به گزارش مشرق، با آزمایش موشکی دوباره کره شمالی، این بار در آستانه جشن استقلال آمریکا، بار دیگر نگاه جهانی به سمت خطر بالقوه ای به نام کره شمالی معطوف شد. برخی این ماجراجویی های کره شمالی را بازی با دم شیر و ناشی از بی تجربگی رهبر کره می دانند، برخی از این رفتارها به عنوان استراتژی "آستانه بحران" این کشور یاد می کنند. اما به نظر می رسد بازی موشکی کره شمالی بیش از هر چیز نوعی قدرت نمایی برای کسب پرستیژ داخلی و خارجی باشد. موضوع فعالیت های هسته ای و موشکی کره، موضوع جدیدی نیست اما روی کارآمدن دولت جدید آمریکا و نحوه برخورد ترامپ با آن، به این بحران رنگ بوی تازه ای داده است.

واکنش ها بین المللی به آزمون موشکی کره قابل پیش بینی بود. شورای امنیت سازمان ملل جلسه اضطراری تشکیل داد و کشورهای جهان به محکومیت این اقدام کره پرداختند. اما، فراتر از محکومیت های لفظی و احتمالا اعمال برخی تحریم ها، باید پذیرفت که این واکنش ها به نحو قابل توجهی رفتار پنگوئنی پیونگ یانگ را تغییر نداده است. با وجود این که ارتباط این کشور تقریبا به طور کامل از سیستم مالی بین المللی قطع شده کره شمالی با رژیم تحریم ها سازگار شده است و حتی در طی سال های اخیر شاهد رشد اقتصادی نیز بوده است.

نکته تازه در تنش کره و آمریکا، تهدید علنی کره به حمله موشکی به خاک ایالات متحده است. بر اساس بند 4، ماده 2 منشور ملل متحد، این تهدیدات کره نقض صلح و اعلام جنگ علیه یک کشور به حساب می آید و آمریکا بر اساس اصل دفاع پیش دستانه، به نوعی مجوز برخورد نظامی با این کشور را دارد، اما بسیار بعید به نظر می رسد که این کشور دست به چنین اقدامی بزند. از طرفی حمله کره شمالی به خاک آمریکا هم اقدام دور از ذهنی به نظر می آید، چون این حمله می تواند به پایانی برای "کیم جونگ اون" رهبر این کشور تبدیل شود.

در مورد احتمال وقوع جنگ باید به چند نکته توجه داشت. اول این که چین به عنوان حامی اصلی کره شمالی تمایلی به فروپاشی نظام حاکم بر آن کشور ندارد. از طرفی سقوط جمهوری خلق کره و روی کار آمدن دولتی غرب گرا می تواند چین را در منطقه در موضع ضعف قرار دهد و از طرف دیگر وجود حدود 860 کیلومتر مرز زمینی با این کشور، احتمال ایجاد بحران آوارگان جنگی برای چین را در صورت حمله نظامی احتمالی، قابل پیش بینی می کند. همین امر سبب بی اثر شدن بسیاری از تحریم های شورای امنیت علیه کره نیز شده است. در سوی دیگر، فروپاشی نظام کره شمالی و احتمال اتحاد دو کره و تبدیل آن به یک قدرت اقتصادی-نظامی، نمی تواند مطلوب ایالات متحده باشد.

در مورد توان واقعی موشکی کره شمالی هم ابهامات زیادی وجود دارد. به نقل از پایگاه اینترنتی اکسپرس؛ «تِد پوستول»، کارشناس موشکی آمریکایی در مقاله‌ای که برای ماهنامه دانش اتمی تهیه شده، اعلام کرد محاسبات انجام شده نشان می‌دهد موشک‌های کره شمالی در واقع از ظرفیت ترابری بالایی برخوردار نبوده و قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را که از وزن نسبتا بالایی برخوردار است، ندارند همچنین ظرفیت حمل پایین موشک‌های کره شمالی باعث شده، موشک‌ها پس از پرتاب در ارتفاعات بسیار بالاتر از جو قرار بگیرند و نتوانند برد مورد نظر را طی کرده و در محل فرود بیایند.

چشم‌انداز جنگ احتمالی بین آمریکا و کره شمالی را می توان «نامتناسب» توصیف کرد، زیرا اساسا آمریکا یک ابرقدرت است و کره شمالی یک بازیگر کوچک منطقه‌ای. در هر سطحی پیونگ یانگ قادر به مقابله با آمریکا نیست. فناوری آمریکا به حدی است که قادر به شناسایی تمامی کارخانجات تسلیحات شیمیایی، آشیانه موشک‌ها و زرادخانه هسته‌ای کره شمالی است و به راحتی آن‌ها را هدف قرار می‌دهد. از سوی دیگر، دفاع ضد موشکی کره شمالی قابلیت مقابله با بمب افکن‌های بی-1 آمریکا را ندارد. اما به هرحال حمله موشکی کره به آمریکا می تواند تبعات سنگینی برای این کشوری که در هیچ برهه تاریخی مورد هجوم خارجی قرار نگرفته در بر داشته باشد.

همچنین به نقل از پایگاه اینترنتی راشا تودی؛ «لیونید ایواشوف»، ژنرال بازنشسته روسی، تهدید پیونگ یانگ برای بمباران پایگاه‌های نظامی آمریکا در جزیره گوآم را تنها یک «بلوف» می داند و آمریکا می‌تواند به راحتی هر موشکی که از سوی کره شمالی شلیک می‌شود را در آسمان منفجر کند. در همین راستا، معاون وزیر دفاع کره جنوبی بر این عقیده است که کره شمالی به فعالیت‌های پیشین خود از جمله انجام آزمایش‌های موشکی ادامه می دهد؛ اما وارد یک مناقشه نظامی واقعی نخواهد شد زیرا توان موشکی پیونگ یانگ کمتر از چیزی است که سعی در نمایش آن دارد.

به نظر می رسد ساختار تنش تازه کره شمالی و آمریکا بیش از هر چیز، تهدیدیست علیه تهدید. کره شمالی تلاش می کند تا به هر نحوی مانند رفتار پنگوین، قلدرمآبانه و مغرور، ابر قدرتی چون آمریکا را تهدید به حمله نظامی کند تا بدین نحو برای خود در داخل و خارج پرستیژ کسب کند. از سوی دیگر آمریکا هم برای حفظ کاریزمای هژمونیک خود در جهت پاسخ به آن تهدیدات بر می آید. پاسخ هایی بسیار محدود که حمله نظامی در آن جایی ندارد و نهایتا منجر به تهدیداتی علیه کره می شود. ترامپ در این تنش، باید نقش ابر قهرمان بتمن در مقابل شخصیت پنگوین را بازی کند.

منبع: پایگاه رصد