به گزارش مشرق به نقل از تهران امروز،باز شدن آب پشت سد در دل زاینده رود برای کشت پاییزه، هرچند کشاورزان منطقه را خوشحال کرد و خوشحالی جمعی مردم اصفهان را به دنبال داشت اما کارشناسان آشنا با حوزه محیط زیست شک ندارند که رها‌سازی آب در 35 روز، دردی از دردهای بی‌شمار زاینده رود را دوا نمی‌کند.
حتی «خاطره دادخواه»، عضو جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست اصفهان می‌گوید: «باز وبسته کردن آب به روی زاینده رود ممکن است به صدمات جبران ناپذیری برای اکوسیستم رودخانه و تالاب گاوخونی منجر شود. به اعتقاد او و سایر کارشناسان حوزه محیط زیست برای احیای اکوسیستم یک رودخانه یا تالاب باید شرایط ثابتی را برای طبیعت آن به‌وجود آورد.»
به گفته دادخواه باز شدن آب سد به روی زاینده رود برای کشت پاییزه کشاورزان است و براساس تصمیم گیری که اردیبهشت و فروردین سال جاری در استانداری اصفهان گرفته شده قرار است تا 35 روز آب کشاورزان را تامین کند. همچنین به گفته«حاج رسولی‌ها» رئیس شورای شهر اصفهان اگر وضعیت بارندگی خوب باشد زاینده‌رود روز‌های بیشتری از آب پشت سد استفاده خواهد کرد. او می‌گوید: «ماندگاری آب در زاینده‌رود بستگی به بارندگی‌ها دارد و از آنجایی‌که این بارندگی‌ها مقطعی است امکان خشک‌شدن زاینده رود بسیار زیاد است.» همچنین مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای اصفهان گفته‌است که جریان زاینده رود برای کشت پاییزه غله، گندم و جو در شرق اصفهان حدود یک ماه ادامه دارد.
خاطره دادخواه اعتقاد دارد که مسائل بسیار مهمی به نابودی اکوسیستم زاینده رودمنجر شده است. به گفته او شرایط امروز به سمتی رفته است که باز کردن یا نکردن یک سد تاثیر زیادی روی وضعیت زاینده رود ندارد. او مهم‌ترین علت مرگ اکوسیستمی زاینده رود را مصرف بی‌رویه می‌داند و تاکید می‌کند:«باید مصرف بی‌رویه قطع شود.» به گفته او صنایع، کشاورزی و آب شرب حجم بسیار زیادی از آب را به خود اختصاص می‌دهند.» او همچنین اعتقاد دارد که باید جمعیت شهر اصفهان کنترل شود چون دیگر ظرفیت افزایش جمعیت را ندارد.
دادخواه مدیریت آب را مهم‌ترین کلید نجات اکوسیستم زاینده‌رود می‌داند و می‌گوید: «مدیریت حوزه‌های آبخیز مسئله‌ای است که باید از سوی مسئولان جدی گرفته شود.» به گفته او هم در دو استان چهارمحال و بختیاری و اصفهان و هم در استان خوزستان باید برنامه یکپارچه‌ای برای مدیریت آب وجود داشته باشد.
دادخواه می‌گوید: «حتی اگر مسئولان انتقال آب را در برنامه قرار می‌دهند اول باید آب مبدا را تامین کنند بعد آب را به مقصد برساند.» اوبحث را به انتقال آب از چهارمحال و بختیاری به اصفهان و از اصفهان به یزد می‌کشاند و می‌گوید: «درحالی که هنوز آب چهارمحال و بختیاری را به اصفهان نکشانده‌اند اما آب اصفهان را به یزد برده‌اند.» او این اقدام را یکی از دلایل وضعیت خطرناک امروز زاینده رود می‌داند. انتقال آب حوزه به حوزه در کشور ایران یکی از مهم‌ترین دلایل خشک شدن اکوسیستم‌های ارزشمند کشور است.
حتی «خاطره دادخواه»، عضو جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست اصفهان می‌گوید: «باز وبسته کردن آب به روی زاینده رود ممکن است به صدمات جبران ناپذیری برای اکوسیستم رودخانه و تالاب گاوخونی منجر شود. به اعتقاد او و سایر کارشناسان حوزه محیط زیست برای احیای اکوسیستم یک رودخانه یا تالاب باید شرایط ثابتی را برای طبیعت آن به‌وجود آورد.»
به گفته دادخواه باز شدن آب سد به روی زاینده رود برای کشت پاییزه کشاورزان است و براساس تصمیم گیری که اردیبهشت و فروردین سال جاری در استانداری اصفهان گرفته شده قرار است تا 35 روز آب کشاورزان را تامین کند. همچنین به گفته«حاج رسولی‌ها» رئیس شورای شهر اصفهان اگر وضعیت بارندگی خوب باشد زاینده‌رود روز‌های بیشتری از آب پشت سد استفاده خواهد کرد. او می‌گوید: «ماندگاری آب در زاینده‌رود بستگی به بارندگی‌ها دارد و از آنجایی‌که این بارندگی‌ها مقطعی است امکان خشک‌شدن زاینده رود بسیار زیاد است.» همچنین مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای اصفهان گفته‌است که جریان زاینده رود برای کشت پاییزه غله، گندم و جو در شرق اصفهان حدود یک ماه ادامه دارد.
خاطره دادخواه اعتقاد دارد که مسائل بسیار مهمی به نابودی اکوسیستم زاینده رودمنجر شده است. به گفته او شرایط امروز به سمتی رفته است که باز کردن یا نکردن یک سد تاثیر زیادی روی وضعیت زاینده رود ندارد. او مهم‌ترین علت مرگ اکوسیستمی زاینده رود را مصرف بی‌رویه می‌داند و تاکید می‌کند:«باید مصرف بی‌رویه قطع شود.» به گفته او صنایع، کشاورزی و آب شرب حجم بسیار زیادی از آب را به خود اختصاص می‌دهند.» او همچنین اعتقاد دارد که باید جمعیت شهر اصفهان کنترل شود چون دیگر ظرفیت افزایش جمعیت را ندارد.
دادخواه مدیریت آب را مهم‌ترین کلید نجات اکوسیستم زاینده‌رود می‌داند و می‌گوید: «مدیریت حوزه‌های آبخیز مسئله‌ای است که باید از سوی مسئولان جدی گرفته شود.» به گفته او هم در دو استان چهارمحال و بختیاری و اصفهان و هم در استان خوزستان باید برنامه یکپارچه‌ای برای مدیریت آب وجود داشته باشد.
دادخواه می‌گوید: «حتی اگر مسئولان انتقال آب را در برنامه قرار می‌دهند اول باید آب مبدا را تامین کنند بعد آب را به مقصد برساند.» اوبحث را به انتقال آب از چهارمحال و بختیاری به اصفهان و از اصفهان به یزد می‌کشاند و می‌گوید: «درحالی که هنوز آب چهارمحال و بختیاری را به اصفهان نکشانده‌اند اما آب اصفهان را به یزد برده‌اند.» او این اقدام را یکی از دلایل وضعیت خطرناک امروز زاینده رود می‌داند. انتقال آب حوزه به حوزه در کشور ایران یکی از مهم‌ترین دلایل خشک شدن اکوسیستم‌های ارزشمند کشور است.
