 2014 توانستند بیش از یکصد نماینده خود را راهی پارلمان اروپا در بروکسل کنند.

هم اکنون در سال 2017 میلادی قرار دایم. اگرچه ظهور احزاب افراطی و هراس از قدرت گرفتن آنها، منجر به حضور ناخواسته برخی شهروندان اروپایی در انتخاباتهای مختلف در این مجموعه شده است، اما شیوع بی تفاوتی سیاسی و اجتماعی در اروپا موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت.

هم اکنون، علایم و نشانه های این بی تفاوتی سیاسی در کشور آلمان نیز مشاهده می شود. درحالی که فعالیت سیاسی احزاب دموکرات مسیحی (حزب متبوع مرکل) و سوسیال دموکرات و حتی حزب ضد یورو و سبزها و .... به نقطه اوج خود سیده است، اما بازخورد این تبلیغات در میان شهروندان آلمانی قابل توجه نیست.

نارضایتی از عملکرد احزاب سیاسی و تعمیق شکاف میان سیاستمداران و شهروندان در غرب، در تحقق این موضوع نقشی اساسی داشته است. بی دلیل نیست که وقتی سیاستمداران بسیاری از کشورهای اروپایی در انتخاباتهای سراسری به پیروزی می رسند، پس از مدتی کوتاه با نارضایتی عمومی رو به رو می شوند.

بسیاری از این نارضایتی ها از سوی شهروندانی صورت می گیرد که اساسا تمایلی نسبت به مشارکت سیاسی در امور کشورشان ندارند. آنچه اخیرا در فرانسه رخ می دهد نشانه ای دال بر همین موضوع است. امانوئل ماکرون در حالی که توانست 64 درصد آرای انتخابات سراسری امسال را در دور دوم و دررقابت با مارین لوپن رهبر جبهه ملی فرانسه را به خود اختصاص دهد، هم اکنون با کاهش شدید محبوبیت خود مواجه است. روند سینوسی و سریع کاهش و افزایش محبوبیت سیاستمداران اروپایی، بیانگر وجود نقصانی قابل توجه در ساختار سیاسی آنهاست. در چنین شرایطی، بسیای از سیاستمداران پس از پیروزی در آوردگاههای سیاسی بلافاصله حاشیه امنیت خود را از دست می دهند.

نظرسنجی اخیر در آلمان که توسطموسسه امنید صورت گرفته است ، بار دیگر نشان می دهد که شور و نشاط انتخاباتی در کشورهای اروپایی به میزان قابل توجهی (نسبت به سالهای اولیه تاسیس اروپای واحد) کاهش یافته است. در چنین شرایطی، مقامات ارشد اروپایی باید نسبت به ساختاری که خود آن را ایجاد کرده اند تاملی دوباره کنند. در غیر این صورت، نارضایتی های عمومی و از آن بدتر، شیوع بی تفاوتی سیاسی  در میان شهروندان در آینده ای نزدیک می تواند به پاشنه آشیل اروپای واحد تبدیل شود.