به گزارش مشرق،  در روزهایی که جمهوری اسلامی ایران در حمایت از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشور عراق، همه‌پرسی استقلال کردستان عراق را محکوم و مرزهای خود را با کردستان عراق بسته است، حضور یک فیلمساز ایرانی در جشنواره فیلم «سلیمانیه» کردستان، خبرساز شده‌ است.

دومین جشنواره فیلم بین‌المللی «سلیمانیه» در اقلیم کردستان آغاز شد و «رضا درمیشیان» کارگردان ایرانی یکی از دو داور بخش فیلم کوتاه این جشنواره شده‌است. جشنواره فیلم سلیمانیه با حمایت دولت محلی کردستان عراق برگزار می‌شود و گفته شده‌است هزینه‌های آن از سوی تجار و سرمایه‌داران کرد تأمین می‌شود. در نشست خبری این جشنواره نیز صرفاً از پرچم اقلیم کردستان استفاده شده‌است و خبری از پرچم عراق نیست. جشنواره سلیمانیه در دو بخش رقابتی «سینمای جهان» (بین‌الملل) شامل: آثار بلند سینمایی و کوتاه؛ مستند، انیمیشن و تجربی و بخش رقابتی «سینمای کردی» (ملی) شامل: آثار بلند سینمایی و کوتاه؛ مستند، انیمیشن و تجربی و همچنین برپایی سمینارهای آکادمیک از جمله: «هویت کردی»، «تأثیر فرم روی سینمای ملی»، «فرق بین قصه فیلم مستند و داستانی»، «بازار بین‌المللی فیلم» و ... برگزار می‌شود. این جشنواره دارای چهار جایزه فرعی است که یکی از آنها جایزه شهید «پرچم» دختر جنگجوی کرد کوبانی است. ‌از بخش‌های مختلف جشنواره سلیمانیه مشخص است، این فستیوال فیلم بر جداسازی میان کردستان عراق از تمامیت ملی این کشور تأکید دارد.

در این شرایط و برخلاف مصالح ملی ایران که همراهی با دولت و ملت عراق است، «درمیشیان» کارگردان فیلم‌هایی مانند «بغض»، «عصبانی نیستم» و «لانتوری» داوری بخش فیلم کوتاه این جشنواره را به همراه دلشاد مصطفی کارگردان کرد و «سهیم عمر خلیفه» از بلژیک بر عهده گرفته است. احتمالاً مدیران جشنواره سلیمانیه عراق در انتخاب رضا درمیشیان برای داوری این جشنواره، نگاهی به محتوای فیلم «عصبانی نیستم» داشته‌اند. قهرمان این فیلم که به تازگی و با سیاست‌های سازمان سینمایی از توقیف درآمده، یک جوان کرد است که در سال ۸۸ به خاطر مشارکت در اغتشاشات بعد از انتخابات ریاست جمهوری آن سال، از دانشگاه اخراج شده و درگیر عقاید سرسختانه سیاسی است. حضور فیلمساز ایرانی در جشنواره‌ای که اهداف برگزاری آن بر خلاف منافع ملی ایران است و بحث تمامیت ارضی یک کشور را هدف گرفته، مسئله‌ای است که می‌شود آن را فراتر از یک حضور سینمایی تحلیل کرد. چند سالی است اعتراض به حاکمیت و گرفتن پز اپوزیسیونی به بخشی از الزامات خودهنرمندپنداری تبدیل شده، اما رفتار ضد منافع ملی گویا نوع جدیدی از این رفتار است که در حال مد شدن است.

منبع : روزنامه جوان