به گزارش مشرق؛ انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم، انتخاباتی متمایز در تاریخ جمهوری اسلامی به شمار می رود؛ انتخاباتی پر دردسر و پر آشوب که بزرگترین انقلاب قرن بیستم را با چالشی جدی مواجه کرد. دوره ای که ضدانقلابیون بین المللی برای سرنگونی نظام و انقلاب اسلامی به واسطه برخی عناصر داخلی، دندان تیز کرده بودند، میرحسین موسوی و مهدی کروبی که از نامزدهای دوره دهم ریاست جمهوری بودند، بعد از این که متوجه شکست سنگین خود در فرآیند انتخابات شدند، اقدام به اردوکشی خیابانی و صدور بیانیه ها به منظور دعوت از مردم برای حضور در تجمعات خیابانی کردند.

با این اقدام توسط دو کاندیدای شکست خورده در انتخابات، اولین جرقه فتنه سال ۸۸ زده شد که تا ۸ ماه پس از آن با ایجاد درگیری های پراکنده در بخش هایی از تهران، هزینه هایی را بر کشور تحمیل کرد. این حوادث در شرایطی رخ داد که رهبر معظم انقلاب در آن برهه از زمان در دیدار جمعی از نخبگان علمی کشور فرمودند: «در همان ساعات اول به آنها پیغام خصوصی دادم که شما در حال آغاز برخی مسائل هستید، اما دیگران سوء استفاده می ‌کنند و شما نمی ‌توانید ماجرا را کنترل کنید و همان گونه هم شد. زیر سؤال بردن اصل انتخابات بزرگترین جرمی بود که انجام گرفت. چرا شما نسبت به این جرم چشم­تان را می ‌بندید؟»

اما این افراد نسبت به رهنمودهای رهبر انقلاب توجهی نکردند و در دام اهداف سیاسی و شوم خارج نشینان و ضدانقلابیون گرفتار شدند و کشور را گرفتار تنش و درگیری و دودستگی کردند. در همان سال ۸۸ چندین تجمع از سوی حامیان دو کاندیدای شکست خورده برگزار شد که منجر به ورود آسیب های فراوان به اموال عمومی و کشته شدن چندین نفر از هموطنان در جریان اغتشاش و درگیری شد.

پس از برگزاری نماز جمعه تاریخی ۲۹ خرداد و توصیه رهبر معظم انقلاب به سعه صدر، کاندیداهای شکست خورده همچنان بر رویه سابق خود و لجبازی با نظام و مردم پای فشردند و با انتشار بیانیه ای، درخواست ابطال انتخابات را تکرار کردند. این روال تا آن جایی پیش رفت که کاندیداهای شکست خورده در تجمعاتی مانند راهپیمایی روز قدس، ۱۳ آبان و ۱۶ آذر و حرمت شکنی روز عاشورا نیز  خواستار این بودند که هواداران خود را به خیابان بکشانند ولی با واکنش سرد مردم روبرو شدند.

بیش از یکسال از فتنه سال ۸۸ گذشته بود که کشورهای منطقه به تبعیت از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۵۷ و ظلم و ستمی که حکومت های دیکاتور یمن، مصر، تونس و لیبی به مردمان خود کرده بودند، دست به قیام زدند و موجی از بیداری اسلامی در سال ۸۹ کشورهای منطقه را در برگرفت. با اوج‌گیری حرکت‌های بیداری اسلامی در کشورهای مسلمان، سران فتنه با همفکری کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا و اسرائیل با صدور بیانیه‌ای در بهمن ماه ۸۹  خواستار حضور هوارداران خود در خیابان‌ها شدند. این درخواست، به ظاهر با هدف حمایت از حرکت‌های آزادی‌خواهانه در کشورهای مسلمان منطقه صادر شد اما در اصل پیش‌زمینه‌ای برای انحراف افکار عمومی و ضربه زدن به نظام اسلامی بود.

به دنبال این ادعا و در راستای برنامه‌ریزی قبلی، در روز شنبه ۱۶ بهمن ۱۳۸۹ موسوی و کروبی طی درخواستی به وزارت کشور، خواستار صدور مجوز برای برگزاری راهپیمایی در روز ۲۵ بهمن شده و طی بیانیه‌ای از هواداران خود برای حضور در صحنه به بهانه حمایت از حرکت‌های منطقه دعوت کردند. در بخشی از این نامه آمده بود: «بدین وسیله به اطلاع می‌رساند که به منظور اعلام همبستگی با حرکت‌های مردمی در منطقه بویژه قیام آزادیخواهانه مردم تونس و مصر بر علیه حکومت‌های استبدادی، درخواست صدور مجوز برای دعوت به راهپیمایی مردمی در جهت حمایت از قیام مردم این دو کشور مسلمان را در روز دوشنبه ۲۵ بهمن ساعت ۳ بعد از ظهر از میدان امام حسین(ع) تا میدان آزادی داریم.»

با صدور این بیانیه از سوی کاندیداهای شکست خورده، موجی از حمایت رسانه های غربی و عربی از تجمعات در روز ۲۵ بهمن ۸۹ به راه افتاد و رادیو و تلویزیون های غربی و عربی از این حرکت حمایت کردند. نکته قابل تامل این بود که با تمامی حمایت های مالی و رسانه ای غرب از این تجمع که به بهانه حمایت از مردمان کشورهای تونس و لیبی و مصر و یمن صورت گرفته بود، تنها شاهد حضور چند ده نفر اراذل و اوباش اجاره ای در سطح خیابان ها بودیم که آنها در یک اقدام سازمان دهی شده، اقدام به آتش زدن چندین سطل زباله و شکستن شیشه برخی بانک ها و مغازه ها و سردادن شعارهای ضد انقلاب کردند. پرواضح بود که این تجمع بیشتر در جهت بر هم زدن آرامش کشور و سردادن شعارهای ضدانقلاب اسلامی بود تا حمایت از مردم کشورهای منطقه.

به جرات می توان گفت که ۲۵ بهمن ماه سال ۸۹ ، روز دفن فتنه سبز سال ۸۸ است. از همان تاریخ به بعد میرحسین موسوی و مهدی کروبی و زهرا رهنورد به جرم "تشویش و تحریک اذهان عمومی" و "جرایم بر ضد امنیت ملی" و "تلاش برای انحراف مسیر انقلاب اسلامی" بازداشت شدند و همچنان در حصر خانگی هستند.

حصر خانگی سران فتنه به دلیل همدست شدن با کشورهای ضدانقلاب اسلامی از جمله آمریکا و اسرائیل بود که با طمع ورزی، دستمایه این کشورها برای براندازی نظام جمهوری اسلامی در آن برهه از زمان شدند. با ادعای حمایت از کشورهای مظلوم منطقه و موج بیداری اسلامی، سران فتنه و کودتاگران سبز، بیانیه های متعددی برای حضور مردم در راهپیمایی ۲۵ بهمن ۸۹ صادر کردند که در آخر هم به اهداف شوم خود نرسیدند و همچنان در حصر خانگی هستند. این در حالی است که همچنان این افراد از موضع خود کوتاه نیامده و هیچ گونه ندامت و پشیمانی در رفتارشان دیده نمی شود.

کتاب الکترونیکی «چرا حصر» ابعاد حصر سران فتنه را از زوایای گوناگون مورد بررسی دقیق قرار داده است. می‌توانید این کتاب را از اینجا دانلود کرده و مطالعه نمایید. (برای دانلود روی تصویر بالا یا همین متن کلیک کنید)