به گزارش مشرق، بررسی امور مهم و حیاتی در ورزشی ایران به قدری به دقایق ۹۰ کشیده می شود که تبدیل به یک عادت غلط و رایج شده به طوری که مسئولان ارشد ورزش کشور هم در این جریان غلط حل شده اند و همین می شود که امروز هواداران پرسپولیس و استقلال در التهاب و استرس هستند کک یک مسئول ورزشی هم نمی گزد.

انگار به جلسات کدخدامنشی در وقت های اضافه این قدر عادت کرده ایم و این قدر مزه داده که کسی اخطارهای AFC را جدی نگرفته است و انگار به این باور نرسیده اند که کنفدراسیون فوتبال آسیا به تیم های مطرح عربستانی رحم نکرده است چطور امکان دارد به باشگاه های ایرانی که هیچ گاه نشده تصمیماتشان حتی برای یک بار هم شده به نفع ایرانی ها باشد رحم کند. 

اینجا دو مسئله مطرح است؛ آیا با این روش مدیریتی در ورزش این مرز و بوم همان بهتر است که تیم های ایرانی از آسیا حذف شوند تا بلکه با یک گوشمالی حسابی مسئولان محترم به خودشان بیایند و یک بار برای همیشه روش مدیریتی خود را تغییر دهند و یک نسلی را از تصمیمات معامله‌ای، خودسرانه، احساسی، دقیقه نودی و پشت پرده ای در انتخاب مدیران و هیات مدیران به خصوص دو باشگاه استقلال و پرسپولیس رها کنند. مسئله دوم این است چرا باید تاوان بی کفایتی و بی مدیریتی در باشگاه های پرطرفدار را هواداران بدهند؟ گناه مردمی که تنها تفریحشان فوتبال و پیگیری نتایج تیم محبوبشان هست چیست که باید چوب ندانم کاری ها و ولخرجی های مدیرانی را بدهند که فقط به دنبال نتیجه گرفتن بوده اند و بس.

گناه هوادار چیست که وزارت ورزش و جوانان منفعل ترین روزهای خود را می گذراند و در چنین مواقع سختی که می رسد انگار نه انگار که صاحب این دو باشگاه است؟ 

اکنون نقش وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولیان و صاحبان فعلی این دو باشگاه مردمی کجای کار است؟  از دو ماه قبل AFC به کرات اخطار داده بدهی این دو باشگاه ایرانی سر به فلک گذاشته و اگر حساب های این دو باشگاه با طلبکارانش صاف نشود خبری از حضور در لیگ قهرمانان آسیا نیست آیا در دو ماه گذشته کسی دردش آمد که باری از روی دوش این دو باشگاه بردارد؟ درحالی که تاج رئیس فدراسیون فوتبال تنها کاری که از دستش بر می آمد را انجام داد و بار دیگر برای باشگاه های ایرانی مهلت خرید اما این مهلت خریدن به چه متاعی؟ 

شاید بهتر است تاج از خود بپرسد به چه دلیلی برای تیم های ایرانی این زمان را خریده است؟ آیا هدف و برنامه ای داشته؟ آیا در این مدتی که زمان خرید به عنوان نفر اول فوتبال این کشور راهکاری برای حل شدن معضل پولی این باشگاه ها کرده است؟ هر چند که باشگاه ها حق دارند به دنبال پول های خود بابت تبلیغات محیطی از سازمان لیگ باشند اما نقش مدیریتی و مدیریت بحران مدیران سرخابی کجا است که این طور دست به سوی سازمان لیگی که حساب و کتابش مشخص نیست دراز نکنند و این طور جواب منفی نشنوند. 

سه ساعت پر التهاب و پر استرس در حال سپری شدن است و اگر هر یک از باشگاه های ایرانی از آسیا حذف شوند قطعا دودش فقط در چشم هواداران نمی رود و مسئولان ورزشی که فقط در روزهای خوشی خود را جلوی صف اول قرار می دهند اولین نفراتی هستند که با پاسخگوی این فضاحت بین المللی باشند. 

اتفاق تلخ در حال رخ دادن است و آنهایی که باید پا جلو بگذارند خود را در آتش زیر خاکستر قایم کرده اند و جالب است در 2 سالگذشته انواع و اقسام اتفاقات ریز و درشت بد برای دو باشگاه سرخابی در حال رخ دادن است اما برای مسئولان وزارت ورزش گویی بهترین اتفاق ها در حال رخ دادن است و مدیران دو باشگاه هر روز محکم‌تر از دیروز سرجای خود هستند. ظاهرا پاداش این همه استرس به هواداران ماندگاری است. 

اکنون نوبت وزیر ورزش است که خودی نشان دهد. آقای سلطانی فر این روزها مصاحبه های رنگین شما رو می خوانیم. مصاحبه هایی که بوی واگذاری دوباره استقلال و پرسپولیس می دهد اما این دو باشگاه به جای این حرف های کتابی اکنون نیازمند کمک هستند. بهتر است فعلا نقد را چسبید تا نسیه.

حرف های دانشگاهی همیشه در همه موارد و در همه شرایط جوابگوی حل معضلات نیست و گاهی مرد کهن می خواهد و عمل. پرسپولیس و استقلال هم اکنون نیازمند یاری سبز شما هستند نه فردا.

زمان بسیار محدود است و خواهان میلیون‌ها نفر؛ اگر امروز غفلت کنید شاید تا پایان عمر مدیریتی‌تان پاسخگوی میلیون هوادار سرخابی باشید. هودارانی که عشق‌شان پرسپولیس و استقلال است و شما و دوستان‌تان در کوچک ترین موارد آنها ورود کرده‌اید؛ مدیرعامل برکنار کرده‌اید و مدیر جدید آورده‌اید، بدون اجازه‌تان اعضا هیات مدیره این دو باشگاه آب هم نخورده‌اند، در ورودی ها و خروجی‌های مالی‌شان ورود کرده‌اید و .... پس می طلبد حالا که خطر حذف‌شان به گوش می رسد هم ورود کنید البته بدون شعار.