به گزارش مشرق، بدون تجربه کاری نمی توان به شغل رسید و از طرفی بدون داشتن شغل نیز نمی توان به تجربه کاری دست یافت. در تمام دوران کاری با این چالش روبرو خواهید بود فرقی نمی کند به عنوان نیروی کار در جستجوی شغل باشید یا برای اولین بار در جایگاه مدیرعامل قرار بگیریــــــد. صرف نظر از سطحی که در آن قرار گرفته اید این موضوع کسل کننده است، وجود چنین تناقضی خصوصاً برای جوانان حرفه ای و مشتاق و افرادی که به تازگی فارغ التحصیل شده اند چالش برانگیز است.
این روزها حجم بسیارزیادی از جوانان دهه ۷۰ که وارد بازار کار می شوند با شرط و شروط های عجیب و غریبی هنگام ورود به بازار کار روبرو هستند. یکی از جوانان جویای کار در بیان مشکلات خود برای ورود به بازار کار می گوید: متأسفانه کارفرمایان برای اشتغال به کار سنگ اندازی می کنند. هرکجا مراجعه می کنم بهانه های مختلف می آورند.
ارائه مدارک هویتی، امضا قرارسفید امضا، دریافت تضامین سنگین، بیان ساعات کاری خارج از عرف وزارت کار و شرط دستمزد کمتر از حداقل قانونی وزارت کار مواردی است که شغلی اولی ها برای ورود به کار با آن روبرو هستند.
وی که فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی است می گوید: هر جا که مراجعه می کنم با مشکل سابقه کار روبرو هستم. تمام کارفرمایان به دنبال سابقه کار هستند. سنگ اندازی می کنند، مثلاً از من درخواست مدارک هویتی می کنند. بیان می کنند که اگر مدارکی مانند شناسنامه،کارت ملی،کارت پایان خدمت ارائه نکنم نمی توانم به کار ادامه دهم.
داشتن سابقه کاریکی دیگر از شروط کارفرمایان است. این در حالی است که اگر کارجویی سابقه کاری داشته باشد دیگر نیازی به کار کردن با حداقل های قانونی ندارد.
یکی دیگر از کارجویان که فارغ التحصیل عمران است گلایه ازشرایط دشوار کاری می کند و می گوید: به هر کجا که مراجعه می کنم، داشتن شرط سنی ۱۰ ساله را می خواهند. اگر ۱۰سال سابقه کار فنی داشتم که به سراغ کار نمی گشتم.
وی بیان می کند: کار مهندسی کار فنی است. اگر کسی سابقه کار فنی داشته باشد نیازی به گشتن برای کار ندارد. کارفرمایان باید در ابتدای کار نیرو را حمایت کنند و اعتماد کنند تا کار انجام شود در غیر این صورت علاوه بر اینکه فارغ التحصیلان دانشگاهی در رشته های غیر مرتبط مشغول به کار می شوند،بیکاری فارغ التحصیلان رشته های فنی بیشتر می شود.
یکی دیگر از کارجویان ادامه داد: کارفرمایان حقوق های کمتر از وزارت کار با ساعات کاری بیشتر را پیشنهاد می کنند و مواردی مانند قرار داد سفید امضا را عرف می دانند با این وضعیت نیروی کار ترجیح می دهد بیکار بماند اما با چنین شرایطی کار نکند.
وی می گوید: دستفروشی در راستای چنین شرط و شروطی افزایش یافته است. وقتی نیروی کار می بیند نمی تواند با چنین شرایطی کار کند مجبور است که دست به دستفروشی بزند. متأسفانه حقوق نیروی کار زیر خط فقر است. کارفرمایان دلشان برای نیروی کار نمی سوزد.
این کارجو بیان می کند: با حقوق ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار تومانی زندگی به سبک فقر هم دشوار است. حدود ۷۰۰ هزار تومان کرایه خانه می دهم. هزینه خوراک هم بسیار زیاد است این حقوق ها کفاف زندگی را نمی دهد.
وی ادامه داد: در حال حاضر حدود ۹۳ درصد قرار داد های کار موقت است. اما زمانی که وارد کار می شویم ، قراردادها از موقت هم خارج و سفید امضا است. کارفرمایان انتظار دارند که ما قرارداد سفید امضا را بپذیریم و اعتراض نکنیم.
مدارک هویتی را از ما به اسم قانون دریافت می کنند و در مقابل حقوق به طور مثال ۷۰۰ هزار تومانی را برای ساعات کاری روزانه ۱۰ساعت را پیشنهاد می دهند.
سالهاست بازار کار ایران با جمعیت انبوهی از فارغ التحصیلان دانشگاهی مواجه شده و صف طولانی از تقاضا برای کار هم شکل گرفته است. جوانانی که ویژگی مشترک همه آنها تحصیل دانشگاهی در رده های مختلف کاردانی تا دکترا بوده و تقریبا همگان از طرز فکر یکسانی نسبت به شغل و آینده کاری هم برخوردارند.تا دهه ۶۰ تقریبا مشکل خاصی با عنوان اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاهی در کشور وجود نداشت و حتی افراد دیپلمه نیز می توانستند به آسانی در مشاغل مختلف وارد شده و فعالیت کنند، اما امروز شرایط کاملا تغییر یافته و افراد با مدارک کارشناسی تا دکترا نیز با چالش های فراوانی برای ورود به بازار کار مواجه اند.
کارشناسان می گویند اینکه چرا اقتصاد ایران به چنین وضعیتی دچار شده که توان جذب تقاضاهای شغلی موجود را ندارد و در نتیجه چند میلیون تقاضا برای کار شکل می گیرد به چند عامل بستگی دارد. اولاً جهش یکباره میزان تولدها در دهه ۶۰ و رسیدن آنها به سن کار در دهه های ۸۰ و ۹۰، رشد نامناسب و ضعیف بنگاه های شغل ساز، ورشکستگی، تعدیل نیرو، در برخی موارد ورود تکنولوژی های نوین در کار، افزایش چشمگیر تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی و تغییر ذائقه آنها نسبت به کار؛ می توانند در ایجاد شرایط فعلی بازار کار ایران تاثیر مستقیم داشته باشند.
