به گزارش مشرق، پنجمین دوره بازی های داخل سالن و هنرهای رزمی آسیا از سه روز قبل به طور غیر رسمی و رسمی در عشق آباد ترکمنستان آغاز به کار کرده است. بازی‌هایی که برای میزبان اهمیت زیادی دارد. شاید یک سکوی پرتاب برای ترکمن ها یا شاید تبلیغی برای ورزش این کشور. مهمتر از همه بهانه ای شد برای تقویت زیر ساخت های ورزش در این کشور.

اساسا ترکمنستان در ورزش آسیا از جایگاه خاصی برخوردار نیست. متر و معیار در آسیا برای سنجش ورزش یک کشور (غیر از فوتبال) بازی های آسیایی است. نگاهی به کارنامه ترکمنستان در بازی های آسیایی گواه این ادعا است.

بازی های داخل سالن آسیا اتفاق جالبی در ورزش قاره کهن به حساب می آید. دست کم برای کشورهای منطقه. باید حساب چین، کره جنوبی، ژاپن و دیگر کشورهای قدرتمند شرق قاره را از این دست جدا کرد. نگاه آنها فقط به المپیک و بازی های آسیایی است. در این بین ایران چه جایگاهی را برای این تورنمنت در نظر گرفته است؟

درست چند هفته قبل، اصغر رحیمی سرپرست کاروان ایران در جمع خبرنگاران حاضر شد و این اطلاعات را در اختیار آنها قرار داد: «۲۱۴ ورزشکار ایران به بازی های داخل سالن و هنرهای رزمی آسیا در ترکمنستان اعزام می شوند که بیشترین ورزشکاران اعزامی به عشق آباد به کشتی‌گیران و کمترین آنان به بولینگ و بیلیارد اختصاص دارد. ۶۶ نفر از کاروان اعزامی به پنجمین دوره بازی های داخل سالن آسیا را نیز ورزشکاران زن تشکیل می دهند.»

و البته ادعای غیر قابل باور رحیمی درباره کیفیت برگزاری مسابقات اینگونه بود: «در این دوره ۶۹ کشور آسیایی حضور دارند و به نظر می رسد که تیم های خوبی به این بازی ها اعزام کنند. علاوه بر اینکه سطح زیر ساخت های این کشور فراتر از المپیک لندن و حتی ریو است سطح کیفی و فنی بازی ها هم به همین اندازه بالاست.»

واضح است نگاه مسئولان ورزش ایران به مانند قدرت های شرق آسیایی نیست. تبلیغات وسیعی که در ورزش ایران برای شرکت در این تورنمنت صورت گرفته نشان می دهد دست کم برای روسای فدراسیون ها و مدیران کمیته المپیک و وزارت ورزش این مسابقات مهم است. مدال های رنگارنگی که در ترکمنستان کسب خواهد شد به حساب رزومه کاری این برهه زمانی اضافه می شود و البته پایه های میز برخی را مستحکم تر از قبل خواهد کرد.

واقعیت آنچه که در ترکمنستان در حال برگزاری است با آنچه که از سوی برخی تبلیغ شده و می شود فاصله زمین تا آسمان است. ترکمنستان با گنجاندن ورزش های سنتی و کسب مدال های پر شمار تنها به دنبال انداختن نام خود بر سر زبان ها است و در این بین هیچ عایدی برای دیگر کشورها نخواهد داشت.

جدول توزیع مدال ها در پایان روز دوشنبه یک شاهکار تمام عیار است. ترکمنستان در همین روزهای اندک با کسب ۲۹ مدال طلا، ۲۱ نقره و ۱۲ برنز صدرنشین است. بله ترکمنستان با ۶۲ مدال با فاصله از دیگر کشورها صدر جدول را در اختیار دارد. ایران با ۴ مدال طلا، ۲ نقره و ۶ برنز دوم است و ازبکستان با ۳ مدال طلا، ۵ نقره و ۲۰ برنز عنوان سوم را در اختیار دارد.

آیا اتفاق خاصی در ورزش آسیا رخ داده است؟ چین کجاست؟ حاکم مطلق بازی های آسیایی و المپیک! ژاپن و کره جنوبی کجای کار هستند؟ شاید یک شبه ورزش این سه ابرقدرت ورزش آسیا متلاشی شده است؟

چین تا اینجای کار فقط ۲ مدال طلا و ۳ نقره به دست آورده است و در مکان هفتم قرار دارد. کره جنوبی نیز بدون کسب مدال طلا و با ۲ نقره و یک برنز در رده هفدهم جای گرفته، کمی پایین تر از افعانستان، هنگ کنگ، بحرین و عربستان.

برگزاری این مسابقات یک شاهکار تمام عیار در قاره آسیا است. شاید یکی از صدها دلیل عقب ماندگی کشورهای قاره کهن در اکثر رشته های ورزشی. با این تفکرات، برنامه ریزی ها و مسابقات اینچنینی ورزش آسیا به کجا خواهد رسید؟

آخرین دوره بازی های آسیایی به سال ۲۰۱۴ در اینچئون کره جنوبی برگزار شد. در سطحی بسیار بالا. چین با ۱۵۱ مدال طلا، ۱۰۹ نقره و ۸۵ برنز قهرمان شد. کره جنوبی ۷۹ مدال طلا، ۷۰ نقره و ۷۰ برنز کسب کرد و رده دوم را در اختیار گرفت و ژاپن نیز ۴۷ طلا، ۷۷ نقره و ۷۶ برنز را از آن خود کرد. کاروان ایران در آن تورنمنت ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز بدست آورد و در مکان پنجم قرار گرفت.

اما ترکمنستان در کجای جدول ایستاد؟ ۳۶ کشور در اینچئون مدال کسب کردند. ترکمنستان جایگاهی بهتر از ۳۱ نداشت. فقط بالاتر از بنگلادش، لائوس، افغانستان، لبنان و نپال. این کشور یک نقره و ۵ برنز کسب کرد. حالا در سه روز ۲۹ مدال طلا را مثل آب خوردن درو کرده است.

بله واقعیت های بازی های آسیایی داخل سالن با آنچه که تبلیغش را می کنند واقعا از زمین تا آسمان است. تورنمنتی که هم برای میزبان خوب است و هم برای گروهی از مدیران ایرانی. آنها که تمایل ندارند این واقعیت های تلخ بر ملا شود. مهم تعداد مدال های طلایی است که به نام مدیریت آنها ثبت خواهد شد. حال با هر کیفیتی و در هر تورنمنت درجه چندمی!