به گزارش مشرق، روزنامه جوان در یادداشتی از احمد کاظم زاده نوشت:
جلال طالبانی، رئیس جمهور کردتبار پیشین عراق روز گذشته بعد از تحمل شش سال بیماری در بیمارستانی در آلمان دار فانی را وداع گفت. اعلام خبر مرگ وی نه تنها کردها بلکه دیگر اقوام و قومیتها را در عراق اندوهگین کرد و حیدر العبادی، نخستوزیر عراق نیز سه روز عزای عمومی اعلام کرد و در عین حال هواپیمای اختصاصی برای انتقال پیکر مام جلال به آلمان اعزام کرد. اعلام این خبر بسیاری را نیز در ایران سوگوار کرد و سیل تسلیتها بهخصوص از سوی مقامات دولتی به حدی بود که این تصور را ایجاد می کرد که گویا یک مقام بلندپایه ایرانی به رحمت خدا رفته است.
در واقع مام جلال با عملکرد ویژه خود چنین حس دوستانه و تکریم بخشی را بین خود و دولتمردان عراقی و همچنین با کشورهای همجوار بهخصوص در ایران بهوجود آورده بود که وی را همواره از خود می پنداشتند و در مواقع بحرانی روی ایشان حساب باز میکردند. مام جلال به اقتضای شرایط زمانی سلاح و زمانی دیگر قلم بهدست گرفت و زمانی هم با تدبیر و کیاست کشور را در وضعیت بحرانی هدایت و مدیریت کرد و چهرهای از یک سیاستمدار با تجربه و حلال مشکل بهجا گذاشت، نه فردی فرصتطلب و بحرانساز. برخورداری از چنین خصلتهایی نقش اصلی در شکلگیری و تثبیت نظام سیاسی جدید عراق با حضور همه قومیتهای حاضر در صحنه سیاسی و اجتماعی این کشور داشت.
بررسی روند تحولات نشان میدهد که بین کاهش حضور سیاسی مام جلال در صحنه که با سکته مغزی وی اتفاق افتاد و بروز تنش بین دولت مرکزی و منطقه اقلیم عراق و یا بروز فساد اقتصادی در این منطقه ارتباط معناداری وجود دارد و این به روشنی نقش و جایگاه کلیدی وی را در تثبیت اوضاع و جلوگیری از بحرانها نشان می دهد. اکنون که عراق و منطقه اقلیم در فضای پساداعش با فتنههای جدیدی بهخصوص از سوی بازیگران آشوبساز منطقه و در رأس آنها رژیم صهیونیستی مواجه است، به مردانی همچون مام جلال نیاز است تا با کیاست و احساس مسئولیت و همکاری بتوانند بر چالشهای تحمیلی غلبه کنند. هرچند امروزه مام جلال در میان ما نیست اما میراثی گرانبها از خود بهجا گذاشته که میتواند چراغی راهنما برای جانشینان وی باشد. بیتردید استمرار راه و حفظ میراث مام جلال هم میتواند به حفظ حقوقی که کردهای عراق بعد از سالها مبارزه بهدست آوردهاند بینجامد و هم اینکه روابط مسالمتآمیز منطقه اقلیم را با همسایگان دوام بخشد و مانع از این شود که بازیگران آشوبساز برای بهرهبرداریهای خود به کمین بنشینند و برای آن لحظهشماری کنند.