به گزارش مشرق، «سید رضا قزوینی غرابی» در یادداشت روزنامه «خراسان» نوشت:

بیش از دو هفته از برگزاری همه پرسی اقلیم کردستان عراق می گذرد.بارزانی در حالی همه پرسی را برگزار کرد که نخست باید گفت اقدام او برخلاف قانون اساسی عراق و مخالفت های داخلی و قوانین بین المللی است.  دوم این که هیچ یک از کشورهای منطقه و جامعه بین المللی حاضر به پذیرش چنین دولت نامشروعی نیست. سوم این که تشکیل چنین دولتی می تواند به بروز جنگ های داخلی از یک سو، جنگ با بغداد از سوی دیگر وجنگ های دیگر با کشورهای همسایه و بالاخره تولید بی ثباتی در جهان منجر شود. رژیم صهیونیستی برای حفظ حیات خود، به دنبال دردسرسازی و یافتن راهکاری مناسب برای اختلال در غرب آسیا و اوضاع داخلی کشورهای منطقه است و کردستان عراق و طرح استقلال این منطقه، یکی از مهم ترین برنامه‌های ایجاد ناآرامی و آشوب در منطقه است.

بسیاری از کارشناسان هدف اصلی فعالیت‌های رژیم صهیونیستی در شمال عراق را، ایجاد یک جبهه جدید در مقابل ایران، سوریه وعراق می‌دانند. جمهوری اسلامی ایران در این زمینه معتقد است که پشت پرده موضوع همه‌پرسی استقلال کردستان، صهیونیست‌ها ایستاده‌اند و رژیم صهیونیستی مایل است کردستان عراق را به یک بارانداز علیه کشورهای مختلف از جمله ایران تبدیل کند.از سوی دیگر، دولت و مجلس عراق  از روز پس از برگزاری همه پرسی تصمیمات مهمی را درباره مجازات و تحریم اقلیم اتخاذ کردند. مجازاتی که عملا جز بسته شدن مرز هوایی و زمینی اقلیم توسط بغداد، تاکنون چیز دیگری نداشته است.از همین روست که مخبر پارلمان عراق نیز روز گذشته با انتقاد از دولت اعلام کرده العبادی باید مواضع جدی تری را اتخاذ و عملی کند. به گفته نیازی اوغلو، گذر زمان و جدی نبودن مجازات ها به سود بارزانی تمام خواهد شد.

واقعیت این است که در عمل همین اتفاق نیز در حال روی دادن است. حداقل این که این خطر احساس می شود که گذر زمان و عملی نشدن مجازات های داخلی و خارجی به طور جدی، به همراه تحرکات داخلی در عراق برای کم کردن فشار بر اربیل که احتمالا در آینده ای نزدیک، بین المللی نیز خواهد شد، مسئله مجازات ها را به حاشیه خواهد راند.در همین چارچوب، سفر اسامه النجیفی و ایاد علاوی (معاونان رئیس جمهور عراق) و سلیم الجبوری رئیس پارلمان به اربیل و دیدار با بارزانی به هیچ وجه رویداد خوشایندی نیست و نشانه خوبی در آن به چشم نمی خورد.کلیت دیدار این سه نفر درباره ضرورت گفت وگوی بغداد و اربیل و لغو مجازات های دولت مرکزی علیه اقلیم کردستان عراق پس از برگزاری همه پرسی است.آن چه روشن است این است که تکاپو برای توقف مجازات های بغداد علیه اقلیم و لغو آن ها در حال جریان است و این رویداد در عالی ترین سطوح سیاسی عراق در حال رخ دادن است.

این در  حالی است که  مخالفان منطقه ای همه پرسی یعنی ایران و ترکیه به تازگی توافق هایی برای مجازات اقلیم انجام داده اند.

پیش از این نیز گفته شد که موفقیت مجازات ها در گرو هماهنگی بغداد، آنکارا و تهران خواهد بود و ضعف نشان دادن بغداد در مقابل اقلیم در این مرحله ضربه ای سخت بر اعتبار دولت مرکزی وارد می کند و به سود طرح های بعدی بازیگران و بازی گردانان همه پرسی خواهد بود.هیچ بعید نیست که درسایه افزایش فشارها برای بازنگری بغداد در مجازات ها، پیگرد و تحریم اقلیم  از گردونه مرحله عملیاتی خارج شود و تنها بر روی کاغذ باقی بماند. حتی اگر این مجازات در پارلمان تصویب شده باشد.

احزاب سیاسی سنی و برخی شخصیت های سیاسی، از همان ابتدا در موضوع همه پرسی، موضع محکمی اتخاذ نکردند و حتی مطرح کردن ایده کنفدراسیون یا پذیرش نتایج همه پرسی به عنوان " یک واقعیت روی داده که باید آن را پذیرفت " عموما توسط برخی از آن ها مطرح شد. اکنون نیز  همین احزاب و جریان ها در حال شروع یک بازی برای فشار بر بغداد هستند. هر چند نمی توان اراده جدی نداشتن در شخص نخست وزیر را نادیده گرفت. موضوعی که بسیاری در بغداد به آن باور دارند.

بغداد و به ویژه ائتلاف ملی شیعیان (التحالف الوطنی العراقی) باید مراقب بازی جدید باشند. بارزانی علاوه بر این که حامیان منطقه ای دارد در میان سیاستمداران عرب عراقی نیز دوستان زیادی دارد که منافع بسیاری از آن ها در اختیار اربیل است. از این رو روشن است که آن ها، مسعود را تنها نخواهند گذاشت.

بارزانی در مسئله همه پرسی و اصرار بر آن که در دوران ریاست غیر قانونی اش بر اقلیم انجام شد تلاش زیادی کرد تا از این موضوع برای سرپوشی بر دوره پایان یافته ریاستش استفاده کند. ریاست وی بر شورای عالی رهبری کردستان که عملا از دل همه پرسی و شورای عالی همه پرسی ظهور کرد تلاشی از جانب وی برای ماندن در قدرت حتی به قیمت تأسیس نهادهای غیر مدنی و مورد اختلاف در داخل اقلیم است.

این احتمال اکنون وجود دارد که بارزانی برای تمدید ریاست خود و کشاندن آن به دوره سوم، با مانع تراشی و حتی با جلب نظر دیگران، انتخابات پارلمان اقلیم و ریاست آن را به تأخیر بیندازد به ویژه آن که تاکنون به جز بارزانی شخص دیگری برای انتخابات ریاست، نامزد نشده است و همین مسئله می تواند مانعی بر سر برگزاری انتخابات باشد. این وضعیت اکنون درباره پارلمان کردستان نیز صادق است و معرفی نکردن نامزدها توسط احزاب به کمیساریای انتخابات به این معناست که فعلا باید شاهد ادامه حضور بارزانی و قدرت نمایی او در کردستان باشیم.

بارزانی بر اساس قانون نمی تواند نامزد ریاست شود و این اقدامات تلاش برای استمرار بقای وی در قدرت است. علم بارزانی به ضعف دولت مرکزی و همراهی نکردن احزاب با بغداد و همچنین حمایت های پشت پرده منطقه ای و سکوت بین المللی نیز باعث شده است که نشانی از عقب نشینی در رفتارهای وی دیده نشود و سیاست وقت کشی را در دستور کار خود قرار دهد تا به تدریج باعث بی اثر شدن تصمیمات اتخاذ شده برای مجازات ها شود و عملا بغداد را مجاب به مذاکره کند.