سرویس تاریخ مشرق-  شیخ احمد کافی یزدی در عصر پهلوی اول  در یک خانواده ده نفری اهل یزد به دنیا آمد، پدرش حاج میرزامحمد کافی یزدی و مادرش خانم زهرا غفور پور بود. وی علاوه بر مبارزات خود علیه رژیم پهلوی با حضور فعال خود به ارائه خدمات دینی و ارشادی و تبلیغی و حمایت از گروه‌های مبارز و پرورش نیروهایی برای مبارزه با حکومت پهلوی می‌پرداخت. کافی زمانی احضار و زمانی دیگر در بازداشت و گاهی تبعید می‌شد و این فشارها و محدودیت‌ها، باعث نشد وی دست از فعالیت و مبارزه بردارد به طوری که دو سال قبل از مرگش یعنی در سال ۱۳۵۵ که به مدت دو سال به ایلام تبعید شد. در بخشی از اسناد لانه جاسوسی درباره فوت مشکوک مرحوم کافی آمده است:

یک ارامش نسبی به کشور بازگشت و تا ژوئن و اواسط ژوئیه ادامه یافت. در ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۸ (۳۰ تیر ۱۳۵۷) یک رهبر مذهبی با نفوذ و مخالفت دولت با ۵ نفر همراهان او در مشهد در یک تصادف اتومبیل با یک وسیله نقلیه ارتشی کشته شدند. پیروان او ادعا نمودند که مرگ وی عمداً به وسیله­‌ی دولت صورت گرفته است آشوب­های شدیدی در خلال تشیع جنازه­‌ی وی در ۲۲ ژوئیه ۷۸ صورت پذیرفت، که منجر به مرگ عده­‌ای گردید. خشونت مجدداً به شهرهای دیگر ایران و عمدتاً اصفهان، شیراز، تبریز و تهران شیوع یافت و در اصفهان به چنان درجاتی رسید که در ۱۱ اوت ۷۸ حکومت نظامی برقرار گردید. گفته می­شود اغتشاش در شیراز منجر به مرگ ۶۰ تا ۲۰۰ نفر شده باشد. [۱]