سرویس ورزش مشرق - عامل تلخ‌ترین اتفاق در فوتبال آکادمی بریتانیا از سال 2013 تا کنون کشف شده اما درباره آن هیچ اقدامی صورت نمی‌گیرد. خودکشی یک نوجوان 16 ساله در ماه مارس 2013 شوک بزرگی بر پیکره فوتبال بریتانیا محسوب می شد. بسیاری از کارشناسان از خود پرسیدند عامل اصلی این اتفاق تلخ، چیست و البته پاسخ این سؤال در دست‌نوشته‌ای مخفی شده بود که چند روز بعد در لابلای یکی از کتاب‌های این فوتبالیست جوان پیدا شد.

بسیاری به دنبال یافتن دلیل خودکشی این نوجوان بودند. برای یافتن علت این اتفاق عجله نکنید و اجازه بدهید کمی به لایه‌های درونی یک حقیقت پنهان شده در فوتبال حرفه‌ای انگلیس بپردازیم. باشگاه‌های حرفه‌ای و بزرگی در فوتبال اسپانیا وجود دارند که بلندپروازانه به فکر تجارت جهانی بوده و پول‌های نجومی و خارج از حد تصور مردم را در صنعت فوتبال جابجا می‌کنند. هزاران هزار پسر و دختر نونهال ونوجوان در این باشگاه‌های حرفه‌ای ثبت‌نام کرده و والدین آنها به امید ورود فرزندانشان به دنیای فوتبال حرفه‌ای هزینه می‌کنند.

بسیاری از این نوجوانان حداقل 4 بار در هفته و هر بار حداقل 3 ساعت فشرده‌ترین و سخت‌ترین تمرینات هوازی و بی‌هوازی را تجربه کرده‌ و تنها به امید رسیدن به روزهای طلایی و ثروتمند شدن به سبک مسی و رونالدو این فشارهای بسیار سنگین را تحمل می‌کنند. 

در اعتراض به عدم رعایت قوانین شهروندی به سال 1997 سازمان مردم نهادی تحت عنوان انجمن منشور حقوق کودکان در فوتبال تشکیل شد. این سازمان مردمی از آن تاریخ تا کنون بارها توسط مافیایی که اثبات وجودش کار ساده‌ای نیست تهدید شده و مشکل همچنان به قوت خود باقی است.

این نوجوانان تقریبا از 8 سالگی تا پیش از 18 سالگی بویی از کودکی نمی‌برند و تنها دلیل تحمل تمرین‌های فشرده و محروم شدن از آموزش و پرورش صحیح، رسیدن به ثروت در دنیای فوتبال است.

کم کم به تفسیر علت خودکشی آن مرد جوان نزدیک می‌شویم. تصور کنید 10 سال تلاش بی‌وقفه و حتی محروم شدن از زندگی آکادمیک به نقطه اوجی می‌رسد که می‌تواند شروع دوران باشکوه و مرز خوشبختی محسوب شود. ناگهان نامه‌ای در کمد رختکن پیدا می‌شود که در آن نوشته شده: به تشخیص آکادمی تاتنهام شما به تیم جوانان دعوت نشده‌اید. برایتان آرزوی موفقیت می‌کنیم. 

این یعنی پایان آرزوهای یک نوجوان بریتانیایی که نه مهارت زندگی دارد ونه مهارت کار. او از کالج (دبیرستان) فراری شده و هیچ هنری جز فوتبال ندارد. حالا مطمئن است که نه مسی خواهد شد و نه رونالدو. هر چند این چیزها توجیه خوبی برای خودکشی نیست اما 105 مورد خودکشی از سال 2013 تا پایان سال 2016 میلادی فقط در میان نوجوانان شاغل در آکادمی‌های فوتبال انگلیس، تأمل‌برانگیز است.

این همه نوجوان با شهریه سنگین از سوی والدین، پرورش پیدا می‌کنند اما در نهایت باشگاه‌های انگلیسی با پول‌های نجومی، ستارگان غیربومی را خریداری کرده و به مافیای صنعت فوتبال چراغ سبز نشان می‌دهند.

حقوق 12 هزار کودک در هر فصل فوتبال به هیچ عنوان رعایت نمی‌شود و حتی آنها از حقوق پایه و اولیه (فیزیولوژیک) بی‌بهره می‌شوند تا جایی که مالک آمریکایی منچستر یونایتد در واکنش به سؤال خبرنگاران درباره اوضاع وخیم آکادمی نوجوانان این باشگاه، می‌گوید: خوردن یک وعده غذا در روز بازیکنان ما را مصمم، با اراده و جدی بار می‌آورد. این هیچ ارتباطی به گزافه‌گویی‌های شما مبنی بر برده‌داری نوین ندارد.

در سال 2016 میلادی بیش از 850 میلیون پوند در صنعت فوتبال بریتانیا گردش مالی وجود داشته که سهم حداقل 12 هزار نوجوان بومی و بریتانیایی از مبلغ تنها 25 میلیون یورو بوده است. 

کریس گرین نویسنده کتاب معروف «رویای یک پسر بریتانیایی» به سال 2009  معتقد است صنعت فوتبال هیچ کمکی به بریتانیا نمی کند جز آنکه این کشور را به عنوان حلقه‌ای از زنجیره مافیای دنیای فوتبال حفظ کرده است.