سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابهلای اخبار و مطالب رسانههای کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیلها و پیشینههایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم میگذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
صوفی: استانداران و فرمانداران جدید باید اصلاحطلب باشند و گرنه...
«علی صوفی»، از وزرای دولت اصلاحات و عضو شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان به تازگی در بخشی از مصاحبه خود با روزنامه آرمان امروز در اشاره به تغییرات برخی استانداران و فرمانداران در دولت دوازدهم گفته است:
«ضرورتی وجود دارد که تغییرات در جهت خواست مردم صورت گیرد. استانداران و فرمانداران در پاسخگویی به مطالبات و انتظارات مردم از رئیسجمهور، نقش محوری دارند. استانداران نماینده عالی دولت در استان و شهرستان هستند و بر کلیه دستگاههای عالیه نظارت اجرایی دارند و عزل و نصب مدیران بخشی و مدیران کل دستگاهها و روسای سازمانها باید با هماهنگی استانداران در سطح استان و شهرستان صورت گیرد. این مهم مستلزم حضور نیروهای همراه و هماهنگ با رأی 24میلیونی است که آقای روحانی را به ریاستجمهوری دوازدهم رساند. از اینرو اکثریت قاطع عقبه رأی آقای روحانی اصلاحطلبان هستند. بنابراین اگر این تغییرات در جهت حضور استانداران و فرمانداران اصلاحطلب باشد، مثبت ارزیابی میشود، اما در غیر این صورت شاهد تغییر آنچنانی نخواهیم بود و صرفا افراد تغییر خواهند کرد و جریان همراه با مردم تقویت نخواهد شد.»
روزنامه آرمان در ادامه از صوفی سؤال میکند: «طی روزهای گذشته برخی از اطرافیان رئیسجمهور اظهار کردند که دولت به هیچحزب یا جناحی وابستگی ندارد و وامدار هیچجریانی نیست. در همین راستا وزیرکشور گفتهاند استانداران از هر جریانی، باید دیدگاه اعتدالی داشته باشند. بهنظر شما این دایره را برای انتخاب استانداران اصولگرا باز نمیکند؟» و او پاسخ میدهد:
«این گفته وزیرکشور با توجه به گرایش خود او که اصولگرایی است، طبعا مخالف توقعات و انتظارات عقبه رأی آقای روحانی در استانهاست. اظهارات برخی از دولتمردان نیز درباره عدم وامدار بودن دولت به هیچجریانی، خلاف آن چیزی است که در انتخابات مشاهده شد. این افراد بر باور غلط خود ایستادگی میکند؛ زمانی که به رأی مردم نیاز داشتند، به هیچعنوان چنین ادعایی نکردند، اما اکنون دوباره چنین اظهاراتی انجام میدهند که مشخص است تا چه اندازه از واقعیت فاصله دارد. این سخنان صرفا میتواند خلف عهد با مردم و توجیهی باشد برای فاصله گرفتن با عقبه رأی آقای روحانی و اذعان به این موضوع که دیگر به آن نیاز ندارند و روحانی دیگر به آرای مردم مراجعه نخواهند کرد. این مورد از نظر سیاسی قابل فهم است، اما از نظر اخلاقی یک بدعهدی است و تبعات خواهد داشت.»[1]
*با رصد ما، چهرههای جریان چپ طی هفتههای اخیر با تمام ارکان معرفی شده در دولت دوم آقای روحانی به جز شخص ایشان ابراز مخالفت کردهاند و به نظر میرسد اکنون نوبت به استانداران و فرمانداران رسیده است.
روندی که هر ذهن عاقلی میتواند از نظاره آن نتیجه بگیرد روزی به شخص رئیسجمهور روحانی هم البته خواهد رسید و مستقیماً او را هدف قرار میدهد.
تأکیدات تند صوفی مبنی بر اینکه استانداران و فرمانداران صرفا در صورت اصلاحطلب بودن، مثبت خواهند بود! را باید در کنار این حقیقت گذاشت که او خود بهتر از همه میداند فرمانداران و استانداران هرگز بصورت عمده اصلاحطلب نخواهند شد اما صوفی در جهت تکمیل پروژه «طلاق سیاسی اصلاحطلبان از روحانی» و ابراز اینکه «مسئولیت این دولت با اصلاحطلبان نیست»! خود را مکلّف به این هشدار غیر معقول و زیادهخواهانه میداند.
قبل از معرفی کابینه دولت دوازدهم به مجلس شورای اسلامی نیز عبدا... ناصری طی اظهاراتی از این گفته بود که «اگر آقای روحانی به دنبال کارآمدی و افزایش بهرهوری دولت است قطعاً باید به دنبال اصلاحطلبان باشد.»[2]
***
احتمال تغییر نیمی از اعضای هیئت رئیسه فراکسیون امید
باید خیانتکاران فراکسیون امید را معرفی کنیم!
پروانه سلحشوری نماینده مردم تهران و رئیس فراکسیون زنان مجلس به تازگی طی اظهاراتی که سایت فامنیوز آنرا منتشر کرد با بیان اینکه لازم است بین فراکسیون امید و لیست امید تفکیک اساسی قائل شویم و خیلی از ورودی های لیست امید، پس از انتخابات، عضو فراکسیونهای دیگر شدند، گفته است:
«فراکسیون امید را به طور خالص، در ۱۰۳ رای به ریاست آقای دکتر عارف در آغاز کار مجلس می توانید، ببینید و در رای اعتماد هم، با در نظر داشتن این عدد، میبینید که با وجود جوّ منفی به راه افتاده علیه آقای بی طرف، ایشان ۳۰ رای بیشتر از دکتر عارف در صحن آورد و رای مخالف آقای آذری جهرمی هم ۱۲۰ رای یعنی ۱۷ رای بیشتر از آن رای پایه فراکسیون امید بود.»
او همچنین با بیان اینکه ما میدانیم که در بین همان اعضای واقعی فراکسیون هم، برخی افراد فراکسیونی عمل نکردند، میافزاید: من معتقدم تنها چیزی که باید به طور جدی از سوی فراکسیون امید پیگیری و برای مردم شفاف سازی شود، ماهیت و هویت اینگونه افراد است که در همه جا خود را با شناسنامه اصلاح طلبی و فراکسیون امید معرفی میکنند و در هنگام عمل، بر خلاف تصمیم فراکسیون اقدام میکنند.
سلحشوری تاکید کرده است: اگر میخواهیم به مردم پاسخگو باشیم، ابتدا باید به آنها بگوییم که چه کسانی به اسم لیست امید رای گرفتند و به فراکسیون امید نیامدند و بعد بگوییم چه کسانی به فراکسیون امید آمدند ولی برخلاف تصمیم فراکسیون عمل کردند و مثلا وقتی تصمیم فراکسیون، مخالفت با یک وزیر بود، به نفع او فعالیت کردند.
این نماینده اصلاحطلب میافزاید: من همان زمانی که تنها ۱۰۳ نفر به آقای عارف رای دادند، گفتم باید اسامی را شفاف به مردم اعلام کنیم تا حساب کسانی که خیانت کردهاند، و آنهایی که به تعهداتشان وفادار بودهاند، نزد مردم روشن شود. البته آن روز این حرف من در فراکسیون با مخالفت مواجه شد و برخی از همکاران نیز از من دلخور شدند، اما امروز میبینیم که بسیاری از اعضای فراکسیون این خواسته را دارند.[3]
*قبل از سلحشوری و طی روزهای پیش از معرفی کابینه دوم به مجلس شورای اسلامی، «محمدرضا عارف» نیز طی اظهاراتی در کنگره سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی گفته بود:
«چندی پیش به یکی از دوستان لیست امید در مجلس به صورت خصوصی گلایه کردم و چند روز بعد دیدم که گفته است حضور من در لیست امید فلان شهرستان افتخاری برای این لیست بوده است، مشکلی نیست. ما در انتخابات ۹۸ خود را از این افتخار محروم میکنیم، ببینیم باز این افراد رای میآورند یا خیر!»[4]
«انتقاد فراکسیون امید از فراکسیون امید» به یک نمایش سیاسی بدل شده است.
در پشت پرده این نمایش این حقیقت وجود دارد که جریان چپ در تمام ساعات و لحظات 2 سال گذشته درباره چیزی به نام برد خود در انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی با مردم ناراستی کرد و این واقعیت را نگفت که بازنده انتخابات مجلس کسی نبود جز اصلاحطلبان.
آنها به مردم نگفتند که در اقلیت مجلس قرار گرفتهاند اما مشاهده میشود که پس از رئیس نشدن عارف در مجلس و پس از رأی نیاوردن اصلاحطلبترین چهره پیشنهادی رئیسجمهور روحانی در مجلس ایجاد بلوا میکنند و کس دیگری را بعنوان مقصّر معرفی میکنند.
افکار عمومی به روشنی میدانند که خیانت را کسانی مرتکب شدند که درباره حقایق مجلس دهم با مردم ناراستی کردند نه کسانی که به برخی وزرای پیشنهادی رأی اعتماد ندادهاند...
گفتنیست، علیرضا رحیمی، از نمایندگان مجلس شورای اسلامی اخیراً طی مطلبی با اشاره به انتخابات هیئت رئیسه فراکسیون امید در بعدازظهر روز سهشنبه هفته جاری نوشت: «اگر لابیهای آرژانتینی مانع نشود قابل پیش بینی است که حداقل نیمی از چهرههای هیئت رئیسه فعلی تغییر یابد و با این تغییر، نیمی دیگر هم پیام لازم را برای تغییر در روشها دریافت خواهد کرد.»[5]
***
اصولگرایان با جوانان و بانوان مخالف هستند؛ ما خوبیم...
نمایش «خانم ابتکار و آقای حجاریان» درباره بانوان، جوانان و اصولگرایان!
معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده رئیسجمهور در دولت دوازدهم به تازگی در بخشی از گفتوگوی خود با خبرگزاری خبرآنلاین در پاسخ به این سؤال که «به نظر شما اصلاحطلبان در میدان دادن به جوانان پیشرو تر بودند یا اصولگرایان؟» گفته است:
«اصلاح طلبان بودند، البته در دوره دولت نهم و دهم یک استثنا بود. بالاخره آنها هم این کار را کردند ولی به نظرم خیلی موفق نبودند چون بر اساس شایستگیها این کار انجام نشد. در واقع جوانگرایی صرف نمیتواند امتیاز باشد بلکه تنها ملاک قراردادن این مسئله حتی میتواند به وجهه جوانان آسیب بزند.»
خبرآنلاین در خاتمه از ابتکار میپرسد: یعنی اصلاحطلبان در به کارگیری جوانان موفقتر بودند؟ و او تأکید میکند: «در مجموع موفقتر بودند.»[6]
پیش از این نیز سعید حجاریان، تئوریسین جریان سیاسی خاص طی اظهاراتی گفته بود: «باید یادآوری کرد که جناح راست بههیچوجه به مساله حضور زنان در کابینه دوازدهم اهمیت نمیدهد!»[7]
*خانم ابتکار و آقای حجاریان میدانند که به سبب بیان این حرفها مؤاخذه مالی نخواهند شد اما اینکه حقیقت را چطور در پیشگاه جامعه و ذهن افکار عمومی استتار کنند، مسئله دیگریست...
اظهارات این دو نفر درباره جوانان و بانوان در حالی است که اصلاحطلبان در جریان معرفی شهردار تهران، با اینکه میتوانستند یک شهردار زن یا یک شهردار جوان را به ساختمان بهشت بفرستند و هیچ منعی هم نداشتند اما شعارهای اصلاحات را به یکباره کنار گذاشتند و با انتصاب یک «شهردار فرتوت» برای تهران واقعیتی غلاظ و شداد را به تماشای عمومی گذاشتند که اثبات میکرد مسئله توجه اصلاحطلبان به جوانان و بانوان صرفاً یک شعار زینتی است نه بیشتر.
از دیگر سو، اهتمام جریانات ارزشی و اصولگرای کشور به ایفای نقش بانوان و جوانان نیز مسئلهای نیست با گفتن آقای حجاریان و خانم ابتکار لاپوشانی شود و از یادها برود.
چه اینکه مردم به یاد دارند که غلط یا درست اما این دولت احمدینژاد بود که برای نخستین بار از یک وزیر زن استفاده کرد و در همین دولت بود که برای نخستین بار تغییرات جدی در سازمان ملی جوانان به وجود آمد و کثیری از جوانان کشور به دستگاههای مدیریتی وارد شدند.
از طرف دیگر، از میزان توجه جریان چپ به بانوان و جوانان همین بس که اصلاحطلبان در قبال تشکیل حزب جدیدالولاده ندای ایران و جوانگرایی آن استغاثهها کردند و در خوشبینانهترین حالت ندای «زنده باد مخالف من» سر دادند و کاری کردند که این حزب سیاسی عملاً به انزوا خزید.
در مبحث زنان نیز اصلاحطلبان نه تنها طی 40 سال گذشته هیچ چهره جدیدی را برای صیانت از حقوق اسلامی بانوان و مادران به جامعه معرفی نکردهاند و فقط به انتقال خانم ابتکار از لانه جاسوسی به سازمان محیط زیست اهتمام داشتهاند! بلکه تأکید یکپارچه این جریان سیاسی برای مقولاتی مثل «لزوم حضور بانوان در ورزشگاهها»، «تأکید بر خروج بدون اجازه بانوان از کشور» و «پیشنهاد کار به بانوان به جای مادری و همسری!» خود گویای چیستی نگاه این جریان خاص سیاسی به مقوله بانوان و راست و دروغ نمایههای آنهاست.
***
1_ http://www.armandaily.ir/fa/news/main/195761
2_ mshrgh.ir/737054
3_http://www.famnews.ir/?p=3075
4_ mshrgh.ir/760842
5_ http://www.isna.ir/news/96060502423/
6_ http://www.khabaronline.ir/(X(1)S(ayyertqvakuwreooikiqtgk5))/detail/700973/Politics/government